Professor Tomback doceert aan de afdeling Integrative Biology van CU Denver. Haar expertise omvat evolutionaire ecologie, met toepassing op bos-ecologie en conservatie biologie. Ze is lid van de wetenschappelijke adviesraad van verschillende milieu-organisaties, waaronder American Forests en het Rocky Mountain Wolf Project.
Als bioloog, wat is uw mening over de mogelijke gevolgen van de herintroductie van wolven in Colorado?
Professor en bioloog Diana F. Tomback, PhD
“In voorstel 114 wordt voorgesteld wolven te herintroduceren in de Western Slope van Colorado. De westelijke helling omvat ongeveer 17 miljoen hectare openbaar land en heeft een lage bevolkingsdichtheid. Er zijn verschillende potentiële, pragmatische voordelen van het terugbrengen van wolven naar Colorado, waar wolven al bijna een eeuw geen ecologische invloed meer hebben gehad. De laatste wolven in Colorado werden uitgeroeid in de late jaren 1930 en 1940.
“Allereerst zou de herintroductie van grijze wolven kunnen helpen bij het tegengaan van de verspreiding van Chronic Wasting Disease (CWD) bij herten en elanden. CWD is een op prionen gebaseerde fatale neurologische ziekte, vergelijkbaar met de gekkekoeienziekte, die de hertenfamilie – herten, elanden en elanden – infecteert. Of de ziekte op mensen kan worden overgedragen is niet bekend, maar er moeten voorzorgsmaatregelen worden genomen. De ziekte werd in de jaren 1980 voor het eerst in Colorado aangetroffen. Tot op heden is CWD in meer dan de helft van de hertenkuddes in Colorado en in ongeveer 40% van de elandkuddes in verschillende mate aangetroffen. De ziekte heeft zich verspreid over vele staten in de VS en Canadese provincies. Colorado Parks and Wildlife dringt aan op het testen van de kop van bokken voordat jagers en hun gezinnen het vlees consumeren. Maar wolven richten zich op zwakke prooidieren en sporen zieke dieren op, en veel deskundigen denken dat wolven de verspreiding van deze CWD zouden kunnen beperken. De toenemende incidentie van deze ziekte kan in verband worden gebracht met de uitroeiing van wolven.
Kaart van de verspreiding van Chronic Wasting Disease in Noord-Amerika, bijgewerkt op 1 oktober 2020 door United States Geological Survey (USGS), wetenschappelijk bureau van het U.S. Department of the Interior.
“Andere potentiële voordelen van de herintroductie van wolven zijn vergelijkbaar met de voordelen die we zien in Yellowstone, waar wolven de elandpopulatie hebben verminderd en hun gedrag hebben veranderd, wat heeft geleid tot een trofische cascade van verbeteringen aan de gezondheid van het ecosysteem en een terugkeer van de biodiversiteit. In veel eenheden in Colorado waar elanden worden beheerd, liggen de populaties boven de streefcijfers die door Colorado Parks and Wildlife zijn vastgesteld. Veeboeren en boeren in sommige regio’s ondervinden schade van elanden aan hun weidegronden en gewassen en worden daarvoor door de staat gecompenseerd. Elanden brengen ook schade toe aan de beekvegetatie, waaronder wilgen en cottonwoods, en het snoeien door herten en elanden beperkt de regeneratie van bossen. Een goed voorbeeld hiervan is het Rocky Mountain National Park, waar kilometers lange kettingschuttingen zijn geplaatst om de schade aan de vegetatie door een te grote elandenpopulatie te beperken. In de afgelopen decennia heeft het park zijn bevers verloren en zijn beekgemeenschappen sterk veranderd.”
Hoe zit het met de belangen van veeboeren en jagers?
“We moeten wetenschap en gegevens gebruiken om veeboeren gerust te stellen en hopelijk een aantal lang gekoesterde misvattingen weg te nemen. In de noordelijke Rockies staten – waar er nu ongeveer 2.000 wolven en 1,6 miljoen stuks vee zijn – jagen wolven op minder dan 0,01% van het vee per jaar. In deze staten is het aantal stuks vee vier keer zo groot als het aantal elanden, maar wolven geven de voorkeur aan elanden als prooi. Het kleine aantal veeboeren dat aantoonbaar vee heeft verloren ten gevolge van wolven verdient een eerlijke compensatie, die door voorstel 114 zal worden geboden. Er zijn veel coëxistentietechnieken en -instrumenten ontwikkeld om de kans op predatie van vee door carnivoren in het algemeen (beren, bergleeuwen, coyotes en wolven) te verkleinen, en veeboeren zouden daarvan kunnen profiteren door deze technieken en instrumenten toe te passen. Benaderingen zijn echter afhankelijk van de omstandigheden, en omvatten de installatie van hekken en fladry (vlaggen die flapperen) om kuddes of kuddes op te sluiten, het verwijderen van karkassen, patrouilles door range riders, waakhonden, en low-stress herding technieken om vee bij elkaar te houden.
“Jagers maken zich zorgen dat er minder elanden en herten beschikbaar zullen zijn als wolven worden geherintroduceerd. Maar de cijfers uit de noordelijke Rockies vertellen een ander verhaal: Er zijn nu 30.000 meer elanden in Montana dan in 1995, toen de wolven werden geherintroduceerd, ondanks een huidige populatie van ongeveer 850 wolven. De aantallen elanden in Wyoming en Idaho zijn groter dan de staatsdoelstellingen. In alle drie de noordelijke Rockies-staten zijn het jagersucces en de elandoogst toegenomen.”
Zijn er genoeg elanden in Colorado voor zowel jagers als wolven?
“Het aantal elanden in Colorado, volgens 2019 gegevens van Colorado Parks and Wildlife, was bijna 300.000 na de jacht. Als je daar de populatie muildierherten na de jacht bij optelt, komt het totaal op meer dan 700.000 dieren – veel meer dan in welke andere staat in de onderste 48. Bovendien, als wolven de incidentie van CWD verminderen, zullen jagers hiervan profiteren.”
Lees ook: “Genetische doorbraak zal inspanningen voor behoud van witte den helpen”
Naast haar expertise over wolven is professor Tomback een 2015 Harvard Forest Bullard Fellow, bekend van haar studies naar Clark’s notenkraker, een vogel van hooggebergtebossen, en zijn interactie met verschillende witte dennensoorten, met name witte den, wat leidde tot haar verkiezing in 1994 tot Fellow van de American Ornithologists’ Union.
