Twee jaar geleden zat ik op een vliegtuig met een kater in de vijfde fase. Je weet wel, het soort waarbij je zou huilen als er nog vocht in je lichaam zat? Toen het drankkarretje langskwam, deed ik iets wat ik nog nooit eerder had gedaan toen ik de optie kreeg om wijn te bestellen – ik vroeg om water.
Sindsdien heb ik altijd water gekozen, of koffie, of iets anders dan alcohol. Ik heb deze gewoonte om ja te zeggen tegen mijn gezondheid en welzijn volgehouden.
In de loop van deze afgelopen twee jaar zijn er duizenden kleine micro-leerervaringen en tekenen geweest die deze beslissing en inspanning om nuchter te blijven, blijven ondersteunen. Er zijn echter twee dingen die er het meest uitspringen – dit zijn de grootste dingen die ik in de loop van de afgelopen twee jaar zonder alcohol heb geleerd:
Het is belangrijk om schaamte los te laten
Met het voordeel van wijsheid achteraf, kan ik nu zien aan hoeveel schaamte ik mezelf regelmatig onderwierp toen ik dronk. Misschien was ik nog niet zo ver dat ik mezelf ’s morgens bij het ontwaken een drankje moest inschenken, en soms kon ik maanden doorgaan zonder dat ik er last van had. Maar één ding was duidelijk, als het op alcohol aankwam, kon ik niet voelen wanneer ik genoeg had gehad. Ik wilde altijd meer.
In de commentaarsectie van mijn eerste post over nuchterheid, vroegen sommige mensen waarom ik niet gewoon zelfbeheersing gebruik:
Waarom dan niet gewoon eentje drinken? Ik kan dat doen. Ik heb gewoon zelfbeheersing.
Tijdens mijn hele twintiger jaren dacht ik ook dat het gewoon een kwestie van zelfbeheersing was. Dit is het meest verkeerd begrepen ding over alcoholisme en is nogal schadelijk advies te geven aan iedereen die worstelt.
Ik heb nooit voelde me meer opgelucht dan toen ik begon te lezen Living Sober en leerde dat het nooit ging over zelfbeheersing (ze geven je dit boek gratis in AA, door de manier waarop, maar je kunt het hier kopen als je liever het te lezen op uw eigen). Alcoholics Anonymous, 4th Edition, liefkozend “The Big Book” genoemd, verwijst ook naar alcoholisme als een obsessie gemengd met een allergie, en dit klinkt waar voor mij: De obsessie dat het de volgende keer anders zal gaan, en de allergie van het niet reageren op de stof op dezelfde manier als anderen dat doen. Is dat niet waarom sommigen van ons verslaafd raken aan voedsel, technologie, liefde en aandacht, of porno? We zijn allemaal zo verschillend bedraad, en terwijl sommigen zelfbeheersing en gezonde grenzen kunnen hebben, hebben anderen dat vermogen nooit gehad.
Het andere stuk schaamte kwam voort uit het verbergen van mijn nuchterheid. Ik was bang dat ik veroordeeld zou worden omdat ik de alcohol in mijn leven niet aankon – misschien omdat ik mezelf hierover zo hard veroordeelde. Maar ik ben zo verbaasd geweest om te merken dat mensen keer op keer alleen maar onder de indruk zijn. Dat had ik nooit zien aankomen!
Hun reacties hebben me geholpen te accepteren en te waarderen dat het nuchtere pad eigenlijk het pad voor sterke mensen is. Mensen die bereid zijn een kruk te verwijderen. Mensen die bereid zijn het leven voluit te voelen.
Nu zit ik zelf aan het stuur. Ik word niet meer wakker met torenhoge angst of zie een vrouw in de spiegel voor wie ik me schaam.
In mijn vorige bericht hierover, heb ik omzeild hoe groot van een probleem alcohol voor mij was geweest en niet gedoken in het programma dat ik gebruikte om nuchter te worden, maar ik wil nu geen maskers meer dragen, en ook al is het een anoniem programma, ik voel dat het geheim houden niemand helpt.
Na enig aandringen van een vriend in de begindagen van mijn nuchterheid, ging ik naar een AA-bijeenkomst, dook meteen in een 12-stappenprogramma, en woonde ook Refuge Recovery (een boeddhistische benadering) bijeenkomsten bij. Ik kreeg een sponsor in Berlijn en ging bijna elke dag naar een bijeenkomst gedurende de eerste drie maanden van mijn nuchterheid. Soms huilde ik tijdens de bijeenkomsten, ik drukte uit hoe moeilijk het was, en ik kreeg zoveel steun en liefde, het was ongelooflijk. De 12 stappen hielpen me om heel eerlijk tegen mezelf te zijn over waar ik in ontkenning was, en door al mijn spirituele praktijken in het leven, is dit de meest diepgaande geweest. Zelfs als iemand die worstelt met het woord ‘God’, was ik in staat om mijn gevoelens daarover opzij te zetten, zodat ik kon profiteren van de andere voordelen die het programma te bieden had. Ik denk eerlijk gezegd dat iedereen baat zou hebben bij een 12 stappen programma. Het gaat over radicale eerlijkheid tegenover jezelf en het rechtzetten van je fouten. Russell Brand legt het goed uit in zijn boek, dat ik aanbeveel op audio.
Naar de eerste bijeenkomst gaan is eng, maar als je er eenmaal bent kan het als thuis voelen. Als je de eerste niet leuk vindt, probeer het dan opnieuw. Er zijn veel verschillende formats en het kostte me tijd om degene te vinden die ik het prettigst vond.
Het helpt me ook om te kijken naar vrouwen die ik bewonder en die nuchter zijn. Gabrielle Bernstein, Brené Brown, Natalie Portman, en onlangs Anne Hathaway hebben allemaal gesproken over hun beslissing om te stoppen met drinken. Hier is ook een lijst van rocksterren. Ik hou ervan hoe ze allemaal werken om het te destigmatiseren en dit is gedeeltelijk de reden waarom ik vandaag zo open ben, ook al beangstigt het me. Dit brengt me bij mijn tweede grote realisatie:
Het voelen van onze gevoelens is mooi
Tijdens de eerste paar maanden nadat ik gestopt was met drinken en roken, merkte ik hoe scherp ik werd. De hersenmist trok weg en ik kreeg meer voeling met mijn lichaam en mijn emotionele toestand. Ik had me nooit gerealiseerd hoezeer ik eerder mijn vermogen om naar mezelf te luisteren in de war had gestuurd.
Omstreeks deze tijd verdiepte ik me meer in meditatie en spirituele praktijken. Er was een ruimte, een leegte achtergebleven, en ik wist dat ik die moest vullen met iets anders. Ik leerde over ademwerk, Tantrische praktijken, en Emotional Freedom Technique. Ik raak nog steeds gestrest, ik haal mezelf naar beneden en dingen maken me van streek. Omdat ik er niet meer voor kies om naar een glas wijn, whisky, bier of wat dan ook te grijpen, moet ik andere manieren gebruiken om er doorheen te komen.
Nu voel ik de pijn. Ik zit ermee en sta het toe. In het boeddhisme stelt een van de Vier Edele Waarheden dat de dingen altijd veranderen en vergankelijk zijn. Ik weet dat wanneer pijn opkomt, die niet voor altijd zal zijn. Ik weet ook dat groei vaak wordt voorafgegaan door grote strijd. Maar ik wil me voor niets van dit alles meer verbergen. Ik voel me gelukkig dat ik alles nu volledig voel, en ik hoef me niet af te vragen of mijn emoties echt zijn of veroorzaakt worden door een come-down. Ik ben trouwens blij te kunnen melden dat mijn angst zo goed als verdwenen is nadat ik gestopt ben.
Ik heb ook geleerd om meer liefde en medeleven te voelen. Ik heb dagen dat ik PMSing en worstelen en dingen gaan niet goed, maar vaker ben ik in staat om mensen te benaderen met gelijkmoedigheid en geduld. Ik ga er gewoon van uit dat iedereen zijn best doet, of als iemand agressief is, heb ik geleerd het niet persoonlijk op te vatten. Als je standvastig bent en je hebt het werk gedaan om jezelf te begrijpen en compassie te hebben met anderen, dan maakt het veel minder uit wat andere mensen met je doen. Je weet dat het echt om hen gaat, niet om jou.
Ik heb tegenwoordig zoveel meer tijd voor mezelf, exponentieel meer geld, en meer zelfvertrouwen dan ooit. Ik weet dat ik dat aan nuchterheid te danken heb. Dat heb ik aan mezelf te danken. Dat voelt echt verdomd goed.
Misschien klinkt dit allemaal te mooi om waar te zijn of alsof ik zweef op een wolk, en soms heb ik het gevoel dat ik ben. Ik kan je niet zeggen hoe dankbaar ik ben dat ik deze dagen meer vreugde dan verdriet voel. Het enige wat ik kan doen is mijn eigen ervaring delen.
En ik weet dat ik nooit echt uit de problemen ben. Verslaving is verleidelijk en zo nu en dan komt er een fantasie in me op dat ik een weekend lang zou kunnen feesten zoals ik vroeger deed. Dat het leuk zou zijn en zonder gevolgen, of dat ik, als het moeilijk is, gewoon een tijdje in de onderbuik van Berlijn zou kunnen verdwijnen. Misschien zou ik er nooit meer uitkomen.
Daarom doe ik het stapje voor stapje. Vroeger kon ik me niet voorstellen dat ik mijn hele leven geen alcohol meer zou drinken, en soms betreur ik het dat ik geen wijn in Italië of ambachtelijk bier in Portland zal krijgen, en dan zou ik willen dat het anders was. Dat ik “normaal” kon zijn zoals diegenen die er maar 1 of 2 kunnen drinken en voor wie het geen probleem is, maar dat is niet de kaartenhand die ik heb gekregen en het is het niet waard om me anders voor te doen.
Hier is een laatste gedachte die ik mooi vond in mijn vroege herstel: Om echt sjamaan te worden, moeten sjamanen eerst zichzelf helen. Vroeger voelde ik me slachtoffer van mijn pijn en mijn verhaal, maar nu kijk ik naar mijn strijd en voel ik er dankbaarheid voor. Zonder lijden zou ik nooit hebben geprobeerd om te genezen, en ik ben zo dankbaar voor deze reis.
En als je dit leest op zoek naar een antwoord, hoef je alleen maar te besluiten om vandaag niet te drinken, en morgen dezelfde beslissing te nemen. Weet dat je het niet alleen hoeft te doen, en te weten dat het helemaal mogelijk is.
Je bent sterker en capabeler dan je denkt. Je bent nooit te kapot.
Vandaag vier ik 2 jaar. Ik hoop dat ik over nog eens 20 jaar weer zo’n post schrijf.
Sober in Zuidoost-Azië: An Impossible Mission?
Ontvang elk nieuw bericht via e-mail (3x berichten per week, geen spam, nooit. Lees onze privacy policy hier.)
Klik om meer berichten te lezen over
- Delen
- Tweet
- Pin