Veganisten vs omnivoren

Een nieuwe dag en een nieuw opiniestuk over hoe veganisme de wereld niet zal redden. Deze is van een regeneratieve boer:

Als je de wereld wilt redden, is veganisme niet het antwoord

Korte samenvatting: de auteur betoogt dat het gebruik van vee om de bovengrond te regenereren goed is voor de planeet, en gebruikt zijn eigen ervaringen om dit te illustreren. Zij hebben ook kritiek op de verschuiving naar geïndustrialiseerde maïs- en sojaproducten die gepaard gaat met veganisme. Dit argument zou steekhoudend zijn als vee de enige manier zou zijn om de bovengrond te regenereren (dat is niet het geval), en als het gebruik ervan voor het regenereren van de bovengrond het eten ervan verplicht zou stellen (dat is niet het geval). Ik geef toe dat vee kan worden gebruikt om verarmde grond te verbeteren, maar dat betekent niet dat ze moeten worden opgegeten.

Alle vormen van geïndustrialiseerde landbouw werken tegen de natuur.

Het terugbrengen van de voedselproductie naar gelokaliseerde polyculturen is aantoonbaar het meest milieuvriendelijke model en dieren moeten deel uitmaken van elk systeem van voedselproductie. Er bestaat geen echt diervrij systeem. De natuur scheidt planten en dieren niet van elkaar. Gezonde ecosystemen zijn een geïntegreerd geheel (wormen, bijen, bodemleven, vogels voor fosfor etc etc).

We zouden verschillende geologieën en klimaten in ogenschouw moeten nemen om te beslissen of dierlijke eiwitten in een bepaalde omstandigheid de meest energie-efficiënte vorm van voedselproductie zijn.

Zeker als je Inuit bent, is het essentieel. Er is gewoon niet genoeg plantaardig materiaal beschikbaar tijdens een Inuit winter om je te onderhouden. Maar ik ben er niet van overtuigd dat veeteelt de beste optie is als er eiwitten (noten en peulvruchten) verbouwd kunnen worden. Als je kijkt naar de energie die nodig is om gelijkwaardige hoeveelheden eiwitten te verbouwen, kunnen de noten en peulvruchten het winnen van de dierlijke productie. Maar misschien ook niet. Het is een vergelijking die de moeite waard is. Het lijkt in ieder geval sneller en gemakkelijker om een dier te slachten, te slachten en op te slaan dan om het eiwit equivalent in noten en peulvruchten te oogsten.

We zouden rekening moeten houden met de verschillende inputs. Moest het dier worden bijgevoederd met gewassen die rechtstreeks aan de mens hadden kunnen worden gevoerd? Had het dier medicijnen of een behandeling nodig? Welke andere energie was er nodig om het dier groot te brengen en te verzorgen? Vergelijk dat eens met voedselgewassen waarvoor irrigatie, netten of andere vormen van organische ongediertebestrijding, bodemverbetering en bemesting nodig kunnen zijn geweest. Dit zijn geen eenvoudige vergelijkingen. Voeg nu de output toe. Welk effect heeft het methaan dat door vee wordt geloosd op het milieu? Hoe verhouden zich de opeenvolgende jaren waarin meerjarige boomgewassen worden verbouwd tot de opeenvolgende jaren waarin eenjarige gewassen worden verbouwd?

Debatten over veganisten versus omnivoren worden meestal overgesimplificeerd, meestal in het voordeel van de persoon die het argument aanvoert.

De auteur mist ook een van de centrale drijfveren voor veganisme; mededogen met dieren. Mensen die zijn opgevoed met een kat of een hond als beste vriend, kunnen niet in de ogen van een varken, een koe of een lam kijken en niet een bepaald niveau van gevoeligheid zien. De meeste veganisten proberen niet om de wereld te redden. Zij vinden gewoon dat als we een gezonde voeding kunnen hebben zonder dieren te doden en te eten, we moreel verplicht zijn dat te doen. Ze zijn bereid te leven met de milieugevolgen van die keuze, net als degenen die overzees reizen of geïmporteerde producten kopen of besluiten veel kinderen te krijgen.

Persoonlijk maak ik me meer zorgen over het feit dat hun weigering om dierlijke producten te dragen aanzienlijk zal bijdragen tot plastic afval.

De argumenten tegen veganisme worden meestal aangevoerd door degenen die liever niet te maken hebben met de morele kwesties rond vleesconsumptie. “De wereld redden” is hier niet aan de orde. Het eten van een dier met het vermogen tot dezelfde emotionele reikwijdte als een mens is de kern van hun keuze. Ze eten geen dieren omdat ze geloven dat het moreel verwerpelijk is. Om dit te begrijpen, stel je voor dat je thuiskomt en ontdekt dat je buren je lievelingsdier hebben gebarbecued. Het verschil tussen jou en een veganist is dat jouw liefde voor specifieke dieren is en hun liefde voor alle dieren.

Als we vleesconsumptie op regeneratieve gronden willen verdedigen, zullen we beter ons best moeten doen. Dat houdt in dat we gelijk met gelijk moeten vergelijken. Hoe verhoudt zich een regeneratief systeem dat vleesconsumptie omvat zich tot een regeneratief systeem dat dat niet doet? Wat zijn de relatieve gevolgen voor de planeet (en de relatieve opbrengsten) van elk model? Dat is het artikel dat ik graag zou willen zien.

Ik denk ook dat we moeten ingaan op de interessante argumenten van Matthew Evans:

Wil je een ethisch dieet? Het is niet zo simpel als veganist worden.

Matthew’s laatste boek bevat een catalogus van alle verschillende vormen van dierlijke dood die met voedselproductie te maken hebben. Wil je sojabonen eten? Dan moet je rekening houden met de dieren die gedood worden om het gewas te beschermen. Hij geeft talloze voorbeelden van de verwoesting die de commerciële landbouw aanricht bij dieren; ongeveer 40.000 eenden worden elk jaar gedood om rijst te verbouwen, miljarden muizen worden vergiftigd om tarwe te verbouwen….enzovoort.

Dit zijn geldige beweringen als het centrale principe van veganisme is om geen dieren kwaad te doen, maar opnieuw is de reikwijdte van het argument beperkt ten voordele van de agenda van de persoon die het maakt. Matthew Evans is, onder andere, varkenshouder. Hij wil geen gesprek over de vraag of het al dan niet moreel in orde is om een dier te eten dat minstens even slim is als een hond. Hij gebruikt de geïndustrialiseerde landbouw als basis voor zijn beweringen, en gaat er ten onrechte van uit dat dit het enige levensvatbare model van voedselproductie is.