Historische Revisies: MLB’s 1998 NL MVP: Mark McGwire vs. Sammy Sosa

Historische Herzieningen: MLB’s 1998 NL MVP

Zoveel sporten hebben wilde award geschiedenissen. Sommige zijn een glorieuze voorbode van een bloeiende carrière (2006, MLB Rookies of the Year, Justin Verlander en Hanley Ramirez). Anderen leken op dat moment juist, maar zijn achteraf misschien slecht verouderd (beide back-to-back MVP’s van Steve Nash hadden waarschijnlijk naar Shaq en Kobe moeten gaan).

Ze zeggen dat hindsight is 20/20, maar er is een beetje wazigheid in hoe we terugkijken. Sommige sportmomenten en seizoenen staan voor altijd in ons geheugen gegrift. Het emotionele equivalent van een tatoeage, of een schrijnend moment uit je jeugd dat je nooit echt vergeet.

Dit is deel 2 van mijn (potentieel eindeloze) blog-serie van het herzien van sport-gerelateerde lofbetuigingen en momenten vanuit het perspectief van een revisionist. Hier is de inaugurele blog van dit onderwerp, waar een uitleg werd gegeven over Waarom Carmelo Anthony de 2003-2004 NBA Rookie of the Year award had moeten winnen boven LeBron James!

Award-stemmers en fans maken fouten, en verdedigen die fouten misschien zelfs tot op de dag van vandaag. Ik hoop dat u uw geest (en uw hart) openstelt voor de harde realiteit die ik u ga geven:

Mark McGwire had in 1998 de NL MVP moeten winnen van Sammy Sosa.

Na ESPN’s ‘Long Gone Summer’-documentaire over de homerunrace van 1998, is het tijdperk van de homeruns met veel steroïden het enige waar honkbalfans over kunnen praten. Het is duidelijk dat de MLB en de eigenaars opzettelijk elke kans op live honkbal tot nu toe in 2020 hebben verknald, dus dit is wat we hebben. Terwijl ik de doc bekeek, kon ik het niet laten om nog even door te gaan op een klein detail aan het einde van het seizoen. Wie won uiteindelijk de 1998 NL MVP? Zoals men zich kan voorstellen, was het een race tussen twee honden, tussen Mark McGwire en Sammy Sosa. Zoals velen zich herinneren, won Sosa uiteindelijk de NL MVP dat jaar. Maar had hij dat moeten doen?

Vorige dingen eerst, steroïden. Voor dit debat maakt het me niet uit wie ze in 1998 gebruikte, of hoeveel ze deden. Wat mij betreft kunnen we ervan uitgaan dat bijna iedereen steroïden gebruikte, dus het heeft geen zin om te beweren dat Moises Alou de ware MVP was.

Nou, laat me enkele basisvragen beantwoorden die ik zou verwachten in een debat in de stijl van de oude school:

Was jij wel in leven of een voelend wezen in de zomer van 1998?

Waarom, ja, dat was ik! Hoewel ik niet kan beweren dat ik als kind in Rhode Island veel naar de St. Louis Cardinals heb gekeken, ken ik de zomer van ’98 maar al te goed. Voor een kind dat maar een beetje honkbal kon spelen, volg ik het spel al sinds eind jaren ’90 en begin jaren ‘2000. In feite, met betrekking tot 1998, ik heb een gouden herdenkings honkbal-kaart van McGwire’s 62e home run, tot op de dag van vandaag!

Niet mijn foto, maar het is een van deze slechte jongens – ja, je leest dat goed … GOUD. 23 KARATEN, BABY:

Sammy Sosa speelde voor een veel beter team in de Cubs!

Op de eerste plaats waren de Cubs niet veel beter dan de Cardinals.

In 1998 waren de Cubs 90-73, vergeleken met 83-79 voor de Cardinals. Voor de wiskunde goeroes die verbaasd zijn bij het lezen van die records – je hebt gelijk in de war zijn. De Cubs speelden een 163ste wedstrijd tegen de San Francisco Giants als tie-breaker voor de NL Wild Card plek. De Cubbies wonnen, en als gevolg daarvan, haalden ze de play-offs. Dat is slechts 6 en een halve game afstand tussen Chicago en St. Louis in termen van NL Central divisiestand. Het is niet zo dat de Cubs 110 wedstrijden wonnen dankzij Sosa.

De Cubs hebben wel de play-offs gehaald – teamsucces telt!

De bovenstaande foto van Sosa tijdens de viering in 1998 is ziek. Het opnemen van deze foto in mijn verslag zal mijn argument wel schaden, maar dat maakt me niet uit.

Geweldige foto’s terzijde, als het gaat om de MVP-prijs van de MLB, zou het teamfortuin niet eens een rol mogen spelen! Eigenlijk – als het gaat om individuele honkbalprijzen in het algemeen, team records doen er niet eens toe! Alex Rodriguez verdiende absoluut de 2003 AL MVP, ondanks dat zijn Texas Rangers slechts 71 overwinningen behaalden. In feite verdiende A-Rod ook de 2002 AL MVP boven Miguel Tejada! Waarom? Wel, in de honkbalsport kan de impact van één enkele speler slechts een beperkte invloed hebben op het algemene record van een ploeg. Als gevolg daarvan kan de beste speler of MVP van de competitie zeker in een waardeloos team zitten.

In basketbal, waar elk team slechts 5 spelers op de vloer heeft op elk gegeven moment, allemaal met de mogelijkheid om een spel te maken en het spel te beïnvloeden op bijna elk moment. Simpel gezegd, individuen maken meer van een directe impact in basketbal. Terecht, teamsucces heeft meer invloed op de NBA prijzen dan bij honkbal.

In het honkbal heeft zelfs de Cy Young award een geschiedenis van het toekennen van startende werpers met een verliezend record op het seizoen! Waarom? Omdat de ‘winst’ een gebrekkige statistiek is met een grote invloed op het succes van het team. Moet back-to-back NL Cy Young Award winnaar Jacob deGrom van de Mets gestraft worden voor het onvermogen van zijn teamgenoten om punten te scoren? Nee! Dezelfde logica kan worden toegepast op elitehitters die individueel op het hoogste niveau presteren.

McGwire mag dan de homeruns hebben gewonnen, maar Sosa was de completere slagman/speler.

Over hun gehele loopbaan mag dat waar zijn, maar alleen in termen van het seizoen 1998? Ik zou smeken om verschillen! Hier zijn hun standaard en geavanceerde statistieken, volgens Fangraphs.com.

470

	Seizoen	Team	G	PA	HR	R	RBI	SB	AVG	OBP	SLG	BsR	Off	Def	wOBA	wRC+	WAR
Sosa	1998	Cubs	159	722	66	134	158	18	0.308	0.377	0.647	-0.3	53.8	-4	0.425	159	7.1
McGwire	1998	Cardinals	155	681	70	130	147	1	0,299	0,299	0.752	0.2	90.6	-25.1	0.492	205	8.5

Sosa’s voordelen over de standaard staatslijn komen voornamelijk uit tel-statistieken, en slaggemiddelde (AVG/BA). De categorie homeruns is duidelijk in het voordeel van McGwire, wat zijn slagpercentage (SLG) ten goede komt.

Aan het eind van deze lijn staan wRC+ en wOBA, statistieken die velen misschien niet kennen, maar die een duidelijk verschil tussen spelers laten zien. wRC+ is ‘weighted runs created’ en kwantificeert de totale aanvallende waarde van een speler via gecreëerde punten. wOBA, of ‘weighted on-base average’, is een maat voor aanvallende bijdragen per plaatverschijning. Beide statistieken corrigeren voor competitie- en parkfactoren. Die park-aanpassing probeert de impact van het spelen van Sosa en McGwire in verschillende parken, waar sommige hitter-vriendelijker zijn dan andere, teniet te doen. McGwire heeft het voordeel in beide van deze geavanceerde statistieken die corrigeren voor factoren die buiten de controle vallen, zoals park, en de bijdragen van teamgenoten.

Ik aarzel om te veel invloed te wegen op WAR (Wins Above Replacement) als de definitieve stat om debatten tussen spelers te beïnvloeden. Toch is het verschil tussen McGwire’s WAR van 8,5 vergeleken met Sosa’s 7,1 niets om mee te spotten. Het is geen perfecte metriek, maar dient als een mooie overkoepelende maatstaf die rekening houdt met meerdere aspecten van het seizoen van de speler.

Doe niet zo lui en laat WAR de leidende factor zijn bij het kiezen van een MVP!

Hoewel ik WAR in overweging neem, is het niet de alles-moet-alles metriek. Sabermetrics voor de late jaren ’90 ontbreken, dus geavanceerde metrieken zijn beperkt voor MLB’s seizoen 1998. Laten we het zo zeggen, Mark McGwire heeft letterlijk geen slagbalgegevens van zijn hele carrière op Fangraphs. Dat gezegd hebbende, hier zijn enkele veelzeggende statistieken en ratio’s ter overweging:

Advanced	Season	Team	BB%	K%	BB/K	AVG	OBP	SLG	OPS	ISO	Spd	BABIP	wSB	wRC	wRAA	wOBA	wRC+
Sosa	1998	Cubs	10.10%	23.70%	0.43	0.308	0.377	0.647	1.024	0.339	3.9	0.321	-0.3	146	56.6	0.425	159
McGwire	1998	Cardinals	23.80%	22.80%	1.05	0.299	0.470	0.752	1.222	0.454	1.6	0.285	0.2	176	91.7	0.492	205

McGwire veegt hier in wezen over de hele linie, afgezien van de eerder genoemde AVG (en snelheidsscore, die er niet veel toe doet voor MVP). McGwire’s discipline op de plaat is wat hem onderscheidt van Sosa. Lopen in 23,8% van de plaatbeurten is behoorlijk indrukwekkend. Dat geduld op de plaat drijft zowel zijn OBP (on-base percentage) als OPS (on-base percentage plus slugging percentage) op.

OPS is waarschijnlijk de lieveling eenvoudig uit te leggen statistiek die we hebben om mee te werken, en is vaak vrij veelzeggend. Mike Trout stans zullen nog tientallen jaren na zijn pensionering roepen dat Trout de GOAT is, vooral vanwege zijn onwereldse carrière OPS. In 1998 was de leider in OPS McGwire, met 1.222. De volgende in OPS was Larry Walker met 1.075, en Sosa kwam op de 5e plaats met 1.024. Bovendien heeft Mike Trout, hoewel hij een lieveling is in de wereld van de geavanceerde honkbal statistieken, nog nooit een seizoen gehad met een OPS boven de 1.100! Hoewel zijn OPS lager is dan die van Trout, had McGwire 6 seizoenen boven die drempel. Groot nieuws van de Big Mac.

Je laat je beslissing beïnvloeden door het feit dat McGwire in 1998 de homeruns won en het homerunrecord voor één seizoen vestigde.

Ik zou eigenlijk willen beweren dat het tegenovergestelde waar is. Ik heb het gevoel dat de NL MVP de troostprijs van Sosa was voor het niet winnen van de HR-kroon. Zelfs als ik terugkijk, lijkt het erop dat de meerderheid van de fans (en misschien ook de honkbalschrijvers) wilden dat Sosa de homerun zou winnen. Zoals Sosa zelf in de documentaire zei, geloofde hij dat zijn charisma hem onderscheidde van McGwire en andere honkbalsterren. Als gevolg van deze menselijke elementen, kunnen fans en stemmers sympathieker zijn geweest en in zijn richting hebben geleund.

Afgezien van het menselijke aspect van het stemmen voor de prijs, hielden McGwire’s seizoenscijfers gewoon beter stand. Zeker, Sosa had veel meer steals en een paar andere statistieken (RBI, runs). Maar nu, in 2020, beseffen honkbalauteurs en statistici dat bepaalde ratio’s er meer toe doen dan die telstatistieken die vertekend zijn door de context van het algemene succes van een ploeg. Deze op ratio gebaseerde statistieken zijn veel indicatiever voor de individuele impact van een speler op het veld.

Het antwoord tussen Sosa en McGwire is… geen van beide! Barry Bonds zou 1998 NL MVP moeten zijn.

Hoewel Barry Bonds’ seizoen 1998 voor de Giants indrukwekkend is, was hij niet de ’98 NL MVP. Ten eerste, ja hij had een geweldig seizoen met een aantal geweldige cijfers. Bonds’ WAR was misschien iets hoger dan McGwire, maar zijn seizoen was niet wat het honkbal die zomer redde! De MLB stond op de rand van de afgrond na het verkorte seizoen van 1994 en arbeidsconflicten. Fans waren niet blij. Spelers waren niet gelukkig. Het honkbalspel zat in zwaar weer totdat Sosa/McGwire’s homerun wedstrijd van 1998 de fans nieuw leven inblies! Bonds’ 37 homeruns in ’98 is nog steeds indrukwekkend, maar komt niet eens in de buurt van de HR race. Terwijl Bonds een paar jaar later zijn stempel drukte op het homerunrecord, behoorde 1998 toe aan McGwire en Sosa.

Bonds’ voordeel in WAR (8,5) is waarschijnlijk een klassiek voorbeeld van het feit dat de metriek veld- en honkloopvaardigheid te zwaar laat meewegen in vergelijking met een langzamere, grote vent als McGwire. Doen die aspecten ertoe? Zeker – maar in termen van het MVP gesprek, zou Bonds’ verdediging geen drijvende factor moeten zijn. Volgens Fangraphs was Bonds’ offensieve rating (slaan en honklopen gecombineerd) 62,0, en zijn defensieve rating (veldstatistieken en moeilijkheid van verdedigende positie meegerekend) was 3,1. Ter vergelijking, McGwire’s offensieve rating was 90.6 (Holy Toledo, Batman) – en defensieve rating -25.1. Sosa, ter vergelijking, had een aanvallende rating van 53.8, en een verdedigende rating van -4.0. Daarom, met dit alles in gedachten, verkies ik nog steeds McGwire boven Bonds met deze factoren in het spel! Laat Barry Bonds terecht aanspraak maken op die andere 7 MVP’s in zijn carrière – 1998 was niet zijn MVP award om te winnen.

Wat is het oordeel?

Toen ik opgroeide, gaf ik de voorkeur aan Sammy Sosa en zijn onderhoudende persoonlijkheid die tot uiting kwam in zijn stijl van spelen. Bij nader inzien ben ik echter van mening dat Mark McGwire het beste seizoen had en de NL MVP van 1998 had moeten zijn.

Heeft het feit dat McGwire in 1998 de NL MVP won een impact op de nalatenschap van Sosa of McGwire? Misschien, maar volgens mij heeft het geen grote gevolgen als de prijs wordt omgedraaid van Sosa naar McGwire. Beiden hebben een besmeurde reputatie als bekende steroïden-gebruikers, en hebben/hadden weinig kans om de Baseball Hall of Fame te halen. McGwire is niet langer verkiesbaar, nadat hij 10 jaar lang op 75% van de stembiljetten geen stemmen kreeg. Sosa echter, komt nog 2 jaar in aanmerking voor de Hall of Fame. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat Sosa wordt gekozen, nadat hij 8 jaar lang nauwelijks boven het minimumpercentage uitkwam dat nodig is om het volgende jaar op de stemlijst te blijven. Maar je zou kunnen veronderstellen dat Sosa zonder zijn enige MVP award, in 1998, al jaren geleden van het stembiljet gevallen zou kunnen zijn. Voor nu, de ’98 NL MVP, zit Sosa geduldig te wachten, te wensen (en te bidden) voor die Hall of Fame oproep.*

(*Ik heb 15 minuten gewerkt aan een lamme photoshop van Jack Johnson’s cover art voor de single, ‘Sitting, Waiting, Wishing’ met Sammy Sosa er op. Het duurde zo lang voor ik me realiseerde dat de cover art voor de populaire single niet bekend is. Dus in plaats daarvan krijg je de melige referentie zonder de zinloze photoshop hack job die je de spot zou doen drijven).

De historische Revisionist’s Verdict: Mark McGwire WINT de 1998 NL MVP.

Geschiedkundigen, fans en BBWA gelieve mijn uitspraak ter harte te nemen en uw geschiedenisboeken en trofeeën dienovereenkomstig aan te passen.

Blijf kijken voor meer mogelijke blogs over meer van mijn voorgestelde historische sportherzieningen, geserveerd met een zware dosis hindsight in 2020.

-Mike Gilligan (@BigGilli, @VerbalCommitPod en @SmallStateTakes Podcast) – https://podcasts.apple.com/us/podcast/small-state-big-takes/id1432138166 / https://podcasts.apple.com/us/podcast/verbally-committed/id1516871465

Gebruik de promocode “couchguy20” of “LLP” op Manscaped.com en haal een aantal van de beste hulpmiddelen voor mannen onder de gordel in huis. Met behulp van de code krijgt u 20% korting op uw bestelling EN gratis verzending. Help de site en help uzelf door VANDAAG enkele producten van Manscaped te kopen.

160: ROGER GOODELL ADMITS THE NFL F’D UP | THE MLB ISN’T HAPPENING IN 2020 by Couch Guy Sports Podcast