Too Big to Fly

Ik was onlangs in de opwarmruimte van een wedstrijd. De grote ruimte was gevuld met matten en die matten waren gevuld met teams. Mijn team was zich aan het uitrekken en ik had even de tijd om andere teams op de vloer te observeren. Op dat moment marcheerde een team van de middelbare school in één rechte lijn langs me heen. Het waren de felrode uniformen (ik hou van felle kleuren) of de militair aandoende precisie van hun bewegingen die in eerste instantie mijn aandacht trokken. Maar iets anders aan dit team boeide me. Elk meisje dat langs ons team liep leek bijna exact dezelfde grootte te hebben.

Ik betrapte mezelf erop dat ik probeerde “de kleine” meisjes achteraan in de rij te vinden. Nope. Ieder van hen zag eruit als fitte en gezonde honken. Elk meisje was tussen de 5″6 en 5″10. Ik denk dat ze allemaal zo’n 10 kilo wogen, plus of min 10 kilo. Na het rekken (want een goede warming-up is erg belangrijk), vormde het rode team zich in stuntgroepen. De langste van de meisjes stonden als achterste plekken opgesteld. Alle 4 de flyers bleken even lang of langer te zijn dan hun basis. Nogmaals, ze zagen er fit en gezond uit, maar alles behalve “stokfiguren.”

Het rode team heeft zo’n professionele en serieuze aanpak van alles wat ik tot nu toe had waargenomen (inclusief het binnenlopen van de zaal), dus mijn verwachtingen waren relatief hoog voor hun vaardigheden. Maar ik had niet verwacht wat ik zag. Squad Full-Up Liberties. Ik denk dat mijn kaak een beetje viel. Dubbele Downs. Niet die waar de flyer een beetje op haar zij landt en de honken haar de rest van de weg moeten “stuiteren”. Dit waren volledige 720 graden rotaties met ruimte voor de flyers om hun bases schouders te vangen in de wiegen. Maar ze waren nog niet klaar. Herladen tot Crunch. Volledig omhoog (vanuit de Crunch!) naar Heel Stretch. Toen trokken ze Boog en Pijlen. Tussen haakjes, er waren geen voorste plekken op de stunts.

OK, je moest er een beetje bij zijn om te waarderen hoezeer dit team opviel. Dit was geen all star team. Het was een middelbare school. De bases waren geen 200 pond jongens, of zelfs 160 pond meisjes. Ze zagen eruit als gemiddelde, atletische meisjes. De kleinste flyer leek 20 pond zwaarder dan bijna elk ander meisje in de lucht. In feite zagen ze er zwaarder uit dan sommige van de meisjes die hen baseerden.

Tussen haakjes, dit verbazingwekkende rode team ging door met het gooien van prachtige hoge basket worpen, een uitgebreide piramide sequentie die poëzie in beweging was en eindigde de routine met 5 Single-Base Extensions. Nee, niet 4, zoals in hun hoofd stunt. Ze deden 5 stunts met 15 meisjes en de andere 5 meisjes gooiden staande tucks.

Als je dit team hun vaardigheden ziet uitvoeren, zou het gemakkelijk zijn om ze af te schrijven als een toevalstreffer. Zij zijn dat zeldzame “perfecte” team dat gezegend is met een vlekkeloze techniek. Maar dat zou lui zijn. Als je lang genoeg bij cheerleaders bent, weet je misschien nog dat dit vroeger de norm was. OK, misschien niet de moeilijkheidsgraad. Die is exponentieel omhoog gegaan. Ik heb het over het feit dat flyers niet altijd freakishly klein waren. Ergens langs de lijn, stopten we met “normale” meisjes in de lucht te zetten. Ergens langs de lijn, in plaats van aan te dringen op een perfecte techniek, zijn we begonnen met het werven van achtste klassers in de gangen voor varsity vliegplekken. En na verloop van tijd hebben we onder coaches en cheerleaders de mentaliteit ontwikkeld dat een atletisch meisje te groot kan zijn om te vliegen. We moeten die denkwijze heroverwegen! Het gaat echt allemaal om techniek. Denk aan een handstand. Als een meisje van 120 pond haar eigen lichaamsgewicht (comfortabel) in een handstand kan houden, dan moet ze in staat zijn om een flyer van 120 pond (comfortabel) in een verlengde stunt te houden. En dat is in haar eentje. Voor een stunt met dubbele basis mag gewicht helemaal geen factor zijn. De sleutel is om een goede conditie te gebruiken en de juiste techniek te versterken.

Over conditie gesproken, hoeveel kinderen in jouw cheerleading team zijn niet in staat om een correcte push up te doen? Ik ben serieus. Ik wed dat het er veel zijn. Misschien zelfs veel. Hé, ik heb onlangs een team gecoacht waar misschien 4 van de 20 kinderen een push up konden. Het gebeurt. Het zou niet mogen, maar het gebeurt. We moeten dit oplossen. Onze cheerleaders moeten op z’n minst genoeg bovenlichaam en kernkracht hebben om een push up te doen, in plaats van op zoek te gaan naar steeds kleinere flyers.

En over techniek gesproken, die komt van consequent zijn. Het komt ook van NIET opgeven op een meisje dat heeft gevlogen de hele middelbare school en plotseling raakte de puberteit en begon te groeien. Begrijp me niet verkeerd. Er zijn momenten waarop een flyer gewoon niet werkt en ze moet worden overgeplaatst naar een andere rol. Maar een ervaren en getalenteerde flyer vergeet niet hoe ze moet vliegen alleen omdat ze 15 is geworden (of 14, of 13).

Wat er is gebeurd is dat we onze basis van goede flyers hebben uitgehold (dat was trouwens een woordspeling) door de kleinste en jongste kinderen uit hun jeugd- of JV-team te halen en ze in de junior-, senior- en Varsity-teams te zetten. Dat betekent dat de flyers nooit hebben hoeven leren strak te zijn en zich op de juiste manier vast te houden, omdat ze altijd alleen maar door oudere bases zijn rondgespierd. Het betekent dat de bases nooit de juiste techniek hebben moeten leren omdat ze meisjes ter grootte van een Barbie-pop hadden om mee te stunten. De basissen hebben ook geen kracht ontwikkeld zoals zij met flyers van normale grootte zouden doen. In de loop der jaren, ook al is de moeilijkheidsgraad toegenomen, is de techniek steeds slechter geworden.

Persoonlijk ben ik het beu om slordige “elite” stunts te zien. Ik ben het beu om 8ste klassers te zien vliegen op 12de klas basissen. Ik ben ECHT ziek van het zien van dezelfde 6e klas flyer in dezelfde all star sportschool Jeugd, Junior, Senior en Senior Coed routines. Maar waar ik vooral ziek van ben, en wat volgens mij aan de basis van het probleem ligt, is het idee dat iemand te groot is om te vliegen.