Divorces mają wiele spornych aspektów, od podziału majątku i aktywów do przyznania opieki nad dziećmi. Jedną z takich spornych kwestii jest wsparcie dla małżonków. Sądy często przyznają wsparcie lub alimenty małżonkowi, który wspierał zarabiającego członka małżeństwa, emocjonalnie lub poprzez pozostanie w domu w celu wychowania dzieci. Nie jest to jedyny przykład, w którym sędzia może przyznać wsparcie dla małżonków, ale jest to jeden z najczęstszych. Szczególne znaczenie ma to, czy sędzia zdecyduje się przyznać tymczasowe czy stałe wsparcie dla małżonków. Jaka jest różnica i co wchodzi w proces podejmowania decyzji?
Co to jest tymczasowe wsparcie?
Kodeks rodzinny Kalifornii daje sędziom prawo do tymczasowego przyznania wsparcia dla małżonków. Jak sama nazwa wskazuje, te nagrody są tylko do pary finalizuje rozwód. Celem tymczasowego przyznania wsparcia małżonka jest umożliwienie nie zarabiającemu lub mniej zarabiającemu małżonkowi utrzymania jego lub jej status quo do czasu procesu. W przeciwieństwie do stałych alimentów, tymczasowe alimenty służą jedynie jako rozwiązanie krótkoterminowe. Główną metodą obliczania alimentów dla małżonków jest użycie „formuły wytycznej”. Polega ona na uwzględnieniu takich danych jak dochody obu stron, status podatkowy, stosowne odliczenia i inne. Pozwala to obu stronom na kontynuowanie status quo tak blisko, jak to możliwe, dopóki nie zakończą postępowania rozwodowego.
Co to jest stałe wsparcie?
Termin „stałe wsparcie” jest trochę błędnym określeniem, ponieważ wsparcie dla małżonków nie zawsze jest automatycznie stałe. W tym przypadku, stałe wsparcie odnosi się do nagrody, która przychodzi na końcu postępowania rozwodowego. Sędzia ma w tym przypadku znacznie szerszą swobodę i może ustalić stałe alimenty na podstawie kilku czynników. Sędzia sądu rodzinnego zazwyczaj przyznaje stałe wsparcie dla małżonków w oparciu o:
- Jaki był standard życia w małżeństwie
- Zdrowie obu członków małżeństwa
- Aktywa i długi obu stron
- Konsekwencje podatkowe ustaleń dotyczących wsparcia
- Dowody przemocy w rodzinie
- Wszystkie inne czynniki, które sądy uznają za niezbędne do uzyskania sprawiedliwego i rozsądnego wsparcia.
Ważne jest, aby zauważyć, że „stałe” wsparcie małżonków nie oznacza dożywotniego przyznania. W większości przypadków, wsparcie dla małżonków ma swój ostateczny punkt końcowy i oczekuje się, że małżonek stanie się samowystarczalny. Ten punkt nazywany jest ostrzeżeniem Gavrona. W czasie, gdy małżonek nie zarabiający otrzymuje swoją umowę alimentacyjną, otrzymuje również tę dyrektywę, że nie ma polegać wyłącznie na tym wsparciu.
Ostrzeżenie Gavrona otrzymuje swoją nazwę od przełomowej sprawy w Kalifornii około 30 lat temu. W tym przypadku, była żona cieszyła się wsparciem poprzez stałe alimenty i była bezrobotna, ponieważ nie posiadała cennych umiejętności zawodowych. Jednak po sześciu latach obowiązywania umowy, małżonek płacący alimenty argumentował, że miał wystarczająco dużo czasu, aby się poprawić i usamodzielnić. W rezultacie, sądy zmodyfikowały ustalenia dotyczące alimentów i uznały, że brak zatrudnienia żony stanowi zmianę okoliczności. W rezultacie, ciężar przeniósł się na nią, aby udowodnić, że potrzebuje dodatkowego wsparcia.
Dzisiaj, Ostrzeżenie Gavron służy jako metoda dla sądów, aby poinformować odbiorcę, że on lub ona ma podjąć wysiłki, aby stać się samowystarczalny. Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować przerwaniem płatności. Należy jednak zauważyć, że ostrzeżenie Gavrona może nie mieć zastosowania do małżeństwa o długim czasie trwania.
Wsparcie dla małżonków występuje w dwóch głównych formach, a metody oceny każdej z nich różnią się. Tymczasowy nakaz będzie obowiązywał tylko przez czas trwania procesu rozwodowego, podczas gdy stała nagroda ma na celu pomoc małżonkowi o niższych zarobkach w zdobyciu środków na samodzielne utrzymanie.
.