In de jaren negentig had Dryden de reputatie het “Dorp van de Verdoemden” te zijn.
Die onaangename bijnaam kreeg het stadje zo’n vijftien jaar geleden, toen het werd geteisterd door gruwelijke, bloedstollende misdaden. Het lijkt op iets wat Stephen King zou hebben getoverd, alsof Dryden net op de weg lag van Castle Rock. Een beschrijving van de misdaden in Dryden van 1989-1999 zou genoeg zijn om een smerige misdaadroman te vullen. Het behoeft geen betoog dat de inwoners van het stadje die naam niet graag horen.
Soms wordt de naam gebruikt voor de Ellis Hollow moorden van december 1989, waarvan ik hier alleen de samenvatting uit de New York Times geef:
“…een schutter bond op 22 december vier leden van een gezin uit de voorsteden vast, legde kussenslopen over hun hoofden. 22 dec. een schutter bond vier leden van een voorstedelijk gezin vast, deed kussenslopen over hun hoofd, schoot ze twee of drie keer in het hoofd en stak vervolgens hun lichamen in brand.
Nadat de staatspolitie op 7 februari een huis binnenstormde om twee mensen te arresteren in verband met de moorden, was er aanvankelijk een gevoel van opluchting, zeiden deskundigen op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg. Maar omdat de hoofdverdachte, Michael Kinge, 33, door de politie tijdens een schietpartij werd gedood, hebben veel inwoners van het district nu het gevoel dat ze nooit te weten zullen komen waarom de familie Harris werd uitgekozen.”
Een meer expliciet artikel in de New York Times kan hier worden gevonden. Om de zaak nog erger te maken, plantte een onderzoeker de vingerafdrukken van Kinge’s moeder op de plaats van de misdaad, en zij zat 2,5 jaar in de gevangenis tot ze werd vrijgesproken. Later klaagde ze de staat aan, hoewel de rechter slechts $250.000 van de gevraagde $500 miljoen toekende omdat ze schuldig was aan het gebruik van de creditcards van de familie Harris. De details en de nasleep van de Ellis Hollow-moorden zouden een boek kunnen vullen.
The New York Times merkte op dat het deel uitmaakte van een reeks vroegtijdige sterfgevallen in het begin van de jaren negentig – 9 sterfgevallen in 3 maanden, waarvan 7 moordzaken waren. De Ellis Hollow moorden waren de enige gevallen in Dryden, en zijn gescheiden van de andere moorden door een paar jaar.
Dryden’s donkere dagen begonnen in alle ernst in het midden van de jaren 1990. Niets wat ik schrijf zal E. Jean Carroll’s “The Cheerleaders” overtreffen, een stuk dat het lijden van Dryden in die jaren gedetailleerd beschrijft, en het lezen meer dan waard is. Maar ik zal hier een kort overzicht geven.
– Op 29 december 1994 breekt de 19-jarige J.P. Merchant, boos op zijn ex-vriendin, in het huis van haar familie in en schiet haar vader dood. Nadat de rest van het gezin ontsnapt aan zijn poging hen te doden, rijdt hij naar een begraafplaats en schiet zichzelf dood. Hoewel in Cortland County, gingen de kinderen naar Dryden High, waar de vader voetbalcoach was.
– Op 10 september 1996 overlijdt middelbare scholier Scott Pace in een auto-ongeluk. Zijn broer Billy was het jaar daarvoor bij een auto-ongeluk omgekomen.
– Op 4 oktober 1996 worden Jennifer Bolduc en Sarah Hajney ontvoerd, vermoord en in stukken gehakt door de buurman van de familie Hajney, John Andrews. Hoewel hij uiteindelijk werd gepakt, hing Andrews zichzelf op in zijn cel.
– Op 11 juni 1999 eist een ongeluk onder invloed het leven van de 19-jarige Katie Savino, een klasgenote van Bolduc en Hajney. Drie maanden later pleegt oud-klasgenoot Mike Vogt zelfmoord.
Er is niets aan Dryden dat het meer of minder waarschijnlijk maakt om deze misdaden en verliezen te ondergaan; gewoon een ongelukkige reeks gebeurtenissen. Het constante verlies moet een behoorlijke tol geëist hebben op het moreel van de stad. Tegen het einde van de jaren negentig is het moeilijk voor te stellen dat er in Dryden nog veel gemeenschapszin was. Toch is het leven verder gegaan en heeft de tijd de wonden van de jaren ’90 geheeld; de littekens zijn gebleven, maar vandaag de dag staat de stad meer bekend om haar anti-kraak houding dan om de tragedies. Vandaag de dag dienen een herdenkingstuin, studiebeurzen en een fondsenwervingswandeling als herinneringen aan een donkere tijd die de stad gelukkig achter zich heeft gelaten.