Een huwelijk is het meest perfecte voorbeeld dat ik kan bedenken om de interactie tussen de twee seksen weer te geven. Beide partners nemen een bepaalde rol aan in de relatie, en sommige stellen worstelen meer met hun “rollen” dan anderen. Volgens een TED-talk met socioloog Michael Kimmel zijn beide partners gelukkiger als de relatie meer egalitair is en als zowel de zorg voor de kinderen als het werk gedeelde verantwoordelijkheden zijn. Toch zijn de traditionele “moeder” en “vader” rollen helemaal niet zo egalitair, en hoewel veel koppels vandaag de dag ver van deze traditionele opvattingen afwijken, zijn ze nog steeds prominent aanwezig in de huidige samenleving. Ik ben in ieder geval opgegroeid met ouders die de traditionele rollen hadden aangenomen.
Traditionele familie- en relatierollen werden pas echt gecementeerd in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Het typische gezin in de jaren 1950 bestond uit een tweeoudergezin met kinderen. Vaak woonde het gezin in de buitenwijken en pendelde de vader naar zijn werk, terwijl de moeder thuis de zorg voor de kinderen op zich nam en het huishouden deed. Dit ideaal voor het gezinsleven creëerde de klassieke “thuisblijfmoeder”/”huisvrouw”-rol. Vrouwen moesten thuisblijven bij de kinderen, en van mannen werd verwacht dat ze werkten en voor het gezin zorgden.
Dezer dagen zijn er veel meer gezinsstijlen. Het is sociaal aanvaardbaarder om een tweeverdienershuishouden te hebben, een eenoudergezin, of dat de vader de zorg voor de kinderen op zich neemt. Mijn gezin van voor de scheiding leek bijna perfect op het traditionele, stereotiepe gezin van de jaren 1950. Mijn vader werkte en mijn moeder nam ontslag om thuis te blijven bij mijn broer en mij. Mijn moeder had elke avond het eten klaar als mijn vader thuiskwam. Zij deed al het huishoudelijke werk en mijn vader zorgde voor de financiën van het gezin.
Mijn ouders scheidden in het eerste jaar van de middelbare school en gingen definitief uit elkaar in het laatste jaar. Die vier jaar hebben bijgedragen aan enkele van de grootste veranderingen in mijn leven. Mijn vader verliet ons huis en verhuisde een paar keer voordat hij zich ergens anders vestigde. Het was bijzonder vreemd voor mij om tijd te moeten maken om mijn vader te zien, aangezien ik besloot om voornamelijk bij mijn moeder te gaan wonen. Als je ouders samen zijn, denk je er nooit bewust over na om tijd met hen door te brengen, omdat je allemaal samenwoont. Nu moest ik tijd maken om met mijn vader te gaan lunchen en als ik bij hem logeerde voelde dat vreemd omdat het niet “mijn” bed en “mijn” huis was. Mijn moeder moest weer aan het werk na meer dan 16 jaar werkloos te zijn geweest. Het was moeilijk om een baan te vinden die ze wilde nadat ze zo lang niet had gewerkt; daar heeft ze een tijdje mee geworsteld. De concurrentie is moordend. Beslissen of ze blijft werken of fulltime voor de kinderen gaat zorgen, is een van de moeilijkste beslissingen die een vrouw moet nemen. Vrouwen zijn geneigd die beslissing te nemen vanwege de historische druk om thuis te blijven bij de kinderen. Mijn moeder besloot thuis te blijven bij ons, waar ze absoluut geen spijt van heeft, maar nadat ze gescheiden was, maakte dat haar zoektocht naar een baan een stuk moeilijker.
Mijn moeder heeft een tijdje zowel de rol van “moeder” als die van “vader” op zich moeten nemen. Ze moest nog steeds voor mij en mijn broer zorgen, ook al waren we ouder. Ze moest nog steeds het grootste deel van het huishouden doen en koken. Toch moest ze de verantwoordelijkheid op zich nemen van een baan en financieel onafhankelijk zijn. Ze moest alles zelf doen, wat op zijn zachtst gezegd een aanpassing was. Mijn vader begon ook weer afspraakjes te maken en is nu verloofd, wat weer een grote verandering voor me was. Ik moest het concept van een stiefmoeder en stiefbroers en -zussen begrijpen. Verandering is een groot aspect van een scheiding; het is meer dan een stel dat uit elkaar gaat, er is bijkomende schade.
Hoewel al deze veranderingen in het begin een schok voor me waren, leerde ik me aan te passen aan onze nieuwe gezinsstijl en leerde ik een heleboel lessen die ik in mijn leven kan gebruiken. Ik ben het helemaal eens met Michael Kimmel dat relaties gedijen als hun stijl egalitair is. Ik weet dat het huwelijk vol moeilijke beslissingen zit, maar compromissen en gedeelde verantwoordelijkheid zijn essentieel voor succes. Mijn ouders waren een voorbeeld voor mij van een traditionele relatie gebaseerd op historische rolpatronen. Nu ik de gevolgen daarvan heb gezien en erop terugkijk, denk ik niet dat traditionele opvattingen vandaag de dag in een moderne relatie nog zo levensvatbaar zijn als ze ooit waren. Ze zijn gebaseerd op de aanname van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en de meeste succesvolle relaties hebben geen machtscomplex. Ontelbare studies tonen immers aan dat geluk verweven is met gelijkheid. Het is algemeen aanvaard dat mensen gelukkiger zijn wanneer de samenleving als geheel zo gelijkwaardig mogelijk is op gebieden als geslacht, ras en sociaaleconomische status.