Nadat keizer Nero zijn vrouw had doodgeslagen, viel hij voor Sporus, een jongen-slaaf die een griezelige gelijkenis met haar vertoonde, en maakte hem tot zijn echtgenoot.
Ik heb altijd gedacht dat mensen altijd worden herinnerd om één actie die ze in hun leven deden. Denk aan historische personages, en je zult zien dat ze in principe verbonden zijn aan een van hun daden of eigenschappen, goed of slecht. Laten we ons nu richten op de historische periode waarin ons personage leefde: Het oude Rome. De meeste keizers zijn de geschiedenis ingegaan voor iets wat zij tijdens hun regering deden, en in de meeste gevallen werden zij niet de intrigerende figuren die zij waren omdat zij bijzonder welwillend waren. Integendeel, de meeste van de beroemde Romeinse Keizers hadden een bepaalde kijk op het leven die ons dankbaar maakt dat wij niet in die periode hebben geleefd. De keizer die bekend staat als de meest meedogenloze en wrede keizer van allemaal is misschien wel Nero, die de schuld kreeg van het aansteken van de grote brand van Rome in 64 na Christus. Later gaf hij de christenen de schuld van het aansteken van de brand, en zo veroorzaakte hij de eerste massale vervolging van christenen in het hele Romeinse Rijk.
Het leven van Nero is gevuld met verschrikkelijke gewelddadige episodes, zoals de moord op zijn moeder, slechts vijf jaar nadat hij keizer was geworden. Nu kan dit worden gezien als een gevolg van haar verstikkende pogingen hem in bedwang te houden, maar het is slechts het begin van een lange lijst slachtoffers van zijn macht en wrede manieren. Hij deed in principe waar hij zin in had, en wie zich met zijn plannen bemoeide, liep het gevaar het ergste lot te ondergaan. Dat is het geval met Sporus, een jonge knaap die werd aangewezen om een puer delicatus te worden, of eigenlijk een kindslaaf. Deze werden vanwege hun schoonheid uitgekozen om slaaf te worden van belangrijke Romeinse burgers. Het verhaal gaat dat toen Nero hem zag, hij onmiddellijk verliefd op hem werd vanwege zijn griezelige gelijkenis met zijn overleden vrouw, Poppaea Sabina, die overigens door Nero zelf werd doodgeslagen toen zij zwanger was. Volgens sommige verslagen uit die tijd was dit, meer dan liefde, Nero’s zieke manier om met de moord op zijn vrouw om te gaan.
Hij “bevrijdde” Sporus, trouwde met hem, en noemde hem naar zijn vroegere vrouw. Daarvoor liet hij hem echter castreren, zoals dat bij puer delicatus gebruikelijk was, zodat zijn jongensachtige uiterlijk niet zou veranderen. Sporus werd in de ogen van iedereen keizer Nero’s formele echtgenote, en hij moest met “keizerin” worden aangesproken. Hij droeg alle luxueuze kledij die de Romeinse aristocratie waardig was en had een gevolg van bedienden tot zijn beschikking. Hoewel dit heel mooi klinkt, was dit allesbehalve iets om jaloers op te zijn. Ondanks het feit dat hij werd behandeld als de wettige echtgenote van de keizer, was de rol van deze jongemannen die van absolute dienstbaarheid, wat betekende dat hun eigenaars met hen konden doen wat zij wilden.
Ondanks zijn verschrikkelijke leven naast de meest verdorven keizer uit de geschiedenis, zou hij spoedig ontdekken dat deze episode de gelukkigste zou zijn die hij zou meemaken. Hij heeft nooit van Nero gehouden. Sterker nog, toen hij stierf, gaf hij het lichaam een ring met een motief van de Verkrachting van Proserpina, de godin die door Pluto, god van de Onderwereld, gedwongen werd met hem als zijn vrouw te leven. Natuurlijk zag Sporus zichzelf als de weerloze Proserpina onder de klauwen van zijn raptor. Maar zoals gezegd, ik denk dat Sporus later naar zijn meester en echtgenoot zou verlangen, want vanaf dat moment werd zijn leven een levende hel, nog erger dan wat hij al had meegemaakt.
Na Nero’s dood werd hij meegenomen door Nymphidius Sabinus, een lid van de garde van de keizer, die een voorproefje wilde nemen van het leven van de overleden keizer. Hij nam Sporus tot echtgenote en liet hem zelfs de naam behouden die hij van Nero had gekregen. Nymphidius zelf had grote ambities om de volgende keizer van Rome te worden, en Sporus tot vrouw nemen was slechts de eerste stap in zijn plan. Maar al zijn plannen vielen in duigen, omdat er al een kandidaat was om de baan in te nemen. Hij drong aan en wilde zich de troon toe-eigenen, maar zijn eigen lijfwachten waren er niet blij mee voor zo’n verraderlijke daad te worden gebruikt en besloten hem te doden nog voor hij zijn huis uit kon komen.
Sporus werd toen meegenomen door Poppaea Sabina’s eerste echtgenoot, Otho, die keizer van het Romeinse Rijk werd. Nu zijn er vele theorieën over waarom Sporus zoveel leek op de overleden keizerin, en één daarvan zegt dat haar vader een verhouding had gehad met de moeder van Sporus. Dit is nooit bewezen. Men zou echter kunnen zeggen dat deze gelijkenis zijn vloek werd. Ook Otho nam Sporus tot echtgenote, maar dit huwelijk duurde niet lang, want hij pleegde reeds na drie maanden regeringsperiode zelfmoord als gevolg van een vreselijke nederlaag. Toen begon de verschrikkelijkste episode in het leven van Sporus.
Toen Otho stierf, nam Vitellius, degene die Otho had verslagen, de rol van keizer op zich, en daarmee ook alle bezittingen van de vroegere keizer, waaronder natuurlijk Sporus. In tegenstelling tot zijn voorgangers had hij er echter geen belang bij om de jonge slavin tot zijn vrouw te maken, noch iets dergelijks. Integendeel, hij zag hoe Sporus een soort schat voor hen was geweest en besloot dat de beste manier om zijn macht en macht aan het volk te tonen, was door deze jongeman als voorbeeld te gebruiken. Hij wilde hem in het openbaar belachelijk maken en alles wat hij vertegenwoordigde, de vroegere verdorven keizers (hoewel hij verre van een welwillend en rechtvaardig wezen was). Daartoe wilde hij hem de episode van Proserpina’s ontvoering tijdens een gladiatorenshow laten naspelen, en natuurlijk ging deze voorstelling gepaard met vreselijk geweld en verkrachting. Om die publieke vernedering te vermijden en een einde te maken aan zijn miserabel leven, pleegde de jonge Sporus, die -volgens de verslagen- nog geen 20 jaar oud was, zelfmoord. Zijn leven is een van die perfecte voorbeelden van alle gruwelen die mensen met macht kunnen begaan wanneer de wetten hen dat toestaan.
Voor meer verhalen, mis deze niet:
De concubine die de wreedste heerser in China werd
Het verhaal van de mooie vrouw die haar volk verraadde en leidde tot hun ondergang
De Spaanse koningin hield zo veel van haar man dat ze gek werd