„Trenowałem całe swoje życie. Nie jestem normalnym facetem, wiesz…”
Wcześniej dzisiaj były mistrz świata surferów Mark Occhilupo puścił odcinek trzydziesty swojego Occ-cast.
Występuje w nim surfer z Kauai i były opiekun Andy’ego i Bruce’a Ironsów, Kai Garcia, i jest to bardzo dobry wywiad, choćby jako instruktaż jak sprawiać wrażenie przerażającego.
Wywiad zaczyna się słabo.
Kai ma niewielkie zainteresowanie pytaniami i Occ wygląda oszołomiony, jakby oczekując ogromny backhand cięcia przez jego cheekbone.
A potem robi się good.
Oczywiście, jeśli naprawdę chcesz poznać Kai, nurkować w Chas Smith’s Welcome to Paradise Teraz Idź do piekła, dostępny teraz na Boże Narodzenie dostawy itp. (Kup tutaj, bezpłatna wysyłka itp.)
Too cheap?
Czytaj rozdział Borg tutaj.
Przybyłem z powrotem na North Shore, świeżo z Honolulu i piña colada, chwilowe wytchnienie, i objawienie, że może to wszystko jest naprawdę i naprawdę raj. To właśnie przemoc i zaangażowanie w przemoc ze strony fal i ludzi czyni go takim. Minąłem wszystkie znane mi punkty orientacyjne i jestem gotowy, by w ramach osobistej ablucji rozpierdolić sobie łeb. Zawsze wyobrażałem sobie, że chcę ciszy i spokoju, ogrodu i świętego Bernarda. Ale ja jestem wadliwy. Miałam tradycyjny spokój. Posiadałem wspaniały mały przedwojenny dom w hipsterskim Eagle Rock w Los Angeles, z żoną, której nienawidziłem, i mieliśmy świętego bernardyna, a ja wracałem do domu z doświadczeń bliskich śmierci na Bliskim Wschodzie i myślałem: „Nigdy więcej”. Pocierałem mojego świętego o jego wielką, puszystą głowę i myślałem: „Zrobiłem już wystarczająco dużo”. Ale trzy tygodnie później myślałem o przygodzie, a pięć tygodni później byłem już na przygodzie, uciekając przed Arabami z karabinami. Pocąc się. Przeklinając. Niech mnie diabli. Przeklęte moje własne zdegenerowane serce. Ale może nie. Może to wszystko jest drogą, prawdą, życiem. Nieważne. Nawet dzisiaj chcę wejść na Mount Everest, żeby udowodnić, że to nie jest bardzo trudne, a ludzie, których bardzo kocham, nie chcą, żebym to zrobił, ale i tak to zrobię, bo nie mogę przestać.
I tak minąłem Waimea, minąłem Foodland i minąłem dom Billabonga, zanim zatrzasnąłem samochód na poboczu przed Sunset Beach Elementary School i myślałem o przygodzie z Kaiborgiem. Potrzebowałem jego historię. Powiedział mi kiedyś, kiedy rozmawialiśmy o Andym Ironsie, że czegokolwiek będę potrzebował, on mi to da. Chciałem pchnąć to dalej. Zobaczyć, czy na North Shore można poczuć coś więcej. Zobaczyć, czy mogę spaść jeszcze bardziej w dół króliczej dziury. Zobaczyć, czy mogę się jeszcze bardziej pochłonąć, jakbym już nie był wystarczająco pochłonięty. Przełączyłem radio z Top 40 na stację hawajską i Israel Kamakawiwo’ole, lub Bruddah Iz dla miejscowych, śpiewa cover na ukulele. „Somewhere over the rainbow, way up high, and the dreams that you dream of once in a lullaby …”
The contest had just ended for the day and would commence again early tomorrow morning but there were parties to be had and the road was full with fans and surfers trying to decide what to do. Jakie powinny być ich następne kroki. Przepchnąłem się przez nich w kierunku małej piaszczystej ścieżki i stanąłem pomiędzy dwoma domami Volcomu. Ich bramy flankują mnie jak zombie, które chcą zjeść moje mózgi. Postanawiam wejść do bramy oryginalnego domu. I pociągnąć zamek i wejść i czuć zimno i nie dobrze.
Nie widzę Kaiborg, ale widzę derelict siedzi na pokładzie hooting na surferów w wodzie. Anytime konkurs kończy dziesiątki, a może setki, surferów huddle na ramieniu aż do końcowego klaksonu, a następnie oni scramble do szczytu, starając się złapać pierwszą falę postcontest dzień. Dziś jest może pięćdziesięciu surferów, którzy kręcą się w kółko, wpadają i wypluwają się. A dezelkt ich hoots. „Whoooooohooooooo!” Pytam go, gdzie jest Kaiborg, a on odpowiada w dwóch sylabach, „’A’ house”, nie patrząc w moją stronę. Nie jest Hawajczykiem, ale jest wystarczająco stary, aby być rodzajem nie-hawajskiego klauna. Ma na sobie szorty. I tak odchodzę, kopiąc puszkę Coorsa w krzaki przed otwarciem bramy z powrotem na piaszczystą ścieżkę i przez bramę domu Drużyny A.
Dom Drużyny A czuje się inaczej, ładniej, ale wciąż jest ciemno. Jego pokład nie jest spróchniały. Jego trawa nie jest zdeptana do wczesnej śmierci. Nie ma tam kanap na bloczkach żużlowych. Podchodzę, zauważam miotłę i wściekle drapię się po stopach, zanim przejdę od trawy do drewna. Upewniam się, że tym razem nie ma drobinek piasku.
Dean Morrison siedzi na ganku, popijając piwo. On jest najmniejszy Gold Coast surfer, z Maori pochodzenie, i słodkie, ale również kocha jego napój. Kiedyś surfował w World Championship Tour, ale już nie, bo uwielbia pić i jest trochę oszustem. Raz, podczas zeszłorocznych zawodów Pipe Masters, zmierzył się z Damienem Hobgoodem i był to naprawdę zacięty, wyrównany pojedynek. Pod koniec Damien miał pierwszeństwo i wielka fala przyszła w jego stronę, a on na nią wiosłował. W niewytłumaczalny sposób poślizgnął się i przeszedł nad wodospadem, niezręcznie. To była wspaniała fala i Damien mógł wygrać, ale zamiast tego wygrał Dean. Po powrocie na brzeg Damien odnalazł sędziego głównego i zaczął szczekać o tym, że Dean tak naprawdę szarpnął go za smycz, wysyłając go nad wodospad. A dirty move.
And now he nurses his beer on the Volcom A-team house deck. Pytam go, czy Kaiborg jest w pobliżu, a on mówi: „Tak, jest w środku i śpi. Idź go obudzić.” Mogę być wieloma rzeczami, ale nie jestem całkowicie zapominalski. Mimo to, jest to kuszące. Patrzę przez przesuwane szklane drzwi i widzę śpiącego Kaiborga, śpiącego olbrzyma, i czuję się jakbym był w zoo i chciał włożyć kłopotliwą rękę do klatki tygrysa. Opieram się jednak i zamiast tego siadam obok Deana, patrzę na ogień w rurze i obserwuję, jak słońce przesuwa się dalej po niebie. Jest jeszcze zbyt zimno, ale zachód słońca będzie na pewno przepiękny. Zachody słońca na North Shore są prawie zawsze gorgeous.
Po piętnastu minutach Kaiborg potyka się na ganku, drapiąc się po brzuchu i rozciągając. Patrzy w kierunku Pipe przez długi czas. Wygina plecy w łuk. Jest olbrzymim mężczyzną. Wielki jak dom. Ramiona jak Toyota Land Cruisers. Góruje nade mną, bo siedzę obok Deana, ale górowałby nade mną, nawet gdybym stał. Nawet jeśli jestem nieco wyższy. A patrząc w górę, Kaiborg blokuje niebo. Jest wszystkim, co mogę zobaczyć. Jest okazem. On jest przystojny jak rzymski gladiator. „Kai,” mówię w moim przyjaznym głosem, a mój przyjazny głos zawsze zgrzyta moje uszy, ponieważ mój nos został złamany tyle razy, że mój przyjazny głos brzmi jak nosowy Muppet. „Czy masz minutę, aby porozmawiać?” Lubię swój głos tylko o trzeciej nad ranem po jednej paczce Camel Reds i pięciu whiskey sodach. Studiuje mnie świeżo obudzonymi oczami, a potem odpowiada: „Hoooo, Chas, yeah brah, chodźmy do drugiego domu”. Wspinam się na Everest tylko po to, żeby to zrobić. Tylko dlatego, że nie mogę się zatrzymać. Wchodzę w realną możliwość dużych kłopotów dla samego wchodzenia w duże kłopoty, a może po to, by służyć mojej ablucji, ale potrzebuję też usłyszeć więcej i nie wiem dokładnie co. Muszę więcej czuć. Eddie i Kaiborg w tym samym niegodziwym dniu to prawdziwy dubel. Jak zwykła rozmowa z drugim człowiekiem może być tak zła? Bo to jest North Shore. A zadawanie osobistych pytań jest jeszcze gorsze.
Podążam za nim przez obie bramy, ponownie szczotkując stopy jak szatan, zanim dołączę do niego na kanapie z pustaków.
Obaj obserwujemy fale, w ciszy, przez kilka chwil. Patrzymy, jak nieznany surfer zostaje wyrzucony i wypluty. Patrzymy, jak haole wiosłują niezręcznie na drodze Hawajczyka i na pewno poleje się krew, zanim słońce całkowicie zajdzie. Pytam Kaiborga o to, jak to kiedyś było na North Shore. On patrzy na mnie i jego głos odpowiada. Nie jest taki jak głos Eddiego. Nie jest to gutturalny bałagan, ale zamiast tego rodzaj słodyczy, z domieszką wysp. „Ahhhhhh, jak to się mówi … to były czasy jaskiniowców. Paleolityczne. Wycieczka, brachu. To jest nasze miejsce, nasze miejsce …” powiedział, odnosząc się do szalejącego terytorializmu surfingu i North Shore „Uczyliśmy się od naszych wujków, którzy wiosłowali i bili ludzi, a potem mówili nam, żebyśmy ich bili. I myśleliśmy, że to jest normalne. Nie wiedzieliśmy nic innego, wiesz? Przykro to mówić, ale tak właśnie było. Już nie jest.” Gówno prawda. Pieprzone gówno. Przeszłość jest zawsze i na zawsze postrzegana jako trudniejsza, bardziej szorstka, bardziej zabójcza, twardsza. Dziadkowie mówią o chodzeniu do szkoły pod górę w obie strony. Rodzice mówią o wygórowanych kosztach butów i rzeczy w dzisiejszych czasach. Przeszłość jest zawsze postrzegana przez inny filtr, a wydarzenia mogą przybierać większe, bardziej szorstkie, lepsze, gorsze konotacje. Nie byłem na North Shore w tych wczesnych dniach. Ale, prawdę mówiąc, widziałem więcej strachu w oczach na North Shore niż gdziekolwiek indziej na ziemi. Nie mogę sobie wyobrazić więcej strachu niż jest dzisiaj. Kaiborg jest w błędzie. Akcentuje historię i minimalizuje teraźniejszość. Ale nie ma kurwa sposób powiem mu, że jest w błędzie, więc ja po prostu odpowiedzieć, „Tak? Wydaje się dość szorstki do mnie nadal, to znaczy … . „A on patrzy na mnie, całe dwieście pięćdziesiąt umięśnionych funtów, i mówi: „Nie, nie, nie. Teraz jest zupełnie inaczej. Wtedy nawet nie było nikogo w pobliżu, nie było tylu ludzi, co dziś. To, co robiliśmy… To była zwykła wyprawa terytorialna. To było… wtedy myśleliśmy, że to wszystko jest fajne i w porządku, to jest to co robimy, bo nie wiedzieliśmy nic lepszego, ale teraz, kiedy jestem starszy i patrzę na to z perspektywy czasu, jestem jak, whoa. Wow.” Nadal myślę, bull fucking shit. Wierzę, z całą pewnością, że Kaiborg nie łamie dziś tak wielu głów jak kiedyś, ale to tylko dlatego, że zrobił dziesięć tysięcy godzin Malcoma Gladwella. Malcolm Gladwell cytował neurologa Daniela Levina, w swojej książce Outliers: „Wyłaniający się obraz z takich badań jest taki, że dziesięć tysięcy godzin praktyki jest wymagane z byciem światowej klasy ekspertem w czymkolwiek”. Kaiborg rozbił dziesięć tysięcy głów i teraz nikt nie będzie z nim zadzierał. Albo bardzo niewielu ludzi będzie z nim zadzierać. Słowo na bezprzewodowej kokosowej jest to, że Kai i Eddie mają wołowinę. Że nie lubią siebie nawzajem. A także nie ma innego w domu Volcom, Tai Van Dyke, który szuka do przejęcia jako duży człowiek i uruchomić Kaiborg off. Kaiborg zwykł imprezować. Zwykł szaleć jak każdy. Bardziej dziki niż być może wszyscy, wyłączając Andy’ego i Bruce’a. Ale on od tego czasu oczyścił się, całkowicie. Nawet już nie pije, co niektórych frustruje. Frustruje to Bruce’a, więc Bruce wyrusza na misję, aby zastąpić swojego starego przyjaciela innym mrocznym imprezowiczem, Tai Van Dyke’em. Bruce nie ukrywa swojej pogardy, ani ambicji. Kaiborg ma tablicę, na której zapisuje plan treningów dla gromów. Po tym jak John John zdobył Potrójną Koronę, Bruce zszedł na dół i wyczyścił plan treningowy i napisał: „Wielka, kurwa, impreza dziś wieczorem”, podpisując się pod spodem własnoręcznie, bazgrołami, „BRUCE IRONS”. Prawdziwy afront dla struktury władzy w domach Volcom. Derek Dunfee, surfer big-wave z La Jolla w Kalifornii, sponsorowany przez Volcom, który wykonał wiele tour of duties, powiedział mi później: „Nigdy nie czułem tego w ten sposób w ogóle, że unhinged. Dosłownie. Miałem spakowane torby przez cały czas, kiedy tam byłem, na wypadek gdyby to gówno naprawdę się wydarzyło. Nigdy wcześniej tego nie robiłem, ale czułem się tak, jakby wojna była nieuchronna w każdej chwili i byłem gotowy do pierdolonego baila.”
The North Shore zawsze było szorstkie. To jest szorstki dzisiaj, i to było szorstkie, kiedy Kaiborg po raz pierwszy zaczął przychodzić. Pytam go, kiedy, w rzeczywistości, przyszedł pierwszy, a on odpowiada: „Zacząłem przychodzić do North Shore, kiedy miałem szesnaście lat. Pierwszy raz zatrzymałem się u Marvina Fostera. Przyjechałem z bratem i, jak już mówiłem, to byli ludzie, których podziwialiśmy. Wzorowaliśmy się na ludziach, na których większość ludzi się nie wzoruje. I to było dokładnie to samo, w co nas tu wrzucono, co tam. Ale tutaj musieliśmy udowodnić sobie jeszcze więcej.” Tam jest Kauai, gdzie dorastał i gdzie nauczył się poundować, krakać i surfować. Marvin Foster był jednym z najtwardszych ludzi, którzy kiedykolwiek wędrowali po North Shore. Był prawdziwą gwiazdą w latach 80-tych, ładował każdą ponadnormatywną falę, ale wkręcił się też w handel narkotykami, spędzając osiemnaście miesięcy w więzieniu na początku lat 90-tych pod zarzutem posiadania broni. Później trafił też na listę dziesięciu najbardziej poszukiwanych na Hawajach. Marvin Foster zmarł, wieszając się na drzewie w 2010 roku. To był moralny kompas Kaiborga.
Ale jak to wszystko działa? Co się dzieje? Jak szesnastoletni dzieciak z Kauai przyjeżdża na North Shore i staje się legendą? Co Kaiborg zrobić, aby udowodnić sobie? I tak pytam, gdy słońce przesuwa się coraz dalej i dalej w dół nieba, które nadal płonie. Które w dalszym ciągu wygląda jak obraz. Kaiborg patrzy na słońce i wypuszcza długie i niskie „Psssssssshhhhhhhhhht” przed długą pauzą. Jak odpowiedzieć? „Po prostu robię wszystkie złe rzeczy. Wiesz. 'Wykonywanie pracy’, jak to lubią teraz mówić. Robić brud dla wszystkich. Tak jak mówili, 'Idź wylizać tego gościa.’ Musisz to zrobić.” Dla mnie to brzmi jak piekło. Brzmi to dla mnie jak więzienie, więc pytam: „Czy to było jak więzienie?” A jego głos podnosi się bardzo wysoko w odpowiedzi, jego głowa odchyla się do tyłu, a on zamyka palce za głową. Na jego twarz wkrada się mały uśmiech. „To nie było … to nie było … to nie było jak więzienie czy coś w tym stylu, ponieważ to było wszystko, co znaliśmy. Wiesz? Teraz, kiedy jestem starszy i w ogóle… to w zasadzie jest tak, że nie żyję przeszłością, ale też nie zamykam na nią drzwi. Kiedy widzę ludzi na wodzie, czy cokolwiek innego, to zaczynam ich atakować, ale potem sprawdzam siebie i mówię: „Hej, ci ludzie też są tu po to, żeby się dobrze bawić. Nie mówię nikomu, żeby spadał. I ain’t telling . . . Nie krzyczę na nikogo w wodzie, nie…” Przerywa, myśląc więcej. Myśląc o swojej przeszłości i o tym, co to dla niego znaczyło i co to dla niego znaczy. „I to wszystko od tego, gdzie byłem do tego, gdzie jestem. A teraz nic nie mówię. Robię swoją wycieczkę i tyle. Nie jestem najbardziej przyjazny facet w wodzie, ale nie jestem loudmouthing off lub, wiesz, jestem po prostu tam, aby uzyskać moje fale, uzyskać moje codzienne odprężenie i przyjść w całej szczęśliwy. Ale wiesz, czasami musisz wyłączyć ten klimat w wodzie, ponieważ niektórzy ludzie biorą twoją dobroć za słabość i zaczną cię zaczepiać, a pieprzyć to, brachu, wiesz… Nie wiem, czy to jest jak samouwielbienie, czy cokolwiek innego, ale ja włożyłem swój czas i wybieram. Nie jestem małym dzieckiem wiosłującym na każdą falę. Czekam na swoje, a kiedy one do mnie przyjdą, jeśli jesteś za mną, to twój problem. Idę. Nie zamierzam na ciebie krzyczeć, czy cokolwiek innego, po prostu nie wpadaj na mnie. I każdy zna ten układ.”
Nie ma osoby, która kiedykolwiek wpadłaby na Kaiborga, kropka. On jest ogromny i nie trzeba być dobrze zorientowanym w hierarchii regionalnej, żeby wiedzieć, że z takim olbrzymem nie można się bawić.
Ale nadal, jak długo zajmuje człowiekowi, outsiderowi w tej sprawie, wspiąć się na szczyt bardzo specyficznej, bardzo szorstkiej, hierarchii North Shore? Eddie przybył z Filadelfii i wspiął się na szczyt w ciągu kilku lat. Kaiborg jest jednak inny. „Zawsze się wspinasz, aż do dzisiaj.” A potem chichocze, bo sam się nie wspina i może nigdy nie był. „Nahh, szczerze mówiąc nie mogę powiedzieć kiedy i co, ale nigdy tak naprawdę nie miałem problemu, bo zawsze byłem z całą załogą. Nigdy nie byłem na krótkim końcu kija, w zasadzie. A to, co się rozwija, kiedy zaczynasz stawać się młodym człowiekiem, to mnóstwo pieprzonej, nieuzasadnionej dumy i ego. I to jest brzydkie. Ta cała mentalność jest po prostu… taka zła. To… ale hej. Takie jest życie. Jeśli nie wiesz nic lepszego i … w zasadzie wszyscy pochodzimy z rozbitych domów, całe to gówno, więc nie znamy dróg jak wszyscy wokół nas, od kiedy mieliśmy jakieś pięć lat, więc … jesteś produktem swojego środowiska bez względu na wszystko. A kiedy się starzejesz, zaczynasz się uczyć. Kluczem jest próba przerwania tego cyklu i nie powtarzanie go z tym, gdzie jesteś z dzieciakami pod tobą, bo … to po prostu gówniana pieprzona rzecz.”
Introspekcja Kaiborga jest intrygująca. On jest tutaj, na kanapie zbudowanej z pustaków, w swoim lennie, mówiąc o przerwaniu cykli przemocy i brzydoty ego i bycia produktem środowiska. Jego lenno. To królestwo Eddiego, ale Kaiborg rządzi jedyną rzeczą, która jest najważniejsza. On rządzi Pipeline. To nie jest to, czego się spodziewałem. Spodziewałem się brawury lub ostrego vibing lub policzek lub agresywnych frazesów o szacunku i takie tam. Ale on wydaje się taki Zen i to, co mówi, wydaje się autentyczne. A może zostałem całkowicie i całkowicie pochłonięty i gwałtowne nonsensy są teraz całkowicie rozsądne. Mówię mu, że jest bandytą Zen, a on się śmieje. „Wiesz, to wszystko jest proste. Widzę jak faceci przychodzą i odchodzą na lewo i prawo i to jest złe. Musisz docenić wszystko. Musisz cieszyć się jazdą aż do samego końca. Musisz się kręcić i próbować zrobić karierę z surfingu lub bycia tutaj, ale najważniejsze jest to, że musisz być wdzięczny i szczęśliwy. Jest wiele gorszych rzeczy w życiu, które mógłbyś robić, niż siedzenie tutaj i rozmawianie ze mną. Jesteśmy błogosławieni, że możemy robić to, co robimy. To po prostu… doceniaj i bądź wdzięczny i tak jak dzieciaki, staram się wpoić tym wszystkim dzieciakom, aby dać im trochę struktury w życiu. Wiesz, sprzątać po sobie. Iść do pracy, kiedy fale są płaskie, bo fale nie są dobre przez cały czas. Wtedy się trenuje. Dokonywanie dobrych wyborów w życiu. To wszystko. Staraj się żyć czysto. Uważaj na tych wszystkich pieprzonych wieszaków i wszystkie złe wybory, których dokonują naprawdę łatwo. Ale tylko oni mogą to zrobić. Alls I can do is show them here’s the path, hopefully you stay on it, and if they stray off of it, hopefully they can get right back on it.”
Such a Zen thug but even if he is a Zen thug, even if he is enlightened, even if I am not seeing clearly, I know that he is still the Kaiborg of myth/reality legend and that he is greatly feared. Historie o Kaiborgu i historie o Eddiem są opowiadane z równą ilością skamieniałych oczu i drżących głosów. On wciąż jest uważany za potwora i mówię mu, a on znów wydaje z siebie długie i niskie „Psssssssshhhhhhhhhhhht” zanim kontynuuje, „Wcale mi się to nie podoba. Ale. Wiesz co . . . . Ffffff. Ja to stworzyłem i dlatego teraz to zmieniam. Nigdy nie byłem najbardziej otwartym i przyjaznym facetem, ale wiesz teraz staram się jak … w tym roku powiedziałem sobie, spróbuj powiedzieć wszystkim cześć. Będę na ścieżce rowerowej idąc w dół, lub na tylnej drodze, a faceci zobaczą mnie nadchodzącego i będą kłaść głowę w dół i będą się wkurzać, a ja będę jak, „Co jest?”, a oni będą jak, „Whoooaaa. A ja będę jak… ffff, cokolwiek. Ale wiesz, takie jest życie. Żyjesz i uczysz się. Musisz przejść przez ten proces i to jest proces i chciałem tego … oczywiście chciałem tego mistycyzmu w pewnym momencie, ale potem jesteś ponad to i to nie kończy się tak po prostu, kiedy jesteś ponad to. Prawdopodobnie zawsze będę ją miał, ale nieważne. Dobrze mi to służy, bo kiedy mówię, lepiej, żeby mnie słuchali. Hej, nie jestem idealna. Nadal mam swoje, no wiesz, wewnętrzne demony jak każdy, ale przynajmniej teraz je rozpoznaję i staram się trzymać je na wodzy, nie przesadzam i nie wyskakuję z klamki.” Śmieje się głośno. „Nie chcę już być tak postrzegany, chociaż. Jestem ojcem i mężem i w zasadzie… Robię to, co mówię, i mówię to, co mam na myśli. Wszystko co mamy w naszym życiu to nasze słowo. Wszystko inne to pieprzone bzdury.”
Mądrość nadal się leje. Oświecenie Kai „Kaiborg” Garcia. I może to być nawet większe niż oświecenie samego Siddhartha Gautama „Buddy” z powodu przebytej odległości. Budda przeszedł od rozpieszczonego bogatego dziecka do oświeconego, co jest wielką wspinaczką, ale Kaiborg przeszedł od potwora w jednym z najcięższych miejsc na ziemi do … . Nawet nie wiem. Do czegoś znacznie większego. Mądrość. I jestem feeeeeling go, kochanie. „Ahhhh tak, trudno jest dokonać zmiany w swoim życiu. Super ciężko. Naprawdę ciężko. Jesteśmy stworzeniami z przyzwyczajenia. Ten facet powiedział mi rok temu, 'Będziesz musiał zmienić jedną rzecz w swoim życiu,’ a ja naprawdę podziwiam tego faceta, i byłem jak, 'O tak? Co to jest?”, a on na to, „Wszystko. A ja na to, „Ffffffuuuuuuuu. Ale on miał rację. Wiesz. Zrobiłem to. I staram się wszystko zmienić. Nie jest to łatwe, ale pracuję nad tym, wiesz? Najważniejsze, że jesteśmy niedoskonali i że chodzi o postęp, a nie o doskonałość, więc jeśli każdego dnia robisz małe postępy, to wiesz, że robisz dobrze. Pod koniec dnia siadam, myślę o swoim dniu i jestem z sobą brutalnie szczery, myślę sobie: „OK, jak mogłem sprawić, żeby mój dzień był lepszy? Jak mogłem sprawić, by ludzie wokół mnie byli lepsi? Wszyscy mamy swoje chwile, ale tak długo, jak siadam tam i rozmyślam każdego dnia, wtedy mogę się obudzić i spróbować zrobić mały postęp następnego dnia. Dzień po dniu. Jedna noga za drugą. Trudno to pojąć, ale kiedy zaczynasz to rozumieć, zaczynasz to rozumieć. Zaczynasz widzieć, o co chodzi w życiu, a nie tylko istnieć przez życie – zaczynasz żyć na nowo. Nie jesteś już cały oślepiony. Zaczynasz patrzeć na ocean i tęcze, zaczynasz widzieć liście spadające z drzew. Wiesz, takie rzeczy. Nie wiem. W tym roku może być dobrze, a w przyszłym mogę przestawić przełącznik, wiesz? Po prostu nigdy nie wiadomo.” Pieprzyć święte drzewa figowe. Kaiborg znalazł oświecenie pod palmą.
Słońce jest całą drogę pod ziemską krawędzią, a niebo płonie. Jest we wszystkich kolorach czerwieni i obaj zatrzymujemy się, by na nie spojrzeć. To jest, naprawdę, raj. Ale w tym samym czasie jest to zawsze prawdziwe piekło. A ponieważ czuję się metafizycznie, pytam go o piekło, o Eddiego i politykę miejsca poza prawem. Mówię mu, że na Ke Nui chodzą słuchy, że Eddie i on nie są w przyjaznych stosunkach. Rozciąga się ponownie i mówi: „Ahhhh, nic nam nie jest. Wszyscy jesteśmy jedną rodziną. Po prostu, każdy jest na innej ścieżce. Wiesz, ja tak jakby szukam oświecenia. Po prostu pozostaję przy zdrowych zmysłach. Hej, wszyscy się dogadujemy. Wszyscy się kłócimy, sprzeczamy i w ogóle, ale to część tego. Ale na koniec dnia, wszyscy mamy siebie nawzajem za plecami. A polityka w North Shore? Wiesz co… Kocham to miejsce, a polityka? Mam to w dupie, wiesz. Jestem bezsilny wobec ludzi, miejsc i rzeczy. Jeśli tamten facet jest dupkiem, to wiesz co, nie będę się nim przejmował. Nie mogę go zmienić. Pozwolę mu tarzać się we własnym gównie. Tylko nie przynoś tego. Granice, wiesz? Ja mam swoje granice. Trzymaj się z dala od moich granic, a wszystko będzie dobrze. Nie obchodzi mnie, co robisz, biegasz i zachowujesz się jak dupek, cokolwiek. To twoja wycieczka. Ja po prostu pilnuję teraz swoich spraw.” A ja czuję się cała ciepła i zakochana. On jest apologetą wszystkiego, co jest North Shore. On również zatwierdza moją osobistą, dupkowatą wycieczkę, nie oceniając jej. Pięknie. Miłość. Ciepło. Złudzony? Już mnie to nie obchodzi. Dotarcie do sedna historii – wyprzedanie Eddiego, Kaiborga, North Shore – zostało pochłonięte przez ogólne poczucie, że tu należę.
W tym momencie starszy, szalony miejscowy mówiący bełkotem wpada przez bramę domu Volcom i na podwórko. Jest ociekający wilgocią, właśnie wyszedł z wody, i bełkocze o tym, jak Rura prawie go zmiażdżyła, ale dostał pełną beczkę i whoosh! I bam! I pow! Kaiborg śmieje się z niego i mówi: „My tu jesteśmy bardziej oddolni. Jesteśmy bardziej rdzenni. Wszyscy lokalni surferzy przychodzą do nas, wiesz o co mi chodzi? Nike na końcu drogi i Quiksilver, mają swoich ludzi i wszyscy oni pozostają w swojej małej bańce. They’re all bubble-ized. Tutaj mamy takich kolesi jak” – i gestem wskazuje na starszego, szalonego miejscowego – „Donnie nie zadawaj się z Quiksilverem. Wiesz o co mi chodzi? Mamy tu każdą pieprzoną istotę, która chodzi po okolicy. Trzymamy się tego, co prawdziwe. Tak nas wychowano i nie jesteśmy, kurwa, ekskluzywni ani … nie jesteśmy lepsi ani gorsi od nikogo. Mamy tu otwarte ramiona.” I to jest całkiem dużo całkowicie nie, ale to jest sposób, że Kaiborg czuje i tak po prostu guffaw, lekko, i tug na moim różowym rękawie koszuli i nadal patrzeć na ognisto-czerwone niebo.
Brama otwiera się ponownie i młody Volcom grom przychodzi przez i kiwa głową, posłusznie, w kierunku Kaiborg przed scooting poza zasięgiem wzroku. Kaiborg nie zauważa go, ale ja tak i pytam go o proces bycia gromem w domu. Standardowe wersy o byciu rodziną, sprzątaniu, lochu, treningach i życiu marzeniami dzięki wolnemu łóżku trzydzieści kroków od Pipe, darmowemu jedzeniu, dostępowi i temu, że nigdy nie trzeba się obawiać pobicia w wodzie. Ale ja nadal chcę wiedzieć, jak do tego doszło. Jak to się stało, że te domy zaczęły rządzić? Kaiborg słucha mojego pytania, a potem patrzy na mnie i odpowiada: „Spójrz na mnie. Jestem sześć dwa, dwa czterdzieści, wiesz. Surferzy są fucken co? Pięć osiem, jeden pięćdziesiąt? To jest jak … plus trenowałem całe życie. Nie jestem normalnym facetem, wiesz, więc. Gromy są tutaj, są częścią tego i wiedzą lepiej. Jeśli wyjdziesz tam i wpadniesz na jakiegoś gościa bezczelnie, czy cokolwiek, dostaniesz po głowie. Ale teraz jest łagodnie. Każdy wie, gdzie jest jego miejsce. Nie jest jak za starych czasów.”
Starych czasów. Stare trudne dni, które do mężczyzn, takich jak Kaiborg jest ponad i wszyscy żyjemy w miękkiej teraźniejszości, a do mężczyzn, takich jak Graham Stapelberg nie są ponad, ponieważ jest coraz jego twarz policzkowana prawo off, a do mężczyzn, takich jak ja nie są ponad, ponieważ North Shore jest straszniejsze niż jakakolwiek strefa wojny. Przeszłość jest zawsze wzmacniana, ale powiem, że North Shore istnieje w ciągłej przemocy i zawsze tak było. Może ta przemoc wyglądała inaczej w przeszłości lub czuła się inaczej, ale dziś nie jest mniejsza. Tylko inna i tylko realizowana inaczej.
Pożarowe czerwienie zmieniają się w pudrowe błękity i ciemniejsze błękity. Pipeline wciąż grzmi, wstrząsając pokładem Volcoma, który wstrząsa blokami żużlowymi, który wstrząsa kanapą. Konkurs zostanie wznowiony jutro. Booom! A Kaiborg spogląda na zewnątrz i nie mówi już do mnie, tylko do Posejdona. „To jest ciężka fala. To miejsce jest straszne.” Pytam go, czy nadal go przeraża, a on odpowiada szczerze: „Ahhhh yeah. Nie chcę mieć z tym nic wspólnego.” I mówi to mimo, że surfuje na Pipe przy każdym dużym swellu. „Hej, my się zmieniamy. Ona nie. Starzejemy się i stajemy się wolniejsi. She does not let up. Za każdym razem… jest kilka razy, kiedy byłem tam i myślałem, kurwa… . . „To jest to, co ona tu robi.” Booom!
I pull myself off the couch and we shake hands and I leave him sitting there, looking out at Pipe. Bandyta Zen. Nie odbyłem dzisiaj ablucji na kanapie, ale wiem, że on i tak obije mi całkowicie głowę, jeśli kiedyś będzie musiał, lub chciał. Od osiemnastu lat trenuje jujitsu. Trenował pod okiem największego brazylijskiego mistrza mieszanych sztuk walki, Royce’a Gracie. Wielokrotnie walczył w oktagonie, czyli współczesnej wersji walki gladiatorów. Ma sześć stóp dwa, dwieście czterdzieści funtów, ale wygląda jak Gerard Butler’s King Leonidas w filmie 300.
.