Darling River, rivier, langste lid van het Murray-Darling riviersysteem in Australië; Zij ontspringt in verschillende hoofdstromen in de Great Dividing Range (Eastern Highlands), nabij de grens tussen New South Wales en Queensland, niet ver van de oostkust, en stroomt in het algemeen zuidwestwaarts door New South Wales over een afstand van 2.739 km om bij Wentworth (op de grens met Victoria) in de Murray uit te monden, 150 mijl van de monding van de Murray in South Australia.
Conollyb
De belangrijkste bron van de Darling wordt gewoonlijk beschouwd als de Severn, die achtereenvolgens overgaat in de Dumaresq, de Macintyre, de Barwon, en ten slotte de Darling. Het debiet van de lagere zijrivieren (Culgoa, Warrego, Paroo, Gwydir, Namoi, Macquarie, en Bogan) van de hoofdstroom schommelt als gevolg van droogtes en overstromingen. Omdat een groot deel van de loop van de Darling door uitgestrekte zoutstruikweiden loopt, die jaarlijks gemiddeld minder dan 10 in. (250 mm) regen per jaar ontvangt, verliest de rivier vaak meer water door verdamping dan er wordt gewonnen uit haar zijrivieren, waarvan er vele soms de hoofdstroom niet bereiken. Er zijn gevallen waarin zijrivieren de hoofdstroom verlaten en in het binnenland verdwijnen. Verscheidene zijrivieren monden echter uit in zoutpannen en komen in natte jaren tevoorschijn om zich weer bij de hoofdstroom aan te sluiten. De Great Anabranch (die onder de Menindee meren vertrekt om zich zo’n 300 mijl later bij de Murray aan te sluiten) en de Talyawalka Anabranch (die de hoofdstroom bij Wilcannia verlaat om zich ongeveer 80 mijl stroomafwaarts bij Menindee weer bij de Darling aan te sluiten) zijn voorbeelden van deze anastomoserende zijrivieren (d.w.z. stromen die de hoofdrivier verlaten en zich daar weer bij aansluiten). Het hele Darling-systeem draineert een stroomgebied van 650.000 km² met een gemiddelde jaarlijkse afvoer van 102 kubieke meter per seconde in Menindee. De rivier heeft een gemiddelde helling van 1 in. per mijl.
De bovenloop van de Darling werd vanaf 1815 geleidelijk gekoloniseerd door veehouders. In 1828 werd de ontdekkingsreiziger Charles Sturt door de gouverneur van New South Wales, Sir Ralph Darling, uitgezonden om de benedenloop van de Macquarie-rivier te onderzoeken. Hij stuitte eerst op de Bogan en vervolgens, begin 1829, op de hoofdstroom van de Darling vanaf de samenvloeiing Barwon-Culgoa. In het laatste deel van de 19e eeuw was de rivier van belang voor de scheepvaart, maar het verkeer over water is al lang door de spoorwegen verdrongen.
De 10-in. winterneerslaglijn scheidt het Darling Basin in een westelijk dor of halfdor (steppe) pastoraal gebied en een oostelijk vochtig landbouwgedeelte. De 125.000 vierkante kilometer van het pastorale gebied zijn bijna uitsluitend in handen van wolkwekers met grote bedrijven die geschikt zijn voor begrazing. Landbouw is alleen mogelijk in kleine geïrrigeerde gebieden langs de Darling; er wordt voedergewassen verbouwd in Wilcannia, Bourke en Brewarrina en verder naar het zuiden in de Mallee-regio worden druiven en citrusvruchten verbouwd. Verschillende technische projecten hebben het afwateringsgebied een groot ontwikkelingspotentieel gegeven. De Darling River Weirs Act van 1945 gaf toestemming voor de bouw van een reeks dammen om water op te slaan in reservoirs die stadswater leveren en irrigatie ondersteunen. Het Menindee Lakes Storage Scheme, voltooid in 1960, heeft reservoirs gecreëerd met 1.454.000 ac-ft (1.794.000.000 cu m) water voor irrigatie en huishoudelijk gebruik; door het regelen van het debiet in de Lower Murray zorgt het systeem ook voor een betrouwbaarder irrigatie-aanvoer in Zuid-Australië. Op de kustvlakten en de westelijke hellingen houdt een systeem van dammen de overstromingen onder controle en maakt het een gediversifieerde landbouw en een dichtere bewoning mogelijk dan op de drogere westelijke vlakten.