De grote verrassing is dat de president en CEO van BMW Canada Inc. niet in een top-of-the-line Bimmer rijdt.
Afgezien van de 750 met zijn monsterlijke 5,4 liter V12, rijdt Hendrik von Kunheim in plaats daarvan rond in een meer bescheiden (hoewel nog steeds vorstelijk, met 89.900 dollar) 740 met BMW’s ‘Sport’-pakket. Ik kan het weten, want ik rijd er nu in.
De heer von Kunheim is voor zaken de stad uit en ik heb zijn persoonlijke auto bevrijd om de twee televisieschermen te bekijken die in elke hoofdsteun zijn ingebouwd. Ik weet niet zeker of de baas van BMW zelfs maar weet dat ik in zijn auto rondrijd, want ik word vermaand de auto volgetankt terug te brengen, zodat BMW’s PR-types de 740 onopvallend op zijn parkeerplaats kunnen zetten. Ik vraag me af of hij zijn kilometerteller religieus controleert.
Hoewel ik nominaal onder de indruk zou moeten zijn van de dubbele TV schermen (om de tijd van die lastige achterpassagiers op lange ritten beter te kunnen bezighouden), dienen ze slechts ongeveer vijf minuten als amusement (heb ik mijn korte aandachtsspanne al genoemd?). Wat mijn onwrikbare interesse veel langer vasthoudt, is de manier waarop Mr. von Kunheim’s finest rijdt.
De 7-Serie is veruit de oudste auto in het luxesegment, zowel Mercedes als Lexus hebben recent gloednieuwe modellen geïntroduceerd en Jaguar heeft een grote verjongingskuur gekregen met zijn XJ. Daarom kan hij op een paar dingen worden bekritiseerd, zoals de benuttingsgraad van de ruimte (hoewel hij ruim genoeg is) en enkele dashboardgebreken. Maar niets, en ik herhaal niets, in deze klasse rijdt bijna zo goed als een Seven met de Sport opties.
Het is absoluut griezelig. Als je de 740 de bocht in slingert, voelt hij meer aan als een atletische 540 dan als een full-sized sedan die zo’n 230 kg (500 pounds) meer weegt. In feite is de Sport een standaard 740 met de toevoeging van een BMW Motorsport divisie (dezelfde mensen die ons de M3, M-Coupe en de M5 brengen) afgeleid ophanging en wielpakket, de Sport is het bewijs dat het Beierse merk nog steeds de meester is in het laten denken van een grote auto dat het een sportsedan is.
De meest voor de hand liggende toevoeging is de prachtige M-Serie ‘parallelle spaak’ 18-inch wielen, uitgerust met 235/50R18 voor en 255/45R18 achter banden, evenals een verlaagde en verstijfde ophanging. Het resultaat is een stuurinrichting die zowel ongelooflijk delicaat als uiterst precies is. De grote sedan schiet in bochten waar andere luxueuze wagens met vergelijkbare afmetingen in rondtuffen. Hij kan een lijn aanhouden in een scherpe bocht waar een Mazda Miata trots op zou zijn. En toch slaagt het onderstel er nog steeds in om de inzittenden te vertroetelen, met slechts een licht dreunend geluid van de laagprofielbanden dat het normaal gesproken weelderige rijgedrag van de 740 verstoort. BMW weet iets van onderstel tuning dat de rest van de industrie nog steeds niet doorheeft.
Mr. BMW maakt ook geweldige motoren en de 4.4 liter V8 motor van de 740 is een van de meer spectaculaire. Hoewel de 4,3 liter V8 van Lexus nominaal meer vermogen levert (290), is de 282 pk sterke eenheid met dubbele bovenliggende nokkenas gretiger om zich als een sportwagen te gedragen, met een toerental als een motorfiets wanneer hij wordt gevraagd.
Een groot deel van de eer voor zijn prestaties moet echter gaan naar BMW’s Steptronic vijftraps automatische transmissie. Hoewel de mogelijkheid om handmatig te schakelen het belangrijkste marketingvoordeel is, heb ik deze optie nauwelijks gebruikt omdat hij zo goed werkt in de automatische modus. In tegenstelling tot veel andere automaten, plaatst BMW’s automaat de eerste drie versnellingen dicht bij elkaar, waardoor de automaat in feite een close-ratio automaat wordt. In combinatie met het enorme koppel van de 4.4, betekent dit dat je door de eerste drie versnellingen kunt razen als een superbike in hyperdrive. En zonder een slinger. Het is nogal een indrukwekkend pakket.
Een van de hoogtepunten van het interieur is BMW’s navigatiesysteem (kosten $ 3.900), een CD-gebaseerd systeem dat dreigt een einde te maken aan de klassieke man-vrouw gevechten over het stoppen voor richting. Ik heb soortgelijke systemen in het verleden gebruikt en hoewel ze bijna altijd accuraat blijken, twijfel ik aan hun nut voor persoonlijke voertuigen. Als systeem voor huurauto’s waar de meeste bestuurders de omgeving niet kennen, kan ik het nut ervan inzien. Maar ik heb de mijne geprogrammeerd om me naar huis te brengen en het nam de meest omslachtige route mogelijk. Dat brengt ons terug naar onze dubbele TV schermen.
Ingebouwd in de achterkant van elke voorste hoofdsteun, krijgt elke achterpassagier een vijf-inch LCD-scherm om hun aandacht op te richten. Het toont de navigatie-informatie, maar ook input van een DVD, waaronder films. Er is zelfs een aansluiting zodat de achterpassagiers in privacy kunnen luisteren.
Hoewel dergelijke afleidingen zeker de kussens van 7-Serie eigenaars met kleine kinderen zullen verwarmen (een kleine demografische, gok ik), heeft het geleid tot wat ik voel als de over-computisering van de auto. De ingenieurs van BMW konden het, net als anderen, niet laten om de bedieningselementen van het audiosysteem in het navigatievideodisplay te integreren. De bediening is nu ingewikkelder dan nodig is, en het kan zelfs zo zijn dat je een handleiding moet lezen om de stereo-installatie te bedienen. Een terugkeer naar eenvoud zou hier welkom zijn, of op zijn minst een compromis dat ons het navigatiesysteem, de TV-schermen geeft, maar goede, ouderwetse afstemknoppen voor de stereo.
Loyale lezers zullen zich realiseren dat ik net klaar ben met versteld staan van Lexus nieuwe LS430, die misschien wel de beste nieuwe auto van het jaar is. Het is een directe concurrent van de 740 en in sommige opzichten, gemakkelijker aan te bevelen. Vooral aan degenen voor wie het idee van aangenaam autorijden betekent absoluut geen gebreken, en zo veel isolatie als mogelijk. Ik zie autorijden meer als een sport.
Ik denk dat wat ik probeer te zeggen is dat terwijl ik van harte de Lexus zou aanbevelen, de auto die ik zou kopen is de 740.