Ten kawałek wspomina o przypadkach napaści seksualnej i ideach samobójczych.
Byłam wciągana na terapię kopiąc i krzycząc więcej razy w moim życiu niż mogę zliczyć. I choć wierzę, że terapia (w jej wielu modalnościach i definicjach) może zmienić i uratować życie, wierzę też mocno, że dana osoba musi ją wybrać dla siebie, aby mogła coś zmienić.
W rzeczywistości to z powodu przymusowej natury moich pierwszych spotkań z terapią zrobiłam sobie 10-letnią przerwę od wszystkiego po ukończeniu 18 lat, być może w czasie, kiedy najbardziej tego potrzebowałam. Ale moje życie zostało dosłownie uratowane dzięki rozmowie z kimś o moich traumatycznych przeżyciach i nie jestem pewna, czy to doświadczenie byłoby dla mnie tak samo przemieniające, gdybym nie szukała opieki u terapeuty akceptującego LGBTQ+.
Po raz pierwszy zaczęłam chodzić na terapię około 13 roku życia. Chociaż moje wspomnienia z tego doświadczenia są nieco zamglone, mogę jednoznacznie stwierdzić, że nie chciałam tam być, ponieważ jedyną rzeczą, jaką powiedziałam podczas tych kilku pierwszych sesji, była jakaś odmiana „Nie mam nic do powiedzenia.”
Chociaż już wtedy wyłączyłam to z pamięci i odzyskałam wspomnienia dopiero w ostatnich latach, cierpiałam z powodu poważnej traumy i PTSD z powodu bycia wykorzystywaną seksualnie i w rezultacie zachowywałam się dziwnie. Moi rodzice (którzy nie wiedzieli o napaści) byli zaniepokojeni moim zachowaniem i zabrali mnie mimo mojej uporczywej odmowy. Z czasem jednak zarówno terapeuta, jak i moi rodzice pogodzili się z moją upartą naturą Taurusa i zgodziliśmy się zakończyć terapię na razie.
Jednakże trauma to trauma, a dla większości nic tak bolesnego jak napaść seksualna nie pozostaje zakopane na długo. Podczas gdy mój młodzieńczy mózg tymczasowo zamknął przemoc, której doznałam, emocjonalne korzenie tego doświadczenia wykopały się głęboko, a ja nie miałam prawdziwego ujścia, by poradzić sobie z tym, co się stało. Moje napięte stosunki z rodzicami trwały przez cały okres nastoletni i chociaż próbowali oni wysłać mnie na terapię jeszcze kilka razy, nigdy nie udało się tego osiągnąć. Po kilku szczególnie wstrząsających incydentach – w tym jednym, w którym groziłem odebraniem sobie życia, zostałem umieszczony w przymusowym areszcie psychiatrycznym i błędnie zdiagnozowano u mnie chorobę dwubiegunową – moje zaufanie do instytucji zajmującej się zdrowiem psychicznym było w najlepszym razie wątłe.
Rzeczy tylko się pogorszyły, kiedy zostałem wysłany do programu behawioralnego dla „niespokojnych nastolatków” w wieku 17 lat, który miał pomóc naprawić nasze relacje, jak również skłonić mnie do zaprzestania ćpania i innych zachowań, które uznano za autodestrukcyjne. Program przedstawiał fałszywe informacje o sobie i o tym, co może dla mnie zrobić, i przez półtora roku byłam poddawana emocjonalnemu znęcaniu się, gdy niewykwalifikowani pracownicy udawali doradców podczas cotygodniowych sesji „terapeutycznych”. Podczas tych sesji wmawiano mi, że wszelkie problemy między mną a moimi rodzicami to moja wina, bez względu na kontekst. Powiedziano mi, że jestem „zła”, że powinnam ignorować wszystkie moje instynkty i impulsy oraz ulegać autorytetom, nawet jeśli ich dyrektywy były sprzeczne z moimi podstawowymi przekonaniami.
To doświadczenie ugruntowało moją nienawiść do terapii. Jak na ironię, to właśnie w tym programie po raz pierwszy doświadczyłem queerowej miłości (podczas gdy miałem do czynienia z homofobią, ponieważ oddzielono mnie od dziewczyny, w której byłem zakochany, karą zwaną „nie rozmawiać”, która pociągała za sobą surowe kary, jeśli tylko na siebie spojrzeliśmy). Zajęło mi 10 lat po odejściu, zanim poważnie rozważyłem ponowne spotkanie z innym terapeutą i nie jest przypadkiem, że minęło 10 lat zanim ujawniłem się jako odmieniec.
Gdy udało mi się znaleźć afirmującego terapeutę, który powiedział mi, że moja tożsamość jest ważna i poprosił mnie o bycie miłym dla siebie, tak jak dla przyjaciela, byłem w stanie wyjść z szafy i wziąć rozwód. Przed terapią myślałam, że muszę „być hetero”, co mnie wykańczało wewnętrznie. Mocno wierzę, że gdybym nie miała afirmującej przestrzeni do podjęcia tych ważnych decyzji, moja depresja mogłaby doprowadzić mnie do poważnego samookaleczenia.
Moje doświadczenia nie są bynajmniej odosobnione: Osoby LGBTQ+ doświadczają zaburzeń zdrowia psychicznego, takich jak duża depresja czy uogólnione zaburzenia lękowe, trzy razy częściej niż reszta populacji; problemy te są spotęgowane, jeśli dana osoba doświadcza innych marginalizowanych tożsamości. Dodatkowo, bycie osobą queer może czasami wydawać się przeszkodą w znalezieniu opieki zdrowotnej samej w sobie – nie tylko dla naszych ciał, ale także dla naszych umysłów – ponieważ często trudno jest znaleźć świadczeniodawców, którzy nie tylko się z tym zgadzają, ale po prostu są zorientowani w tematyce LGBTQ+. (Może to być jeszcze trudniejsze dla osób trans.)
Dlatego, kiedy w końcu zdałam sobie sprawę, że moja depresja, lęk i historia napaści seksualnej nie znikną, postanowiłam poszukać terapeuty akceptującego LGBTQ+. Wierzę, że była to kluczowa decyzja, która pomogła mi wydobyć część traumy, która trzymała mnie w ukryciu przez 30 lat i pracować nad życiem, które jest bardziej autentyczne w stosunku do tego, kim jestem. Chociaż nadal żyję z depresją i niepokojem, teraz czuję się nieco lżejsza. Czuję się bardziej odpowiedzialna za własne życie i wreszcie chcę mieć przyszłość. Chociaż każdy z nas ma inne doświadczenia i mogę mówić tylko za siebie, znalezienie bezpiecznego miejsca, w którym można porozmawiać o różnych sprawach z innymi osobami queer jest bardzo ważne, szczególnie dla osób borykających się z problemem zdrowia psychicznego.
W tym celu rozmawiałam z kilkoma klinicystami na temat chodzenia na terapię jako osoba queer, dlaczego dla wielu osób ważne jest znalezienie terapeuty LGBTQ+ lub LGBTQ+-affirming i jak znaleźć takiego własnego.
Why Some Queer People Seek an LGBTQ+ or LGBTQ+-Affirming Therapist
„W naszym obecnym klimacie politycznym, jest to być może ważniejsze niż kiedykolwiek, abyśmy w społeczności LGBTQ+ zwrócili uwagę na nasze zdrowie psychiczne”, mówi John Carroll, terapeuta małżeński i rodzinny w Institute for Human Identity na Manhattanie w Nowym Jorku. „Droga do równości to nie sprint, to maraton, a dbanie o siebie fizycznie i psychicznie jest niezwykle ważne.”
Zgadza się, że znalezienie terapeuty, z którym dzielisz wspólną płaszczyznę, może złagodzić niektóre z obaw i lęków, jakie może przynieść terapia. Dodatkowo, być może będziesz musiał poświęcić mniej czasu na edukowanie terapeuty na temat swojej tożsamości. Carroll mówi, że choć dla osób queer niekoniecznie ważne jest znalezienie terapeuty, który sam jest LGBTQ+, to zdecydowanie kluczowe jest znalezienie takiego, który jest LGBTQ+-affirming.
Według Madison McCullough, licencjonowanego klinicznego pracownika socjalnego również mieszkającego w Nowym Jorku, rozmowa z inną osobą queer-identified w środowisku terapeutycznym może być świetnym sposobem na ustanowienie poczucia bezpieczeństwa. Powiedziała mi, że w przeszłości czuła potrzebę ciągłego uzasadniania swojej tożsamości przed terapeutą, który nie był LGBTQ+, co czyniło to doświadczenie trudniejszym. (Ostatecznie odeszła od tego konkretnego dostawcy.)
Z powodu sposobu, w jaki byłam traktowana przez specjalistów od zdrowia psychicznego w przeszłości, zajęło mi trochę czasu, aby poczuć się komfortowo rozmawiając o mojej seksualności na terapii, nawet z terapeutą, o którym wiedziałam, że jest afirmujący i sam identyfikuje się z LGBTQ+. Ale świadomość, że nie będą mnie osądzać, stworzyła bezpieczną przestrzeń do zbadania złożonych uczuć i ostatecznie pomogła mi ujawnić się innym w moim codziennym życiu.
Znalezienie terapeuty queer lub LGBTQ+-Affirming
Po pierwsze, warto zauważyć, że terapia może być kosztowna, zwłaszcza jeśli nie masz ubezpieczenia zdrowotnego. Nie każdy może lub chce chodzić do terapeuty, i to jest w porządku. Jeśli masz zasoby i możliwości, aby zobaczyć jeden, choć, to może być doskonałym narzędziem, aby pomóc poprawić swoje zdrowie psychiczne.
To powiedziawszy, znalezienie odpowiedniego terapeuty może być trudne zadanie, zwłaszcza, gdy naprawdę potrzebujesz jednego. To straszny paradoks, że udręka psychiczna może sprawić, że proszenie o pomoc będzie o wiele trudniejsze. Na szczęście, istnieje wiele zasobów, aby pomóc ludziom znaleźć dokładnie taki rodzaj terapii lub terapeuty, że szukasz. Poniższa lista nie jest wyczerpująca, ale może być dobrym pierwszym krokiem lub dać ci pomysł, gdzie zacząć szukać swoich własnych.
Jeśli czujesz, że możesz zrobić krzywdę sobie lub komuś innemu lub w inny sposób czujesz, że jesteś w bezpośrednim niebezpieczeństwie, nie czekaj ze znalezieniem terapeuty LGBTQ+ lub afirmującego LGBTQ+ – zgłoś się do lekarza, idź na pogotowie lub zadzwoń na infolinię kryzysową LGBTQ+, na przykład National Suicide Prevention Lifeline (800-273-8255), The Trevor Project (866-488-7386, dla młodzieży LGBTQ+ w wieku 13-24 lat), The Gay, Lesbian, Bisexual and Transgender National Hotline (888-843-4564) lub Trans Lifeline (877-565-8860).
Istnieją pewne krajowe katalogi terapeutów LGBTQ+ i afirmujących, od których możesz zacząć swoje poszukiwania. Psychology Today jest jednym z najdokładniejszych krajowych spisów specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego i posiada filtry pozwalające na zawężenie poszukiwań według tożsamości terapeuty, modalności i innych klasyfikacji. The National Queer and Trans Therapists of Color Network wymienia terapeutów LGBTQ+ POC w całym kraju. Organizacje takie jak GLMA (wcześniej znane jako Gay and Lesbian Medical Association), AGLP (The Association of LGBTQ+ Psychiatrists) i inne posiadają krajowe listy specjalistów zdrowia psychicznego zajmujących się osobami queer i akceptującymi queer, choć mogą one nie być w pełni aktualne.
Niektóre lokalne organizacje zdrowia psychicznego LGBTQ+ istnieją i mogą zapewnić bardziej dokładną listę, jeśli mieszkasz w mieście obsługiwanym przez jedną z nich – Nowy Jork ma Lighthouse i Manhattan Alternative; San Francisco ma Gaylesta; Utah/Salt Lake City mają The LGBTQ-Affirmative Psychotherapist Guild of Utah; a Kansas City ma The LGBTQ-Affirmative Therapists Guild. Możesz poszukać, czy mieszkasz w okolicy, gdzie istnieje podobna grupa.
Często lokalne centra LGBTQ+ mają terapeutów przeszkolonych do pracy ze społecznością LGBTQ+ lub mogą skierować Cię do lokalnych terapeutów, którzy to potrafią. Los Angeles LGBT Center, Chicago’s Center on Halstead, Denver’s The Center on Colfax, Nevada’s The Center i inne mogą pomóc połączyć Cię z lokalnymi zasobami zdrowia psychicznego. Twój stan ma prawdopodobnie centrum LGBTQ+, które może pomóc połączyć Cię z profesjonalistami zdrowia psychicznego w pobliżu. W wielu miastach istnieją również ośrodki terapii grupowej LGBTQ+, które obsługują społeczność queer; są to organizacje non-profit lub for- lub not-for-profit zrzeszające profesjonalistów zajmujących się pomaganiem klientom queer, takie jak Seattle Counseling Service, InstaSpectrum Counseling w Chicago, Pride Mind w Atlancie i inne.
Znalezienie terapeutów akceptujących ideę queer poza obszarami miejskimi może być czasem trudniejsze, ale nie niemożliwe. Większe katalogi, takie jak Psychology Today mogą pomóc, a państwowe centrum LGBTQ+ może skierować cię do specjalistów od zdrowia psychicznego osób queer w twojej okolicy. Istnieje również możliwość skorzystania z platformy e-poradnictwa, takiej jak BetterHelp lub Talkspace, które mają doradców specjalizujących się w sprawach LGBTQ+, lub Pride Counseling, która służy konkretnie osobom LGBTQ+.
Uwzględnianie innych czynników tożsamości
Choć tożsamość seksualna i płciowa są niezwykle ważnymi czynnikami w naszym życiu, każdy z nas odnosi się do innych w niezwykle złożony sposób, a niektórzy wybierając terapeutę, mogą nadawać priorytet innym aspektom naszej tożsamości. Możesz na przykład czuć, że bardziej potrzebne jest spotkanie z terapeutą tej samej rasy lub praktykującym tę samą religię. Być może spotkanie z terapeutą, który specjalizuje się w leczeniu zaburzeń odżywiania lub konkretnej modalności terapii jest dla ciebie ważniejsze niż ktoś, kto jest LGBTQ+ – i to jest całkowicie w porządku. „Zachęcałbym każdego, kto szuka terapii, aby naprawdę poświęcił trochę czasu na zastanowienie się nad tym, co jest dla niego ważne, nad rodzajem problemu, nad którym chce pracować i osobowością terapeuty, z którym chce pracować, zanim zacznie szukać terapeutów” – mówi Carlos Cavasos, licencjonowany psychoterapeuta i certyfikowany trener seksualny z siedzibą w Teksasie.
Wielu klientów dość szybko wie, czy ich terapeuta będzie dobrze pasował, czy też muszą dalej szukać. „Myślę, że są znaki i kolejki od samego początku, które mogą być wskazówkami, że to będzie wspierające środowisko”, mówi McCullough. Na przykład, świadczeniodawcy mogą używać języka integracyjnego w formularzach wstępnych, pytać klientów o ich zaimki lub pytać o strukturę związku, aby od początku pokazać, że afirmują pewne rzeczy.
One Last Thing
„Terapia nie działa, jeśli nie ma prawdziwego połączenia, prawda?” dodaje McCullough. „Tak wiele z pracy terapeutycznej, która ma miejsce – poza jakąkolwiek praktyką opartą na dowodach, poza jakimkolwiek rodzajem formalnego szkolenia – jest naprawdę o relacji, która istnieje między terapeutą a klientem. Często, tak wiele z tego jest po prostu przeczuciem. Chodzi o to, jak się czujesz, kiedy jesteś w pokoju z tą osobą.”
Niezależnie od tego, jak wybierzesz swojego terapeutę, ważne jest, aby pamiętać, aby być z nim tak otwartym, jak to tylko możliwe, i pamiętać, że jeśli twój związek nie czuje się wspierający lub jak oni mogą pomóc ci w tym, co masz nadzieję osiągnąć, zawsze jest inny terapeuta tam. Znalezienie tego właściwego nie jest łatwe, ale może zmienić twoje życie, jeśli to zrobisz.
Znajdź to, co najlepsze w queer. Zapisz się na nasz cotygodniowy newsletter tutaj.