Wat veroorzaakt obesitas
Bij sommige mensen is de oorzaak van obesitas heel eenvoudig: zij verbruiken meer calorieën dan zij in hun dagelijks leven verbranden door te bewegen. Andere oorzaken van zwaarlijvigheid zijn:
- Genetische overerving. Zwaarlijvigheid is vaak erfelijk. Sommige onderzoekers geloven dat een gen dat van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven, invloed kan hebben op hoe we ons lichaamsgewicht reguleren.
- Leeftijd. Naarmate we ouder worden, kan ons lichaam niet meer zo snel energie verbranden en hebben we niet meer dezelfde hoeveelheid calorieën nodig om ons gewicht stabiel te houden. Daarom komen mensen die op dezelfde manier eten en dezelfde activiteiten doen als toen ze 20 waren, op hun veertigste aan.
- Geslacht. Mannen verbranden in rust meer energie dan vrouwen, dus hebben ze meer calorieën nodig om hun lichaamsgewicht op peil te houden. Vrouwen komen meestal aan in gewicht na de menopauze omdat hun vermogen om energie te verbranden nog meer afneemt.
- Milieu en eetgewoonten. Fast-food restaurants en junk food met veel vet en cholesterol zijn een belangrijk onderdeel van het Amerikaanse dieet geworden.
- Gebrek aan lichaamsbeweging. Mensen die veel eten maar niet bewegen hebben meer kans om zwaarlijvig te zijn.
- Zwangerschap. Hoewel de meeste vrouwen een jaar na de bevalling slechts enkele kilo’s zwaarder zijn, komt 15 procent van de zwangere vrouwen bij elke zwangerschap 20 kilo aan.
- Zwaarlijvigheid bij kinderen. Zwaarlijvige kinderen hebben meer kans om zwaarlijvige volwassenen te worden. Onderzoekers denken dat de vetcellen die we in onze kindertijd verwerven, in het lichaam blijven tot we volwassen zijn. Zwaarlijvige kinderen kunnen vijf keer zoveel vetcellen hebben als kinderen met een normaal gewicht. Diëten op volwassen leeftijd kan de grootte van vetcellen verminderen, maar niet het aantal.
- Ziekten. Sommige ziekten kunnen zwaarlijvigheid veroorzaken. Het gaat onder meer om hormonale problemen zoals een slecht werkende schildklier (hypothyreoïdie), depressie en sommige zeldzame hersenziekten.
- Medicijnen. Corticosteroïden en sommige antidepressiva kunnen gewichtstoename veroorzaken.
- Eetstoornissen. Eetbuien en nachtelijke eetstoornissen zijn goed voor maar liefst 10 tot 20 procent van de mensen die behandeling zoeken voor obesitas.
Wat zijn de risico’s van obesitas?
Extra lichaamsvet verhoogt het risico op gezondheidsproblemen, vooral hart- en vaatziekten en beroerte. Bovendien kan zwaarlijvigheid:
- het LDL-gehalte (“slecht cholesterol”) en het triglyceridengehalte verhogen.
- het HDL-gehalte of “goed cholesterol” verlagen.
- de bloeddruk verhogen.
- diabetes veroorzaken.
- het risico op astma en andere ademhalingsproblemen bij volwassenen verhogen.
- Verhoogt het risico op obstructieve slaapapneu (OSA).
- Verhoogt het risico op bepaalde soorten kanker, zoals endometriumkanker, borstkanker, prostaatkanker en darmkanker.
Zelfs als men geen andere risicofactoren heeft, verhoogt zwaarlijvigheid alleen al het cardiovasculaire risico. Bovendien beschadigt het niet alleen het hart en de bloedvaten. Overgewicht verhoogt de druk op botten, gewrichten en spieren. Het kan ook bijdragen aan de vorming van galstenen.
Hoe wordt obesitas behandeld?
Obesitas wordt meestal behandeld door veranderingen in de levensstijl, waaronder dieet en lichaamsbeweging. Veel artsen hebben de manier waarop zij gewichtsvermindering bij hun patiënten benaderen veranderd. Studies hebben aangetoond dat zelfs een lichte vermindering van het lichaamsgewicht – zo weinig als 10% – kan bijdragen tot het omkeren van sommige risico’s van zwaarlijvigheid. In plaats van doelen te stellen die patiënten misschien niet kunnen bereiken, is deze “10 procent-oplossing” het doel geworden van de meeste behandelingsprogramma’s.
In sommige gevallen kunnen artsen afslankmedicijnen voorschrijven, samen met een dieet en een bewegingsprogramma. Vraag uw arts of deze medicijnen voor u geschikt zijn.
In ernstige gevallen kan een chirurgische ingreep worden aanbevolen.
In ernstige gevallen kan een chirurgische ingreep worden aanbevolen.
In ernstige gevallen kan een chirurgische ingreep worden aanbevolen.
In ernstige gevallen kan een chirurgische ingreep worden aanbevolen.