Enige tijd geleden vroeg iemand die al vele jaren lid is van de kerk mij: “Waarom heb ik Jezus Christus nodig? Ik houd me aan de geboden; ik ben een goed mens. Waarom heb ik een Verlosser nodig?” Ik moet zeggen dat het onvermogen van dit lid om dit meest fundamentele deel van onze leer te begrijpen, dit fundamentele element van het verlossingsplan, mij de adem benam.
“Wel, om te beginnen,” antwoordde ik, “is er deze kleine kwestie van de dood. Ik neem aan dat u niet wilt dat uw dood uw definitieve status is, en zonder Jezus Christus zou er geen opstanding zijn.”
Ik sprak over andere dingen, zoals de behoefte die zelfs de beste mensen hebben aan de vergeving en reiniging die alleen mogelijk is door de verzoenende genade van de Heiland.
Op een ander niveau zou de vraag echter kunnen zijn: “Kan God niet doen wat Hij wil en ons redden, gewoon omdat Hij van ons houdt, zonder de noodzaak van een Heiland?” Zo geformuleerd, zouden heel wat mensen in de wereld van vandaag die vraag delen. Zij geloven in God en een postmortaal bestaan, maar gaan ervan uit dat, omdat God van ons houdt, het niet zoveel uitmaakt wat we wel of niet doen; Hij zorgt gewoon voor de dingen.
Deze filosofie heeft oude wortels. Nehor, bijvoorbeeld, “getuigde het volk dat de gehele mensheid ten jongsten dage zalig zou worden, en dat zij niet behoefden te vrezen noch te beven, maar dat zij het hoofd mochten opheffen en zich verheugen; want de Here had alle mensen geschapen, en had ook alle mensen verlost; en uiteindelijk zouden alle mensen het eeuwige leven hebben” (Alma 1:4).
Je herkent in Nehor’s leer echo’s van een benadering van verlossing door Lucifer, een “zoon van de morgen”, zeker de meest tragische van alle tragische figuren ooit (Jesaja 14:12; zie ook Leer en Verbonden 76:25-27). Zoals God eens verklaarde, is Lucifer “dezelfde die was vanaf het begin, en hij kwam voor mijn aangezicht, zeggende: Zie, hier ben ik, zend mij, ik zal uw zoon zijn, en ik zal de gehele mensheid verlossen, opdat één ziel … verloren zal gaan, en zeker zal ik het doen; geef mij daarom uw eer.
“Maar zie, mijn geliefde Zoon, die mijn geliefde en uitverkorene was van den beginne, zeide tot mij – Vader, Uw wil geschiede, en de heerlijkheid zij U in eeuwigheid” (Mozes 4:1-2).
Dit was niet eenvoudig een geval van Jezus die het plan van de Vader steunde en Lucifer die een kleine wijziging voorstelde. Lucifer’s voorstel zou het plan hebben vernietigd door onze mogelijkheid om onafhankelijk te handelen te elimineren. Lucifer’s plan was gebaseerd op dwang, waardoor alle andere zonen en dochters van God – wij allemaal – in wezen zijn marionetten werden. Zoals de Vader het samenvat:
“Daarom, omdat Satan tegen Mij in opstand kwam, en de macht van de mens trachtte te vernietigen, die Ik, de Here God, hem gegeven had, en ook, opdat Ik hem mijn eigen macht zou geven; door de macht van mijn Eniggeborene, heb Ik veroorzaakt dat hij werd neergeworpen;
“En hij werd Satan, ja, de duivel, de vader aller leugen, om de mensen te misleiden en te verblinden, en hen gevangen te nemen naar zijn wil, ja, zovelen als er niet naar mijn stem wilden luisteren” (Mozes 4:3-4; nadruk toegevoegd).
Daarentegen biedt het doen op de wijze van de Vader ons een essentiële sterfelijke ervaring. Met ‘sterfelijke ervaring’ bedoel ik het kiezen van onze koers, ‘het bittere, dat het goede weet te waarderen’ (Mozes 6:55); leren, berouw hebben en groeien, wezens worden die in staat zijn voor onszelf te handelen in plaats van slechts ’te worden behandeld’ (2 Nephi 2:13); en uiteindelijk het kwaad overwinnen en ons verlangen en vermogen tonen om een hemelse wet te leven.
Dit vereist van onze kant kennis van goed en kwaad, met het vermogen en de mogelijkheid om tussen de twee te kiezen. En het vereist verantwoording voor gemaakte keuzes – anders zijn het niet echt keuzes. Keuze vereist op zijn beurt wet, of voorspelbare uitkomsten. We moeten in staat zijn om door een bepaalde handeling of keuze een bepaald resultaat te veroorzaken – en door de tegenovergestelde keuze het tegenovergestelde resultaat te creëren. Als handelingen geen vaste gevolgen hebben, dan heeft men geen controle over de uitkomsten, en is kiezen zinloos.