Toen het Spaanse Rijk in 1776 het onderkoninkrijk van de Río de la Plata benoemde, werd de “Weg van het Koninkrijk der Hemelen” die Buenos Aires vanuit het oosten binnenkwam, een Camino Real genoemd, een “Koninklijke Weg” die geschikt was voor een onderkoning, en die verbeteringen en enige veiligheid bood. Deze Koninklijke Weg van het Westen liep in 1782 naar Mendoza, een stad meer dan 600 mijl (970 km) naar het westen (ruwweg langs de moderne Nationale Weg 7). Deze weg werd in 1836 door de gouverneur Juan Manuel de Rosas de Federatieweg genoemd, maar kreeg in 1857, na het herstel van de constitutionele orde, een nieuwe naam ter ere van de voormalige president Bernardino Rivadavia.
De metro van Buenos Aires, die in 1913 in gebruik werd genomen, werd in 1926 uitgebreid tot Rivadavia Avenue, waarbij 11 van de 16 stations van lijn
onder de avenue werden gebouwd. Rivadavia lag op de eerste buslijn van Buenos Aires in 1928, een ontwikkeling die het begin van het einde betekende voor het ingewikkelde trolleysysteem van de stad. De oprichting van het National Highway Bureau in 1932 leidde ertoe dat de laan in 1935 ten westen van het Federale District werd aangewezen als onderdeel van de National Highway 7. Deze wijziging moedigde de snelle ontwikkeling van de voorsteden ten westen van Buenos Aires aan, waardoor de laan tegen 1970 een van de meest overbelaste in het metrogebied was geworden. Een omlegging van Highway 7 ten noorden van de avenue begon eind jaren 1970 vorm te krijgen en de resulterende expressweg tussen Buenos Aires en Luján werd in 1988 voltooid. In 1980 werd een historische tramlijn in gebruik genomen langs het Caballito-gedeelte van Rivadavia Avenue, die sinds 1962 niet meer bestond.
