Toen ik 18 weken zwanger was van een tweeling, vroeg mijn gynaecoloog me tijdens een routinebezoek opgewonden: “Voel je die baby’s al bewegen of voel je al wat fladderen?”
Uiterst teleurgesteld en een beetje bezorgd antwoordde ik: “Nee, ik heb ze nog niet voelen bewegen.”
Het was mijn tweede zwangerschap nadat de zwangerschap daarvoor was geëindigd in een miskraam in het eerste trimester. Volgens alle zwangerschapsboeken en talloze internetartikelen die ik had bestudeerd, had ik op dit moment op zijn minst iets van mijn groeiende baby’s moeten voelen…. vooral gezien het feit dat er twee ruimte in mijn baarmoeder innamen.
Ik kreeg een echo bij elke doktersafspraak waar ik naartoe ging, wat resulteerde in meer dan 60 echofoto’s tegen het einde van mijn zwangerschap. Bij elke echo bleek, godzijdank, dat mijn beide baby’s wiebelden en bewogen, zodat ik nog een dag of wat gerustgesteld kon worden. Dit weerhield me er echter niet van om me beroofd te voelen van wat ik aanvankelijk voor mijn zwangerschap had verwacht.
Week na week voelde ik absoluut niets behalve dodelijk maagzuur, extreme misselijkheid en slopende vermoeidheid – maar geen beweging die bewees dat de magie van het leven zich in mijn brede buik roerde.
Ik vroeg me af wat er mis was, waarom mijn arts er niet achter kwam, en hoe ik (op dit punt) meer dan 20+ weken zwanger kon zijn zonder een klein flikkering van foetale beweging te ervaren, terwijl andere zwangere moeders tegen het einde van hun eerste trimester flikkeringen voelden.
Toen ik 25 weken zwanger was en er ronder uitzag dan ooit, scande een nieuwe echoscopiste me en vroeg me of ik foetale beweging voelde. Ik antwoordde met het gebruikelijke: “Nee, niet echt,” voordat ze glimlachte en me ronduit vroeg: “Heeft iemand je verteld dat Baby B een voorste placenta heeft?”
Een wat?
“Baby A is het dichtst bij je baarmoederhals, maar Baby B ligt vóór Baby A, en haar placenta ligt voorste. Het zit aan de voorkant van je maag, en het fungeert meer dan waarschijnlijk als een vulling voor die bewegingen die je zou moeten voelen,” zei ze.
Opeens voelde het alsof er een gewicht van duizend pond van mijn borst was getild. Er was een reden waarom ik de bewegingen niet kon voelen, en die reden had niets te maken met mijn welzijn of de gezondheid van mijn baby’s. En wat denk je… diezelfde week voelde ik de eerste kleine bewegingen van mijn baby’s.
Na veel onderzoek en na overleg met een andere gynaecoloog dan degene die ik tot dan toe had gezien, kwam ik erachter dat een voorste placenta eigenlijk heel normaal is, hoewel het zorgwekkend kan zijn voor moeders die niet zo veel beweging van de foetus voelen.
Typisch, wanneer een bevruchte eicel zich implanteert, doet het dat aan de achterkant van de baarmoeder, waardoor de placenta zich ook op die plaats vormt (posterior placenta). Soms echter hecht de bevruchte eicel zich aan de voorkant van de baarmoederwand en groeit de placenta naar voren en wordt een kussen dat van invloed kan zijn op de manier waarop een moeder de bewegingen van een baby (of in mijn geval, baby’s) van de buitenkant van de buik voelt.
Dat gezegd hebbende, ongeacht de positionering van de placenta, moet een OB altijd worden geïnformeerd wanneer een zwangere moeder verminderde foetale beweging of geen foetale beweging ervaart bij 24 weken.
Indiana moeder van zes Edith Runion ondervond ook een voorste placenta. Na bij haar vorige zwangerschappen met 14-15 weken beweging te hebben gevoeld en dit jaar net een miskraam te hebben gehad, leefde Runion in angst toen ze met 18 weken geen schopjes of beweging van haar huidige zwangerschap voelde.
“Ik was wekenlang doodsbang dat ik bij mijn volgende afspraak weer een verlies zou hebben omdat ik niets voelde,” vertelt Runion, die nu 20 weken zwanger is, aan Scary Mommy.
Voor de scan vroeg ze haar vrienden ernaar, en sommigen van hen zeiden dat haar placenta zich misschien in een voorste positie bevond. Omdat de positie van de placenta niet betrouwbaar was tijdens haar vroege eerste trimesterscan, werd Runion er niet van op de hoogte gebracht dat ze een voorste placenta had totdat een echografie-techneut het kort noemde tijdens een anatomiescan van 18 weken.
“Als ik vrienden niet had horen zeggen dat dat waarschijnlijk de reden voor bewegingen was, zou ik het nooit hebben geweten,” zegt Runion.
Een van de meest verontrustende aspecten van een moeder die een kind draagt met een voorste placenta is misschien niet altijd de verminderde foetale beweging, maar hoe weinig aandacht sommige artsen aan de zaak besteden. Terwijl anterieure placenta’s vrij gebruikelijk zijn voor OBGYNs om te zien, kan het voor zwangere vrouwen een helse storm zijn gevuld met onophoudelijke zorgen. Een paar minuten van de tijd van een arts om de situatie uit te leggen, kan deze angsten wegnemen.
Zelfs toen ik 35 weken zwanger was, was het niet ongebruikelijk dat er lange perioden voorbijgingen zonder mijn dochter te voelen bewegen. Ik zorgde ervoor dat ik het kantoor van mijn verloskundige op de hoogte bracht en me elke keer liet onderzoeken (vandaar de 60 echofoto’s die ik heb), en ze waren altijd perfect in orde.
Toen mijn zoon, Baby A, groter werd, kon ik zijn stoten voelen terwijl hij in stuitligging en laag naast mijn baarmoederhals lag, maar ik heb mijn dochter nooit op diezelfde manier voelen bewegen. Ik kon haar zien bewegen vanaf de buitenkant van mijn buik, maar ze lag ingeklemd tussen haar placenta en mijn inwendige organen, waardoor het bijna onmogelijk was om haar stoten en porren te voelen.
Hoewel het hebben van een voorste placenta vrij gebruikelijk is, met onderzoek dat aangeeft dat tot 52% van alle zwangerschappen een voorste placenta zal hebben, is het geassocieerd met een aantal uitdagingen die verder gaan dan “gedempte” foetale bewegingen. Aangezien een voorste placenta aan de voorkant van de buik van de moeder ligt, kan het vinden van een foetale hartslag en het bepalen van de positie van de baby veel moeilijker zijn omdat een heel orgaan het zicht blokkeert. Er is ook een verband gelegd tussen verhoogde rugpijn en de ligging van de placenta, evenals studies die aantonen dat baby’s meer kans hebben om geboren te worden met een achterwaartse foetale representatie, of “zonnige kant boven”. Wat, zoals ik heb gehoord, kan leiden tot een aantal meedogenloze rug arbeid.
Bottom line: Kennis is de sleutel in de zwangerschap, en het begrijpen van de impact van een anterior placenta kan gaan een lange weg in het verlichten van een ongeruste zwangere mama’s mind.