Het 10-80-10 principe:

Een fragment uit Above the Line door Urban Meyer,
3-voudig nationaal kampioen-coach, momenteel aan The Ohio State

Er is een theorie over menselijk gedrag die het 10-80-10 principe wordt genoemd. Ik spreek er vaak over als ik praat met bedrijfsgroepen of bedrijfsleiders. Het is de beste strategie die ik ken om het beste uit uw team te halen. Zie uw team of uw organisatie als een grote cirkel. In het centrum ervan, de kern, bevinden zich de top 10-percenters, mensen die altijd alles geven wat ze hebben, die de essentie vormen van zelfdiscipline, zelfrespect en het niet-aflatende streven naar verbetering.

Zij zijn de elite – het krachtigste onderdeel van elke organisatie.

Zij zijn de mensen die ik graag coach.

Outside the nucleus are the 80 percenters. Zij vormen de meerderheid – mensen die naar hun werk gaan, goed werk leveren en relatief betrouwbaar zijn. De 80-procenters zijn voor het grootste deel betrouwbaar en plichtsgetrouw, maar ze hebben gewoon niet de gedrevenheid en de onbuigzame wil die de kernen wel hebben. Ze branden gewoon niet zo heet.

De laatste 10 procenters zijn ongeïnteresseerd of opstandig. Zij bevinden zich in de periferie, gaan meestal gewoon door het leven, geven niets om het bereiken van hun potentieel of het eren van de gaven die ze hebben gekregen. Het zijn coachkillers.

De leiderschapsuitdaging is om zoveel mogelijk van de 80 procenters in de kern te krijgen als je kunt. Als je de top 10 procent kunt uitbreiden tot 15 procent of 20 procent, ga je een meetbare toename zien in de prestaties van je team. Aan het eind van het seizoen 2014 was onze kerngroep bijna 30 procent. We hebben dat gedaan door onze top 10 procent uit te dagen om een aantal van de 80 procenters te identificeren en te gaan halen, en op hun beurt de 80 procent te beïnvloeden om hun spelniveau te verhogen, hun inzet te verdiepen, en meer van zichzelf te geven voor het programma. We wilden dat onze top 10 procent leiders waren die anderen beïnvloedden en motiveerden. Dit is essentieel omdat leiderschap gaat over verbinden. Leiderschap is een activiteit die van mens tot mens en van hart tot hart gebeurt. Het gaat om een diepe betrokkenheid bij anderen en hen inspireren om beter te zijn.

Toen ik Tim Tebow in Florida coachte, was hij een leider en een beïnvloeder. Hij kwam in mijn kantoor en we zeiden tegen elkaar: “Laten we vandaag een 80 halen en hem in de top tien krijgen.” Het was een dagelijkse, bewuste prioriteit voor Tim en voor mij.

Hoe goed je als team presteert, zal afhangen van het werk dat je doet met de 80 procenters. Daarom besteed ik veel meer tijd aan hen dan aan een van de 10 procenters. Hoeveel je ook van je top 10 procenters houdt, je hoeft ze niet te motiveren omdat ze het uit zichzelf doen. Iedereen – coaches, staf, trainers – wil in de buurt van deze elite mensen zijn. Het zijn positieve, hoog presterende mensen, en het is leuk om met hen om te gaan. Maar onthoud, je doel als leider is om je hele team op te bouwen en te motiveren, en de manier om dat te doen is om je aandacht te richten op de 80 procenters.

Aan de andere kant, de onderste 10 procenters zijn het niet echt waard om energie aan te verspillen. Het kostte me een tijdje om dit te beseffen. Jarenlang probeerde ik ze te veranderen. Ik bekeek hun omkattend gedrag en zag het als een uitdaging om hen de deugd en de voldoening te laten inzien van hard werken en resultaten boeken. Het was waarschijnlijk arrogant van mij om te denken dat ik hen kon doen veranderen. De les die ik leerde was deze: tijd is een niet-hernieuwbare hulpbron. Als je het verspilt, krijg je het nooit meer terug, dus het is essentieel om je gevechten verstandig te kiezen.

We praten daar lang over op Ohio State. De uren die je besteedt aan het motiveren van iemand die niet beter wil worden of er wil zijn voor het team, zijn uren die je beter elders kunt investeren. Spelers die onder stress staan door problematische familiesituaties of te maken hebben met drugsgerelateerde problemen, mijn staf en ik zullen doen wat we kunnen om te helpen. Als je beter wilt worden en je door tegenslagen heen wilt slaan, dan zullen we er voor je zijn. De onderste 10 procent waar ik het over heb, zijn de spelers die maar één uitrusting hebben en geen andere willen vinden. Ik had ooit een speler die de typische bottom 10 percent man was. Hij had de natuurlijke aanleg om niet alleen de NFL te halen, maar ook om een goede NFL speler te worden. Hij was slim en had veel voordelen om van te profiteren. Hij had een beurs voor vier jaar, maar het geld dat de school aan hem uitgaf was weggegooid geld. Hij deed weinig als speler en nog minder als student. Ik praatte met hem. Mentoreerde hem. Andere coaches deden dat ook. We probeerden hem te laten inzien dat hij zijn diploma aan het verspelen was. Onze inspanningen bleken vruchteloos.

Wanneer we ontdekken dat een speler zich willens en wetens verzet tegen onze inspanningen en weigert te profiteren van de middelen die we ter beschikking stellen, richten we onze aandacht ergens anders op.

Kobe Bryant verwoordde het goed. “Ik kan me niet verhouden tot luie mensen,” zei hij. “We spreken niet dezelfde taal. Ik begrijp jullie niet. Ik wil je niet begrijpen.”

Ik ga specifieke manieren uiteenzetten om de 80 procenters in de goed presterende groep te krijgen, maar laten we eerst eens kijken naar het grotere plaatje van het 10-80-10 principe en het hele concept van talent.

Ik hou net zoveel van getalenteerde spelers als de volgende coach. Dat gezegd hebbende, denk ik dat we geneigd zijn het belang van talent te overschatten. Ik denk dat we, als natie, er door geobsedeerd zijn. We willen geloven dat het hebben van talent grootsheid garandeert. We willen geloven dat we iemands grootheid nauwkeurig kunnen meten met tijden, metingen en data. Wat is je IQ? Wat is je veertig tijd? Je verticale sprong? Je fastball meting op de radar gun? Je SAT score? Je bankdrukken? Geef me je cijfers en ik vertel je hoe goed je bent en hoe goed je kunt worden.

Maar statistieken spelen het spel niet mee.

Voetbal leidt de lading in dit alles. Kijk maar naar de eindeloze rapporten die we krijgen van de NFL combine. Kijk naar de lijsten die door alle rekruteringsdiensten worden opgesteld en waarin staat dat deze jongen vijf sterren heeft en die jongen vier sterren, alsof dat het laatste woord is.

Zo werkt de echte wereld echter niet. Het aantal sterren naast iemands naam of de plaats van een school op iemands lijst van de beste rekruteringsklassen is niet meer dan een zeer subjectieve momentopname. Misschien zal het juist blijken te zijn. Of misschien ook niet. Er zijn zelfs meerdere websites die een nationaal rekruteringskampioenschap uitroepen. Ik begrijp dat dit allemaal wordt aangedreven door de enorme fan aanhang die college football heeft. Het punt is dat een stapel cijfers lang niet zo belangrijk is als hoe hard iemand werkt en hoe gedreven hij is om beter te worden.

Mariano Rivera, de grootste aflosser aller tijden, tekende bij de Yankees voor $ 2.000 en een handschoen en stond niet eens in de top vijftig vooruitzichten in rookie ball toen hij begon. Aaron Rodgers ging naar een junior college omdat niemand dacht dat hij een Division I quarterback was, en hij belandde alleen op Cal-Berkeley omdat de coach hem zag toen hij iemand anders aan het werven was. Malcolm Butler, Super Bowl-held, werd niet beoordeeld uit de middelbare school, speelde op de Universiteit van West Alabama, en werd opgepikt als een onbeperkte vrije agent door de New England Patriots.

Geen enkele starter voor beide teams in Super Bowl XLIX werd beoordeeld als een vijf-sterren rekruut uit de middelbare school. Denk daar maar eens over na. Ik heb geleerd dat elite zijn niet gaat om hoe getalenteerd je bent; het gaat erom hoe taai en toegewijd je bent om beter te worden.

Van de vele spelers die ik heb gecoacht, was John Simon, voormalig OSU-captain en nu linebacker bij de Houston Texans, een van de meest toegewijde atleten die ik ooit heb gezien. Vroeg in zijn laatste jaar – mijn eerste jaar in Columbus – speelde Simon een wedstrijd tegen Cal-Berkeley met in principe één schouder. John had veel pijn en maakte belangrijke plays in onze 35-28 overwinning. Na de wedstrijd gaf hij een kleedkamerspeech die ik nooit zal vergeten. Het was een van de meest ontroerende momenten die ik ooit als coach heb meegemaakt. Met veel emotie, John opende, gaf ons zijn hart, en daagde ieder van ons – coaching staff inbegrepen – om te kijken naar wat we gaven en hoeveel we erom gaven. Ik was zo onder de indruk dat ik na afloop de media vertelde dat ik ons volgende kind naar hem zou vernoemen. (Met iemand als John Simon, hoef je nooit een woord te zeggen om hem te motiveren of om hem zichzelf te laten pushen. Ik zou onze huidige jongens als Joshua Perry en Taylor Decker in dezelfde categorie plaatsen. Beiden zijn top 10 procenters. Ze zijn topspelers voor ons team en presteren goed in de klas. Ze doen de juiste dingen en pushen de jongens om hen heen, de 80 procenters, om beter te worden. Zij zijn de ultieme concurrenten.

Hier zijn vier benaderingen om zoveel mogelijk van je 80 procenters in de binnenste cirkel te krijgen:

Meesterschap en Geloof

Als spelers de grote duw gaan maken om bij de elites te komen, moeten ze geloven dat het de moeite waard zal zijn. Het is belangrijk om hen te herinneren aan de kwaliteit van het leiderschap op Ohio State – laat ze weten dat ze les krijgen van meesters in hun vak die een belangrijk verschil hebben gemaakt in het leven van andere spelers. Ik zorg ervoor dat mijn assistent-coaches de prestaties van andere geweldige spelers met wie ze hebben gewerkt laten zien. Visuals zoals video’s en beelden zijn ongelooflijke middelen om een boodschap over te brengen. Als een speler het kantoor van Luke Fickell binnenloopt, wil ik dat hij foto’s ziet van Ohio State grootheden als A.J. Hawk, James Laurinaitis en Ryan Shazier, die Luke allemaal heeft gecoacht. Wanneer een speler het kantoor van Ed Warinner, onze offensieve coördinator, binnenloopt, wil ik dat hij Warinner’s drie voormalige OSU offensive lineman ziet die als rookies in de NFL begonnen zijn – Corey Linsley, Jack Mewhort, en Andrew Norwell. Het lijkt misschien niet zo belangrijk, maar dit soort associaties zijn belangrijk. Het gaat niet om opscheppen. Het gaat om het versterken dat dit een speciale plaats is die speciale spelers heeft voortgebracht. Het gaat om het motiveren van de 80 procenters.

Wanneer ik in mijn eigen kantoor loop en ik zie kampioenschapstrofeeën, foto’s met presidenten, aandenkens, en aandenkens en knipsels van de Heisman Trophy finalisten en winnaars die ik heb gecoacht, dan voel ik me goed. Als een aspirant-recruut gemotiveerd is door deel te willen uitmaken van die club, nou, dan voel ik me ook goed.

Het is een natuurlijke menselijke reactie om verbonden te willen zijn met grootheid. Het moment dat je aankomt in de lobby van ons voetbalcomplex, zie je trofeeën, foto’s en multimediadisplays van enkele van de grote momenten in de geschiedenis van Ohio State, daterend tot het eerste nationale kampioenschap in 1942. Loop door de dubbele deuren en door de hoofdgang, en over de lengte ervan zie je Ohio State football legendes als Archie Griffin, Eddie George, Orlando Pace, en Chris Spielman. Dit is geen theorie. Het is een getuigenis. Dit is wie hier gespeeld heeft. Dit is wat ze bereikt hebben. Wie zou er geen deel willen uitmaken van deze geweldige traditie?

De onderliggende boodschap is: “Dit zou jij kunnen zijn. Het enige wat je hoeft te doen, is werken, trainen en leven boven de lijn. Zet u net zo volledig in om beter te worden als de jongens naar wier foto’s u kijkt.”

Harness the Power

De beste 10 procenters zijn, zoals we hebben opgemerkt, de grootste troef waarover uw organisatie beschikt – de elitepresteerders. Dit zijn de John Simons die u in het vierde kwart van een grote wedstrijd wilt zien, of de Joshua Perry’s en Taylor Deckers, die het goede voorbeeld geven door op het hoogste niveau te presteren. Dus we streven ernaar om de invloed en geloofwaardigheid van de top 10 procent maximaal te benutten.

Als jonge coach, genoot ik van elke seconde dat ik in de buurt van Earle Bruce en Lou Holtz kon zijn. Ik wilde alles absorberen wat ik mogelijk kon leren van deze grote mannen. Spelers als Simon hebben een vergelijkbare aantrekkingskracht, en ik weet zeker dat het niet anders is met jongens als LeBron James, Mike Trout, en Sidney Crosby. Elite performers in bedrijven en andere organisaties hebben ditzelfde effect.

Laat ongecontroleerd, de meeste mensen zullen het gezelschap houden van gelijkgestemden. Met andere woorden, de top 10 procenters zullen bij hun mede 10 procenters blijven, en de 80 procenters zullen hetzelfde doen met hun groep. We werken hard om die neiging te veranderen, door een top 10 percenter zo veel mogelijk te koppelen aan een 80 percenter tijdens trainingen, oefeningen, en unit vergaderingen. Maak gebruik van de kracht die de elites hebben. Maak gebruik van het vermogen van de top 10 procenters om meer 80 procenters in de kern te brengen.

Toen Simon aanvoerder en leider was van het ongeslagen team van 2012, kwam hij elke dag om 6 uur ’s ochtends alleen naar de gewichtkamer om te trainen. Op een dag nam ik hem apart. “Je kunt niet meer om 6 uur ’s ochtends komen trainen,” zei ik. Hij keek me verbaasd aan. “Je weet dat ik van je werkethiek houd,” zei ik. “Dit gaat erom jou als een magneet te gebruiken, zodat meer spelers net zo gaan werken als jij. Je kunt natuurlijk blijven komen, maar er is één regel: je moet iemand meebrengen.” Dat deed hij, en het had een grote impact. Het is zo’n succes geweest dat Coach Mick de top 10 procenters niet in de gewichtkamer laat als ze geen 80 procenter meenemen.

David Nelson was een wide receiver voor mij in Florida, een fijne jonge man met veel talent die nog een typische 80 procenter was. Tebow en ik en anderen van de staf hadden gewerkt om hem in de binnenste cirkel te krijgen voor het grootste deel van drie jaar, maar het gebeurde gewoon niet. Toen ik op mijn kantoor aankwam de ochtend nadat we verloren hadden van Ole Miss in 2008, onze enige nederlaag van het seizoen, zat David Nelson buiten. Hij was in tranen.

“Ik wil een impact maken op dit team. Ik wil een verschil maken,” zei hij. Hij vertelde me dat hij zich schaamde dat hij zijn eerste drie jaar had verprutst door zich niet constant in te spannen, zoals Tebow deed. Nu wilde hij alles doen om dat te veranderen.

“Je kunt een enorme impact maken, David,” zei ik. “Je kunt vandaag beginnen. Het begint met je hart en hoe graag je dit wilt. Hoe meer je bereid bent van jezelf te geven, hoe meer je zult krijgen.”

Vanaf die dag, werd David Nelson een top 10 percenter. Hij zette zich elke dag onvermoeibaar in. De verandering in hem was opmerkelijk. Nadat Percy Harvin geblesseerd was geraakt in de SEC Championship game, ving David Nelson een touchdown pass die ons de leiding gaf. In de BCS National Championship game scoorde hij de game-winning touchdown, door een jump pass van Tebow te pakken.

Ik kan geen beter voorbeeld bedenken van het benutten van de kracht van de 10 procent.

Building Ownership

Wanneer een speler of werknemer zich eigenaar voelt van wat er gaande is, geeft hij maximale inzet. Als jonge coach bij Illinois State in de stad Normal, Illinois, huurde ik mijn eerste appartement. Het was een armoedige plaats met een lekkende wc, versleten muren en kasten die er uitzagen alsof ze niet aan de muren konden blijven hangen. Op een avond had ik wat vrienden uitgenodigd om te kijken naar het zwaargewicht gevecht tussen Mike Tyson en Buster Douglas. Toen Douglas met een schokkende knock-out won, sprong een van mijn vrienden van de bank en schopte een gat in de muur. In de traditie van jonge, berooide huurders overal, verplaatste ik de bank om de schade te verbergen. Een paar jaar later, toen ik bij Earle Bruce op Colorado State ging werken, spaarden Shelley en ik en kochten ons eerste huis, voor maar liefst 75.000 dollar. Als dezelfde man een gat in een van onze nieuwe muren had geschopt, zou ik er absoluut voor gezorgd hebben dat hij het zo snel mogelijk zou repareren. Het is anders als je geïnvesteerd bent en er iets op het spel staat.

Dus begon ik de 80 procenter jongens meer en meer eigenaarschap te geven. We hebben een ring comité dat de sieraden ontwerpt als we een kampioenschap winnen, en ik selecteer jongens om de ringen te ontwerpen. Als we een beslissing moeten nemen over trui-stijlen en -kleuren, selecteer ik jongens om daar ook bij betrokken te zijn. Hetzelfde geldt voor de inrichting van de kleedkamer en sommige menu’s aan de trainingstafel. Hoe meer manieren je mensen kunnen delen eigendom, hoe meer loyaal en toegewijd ze zullen zijn.

Positieve Peer Pressure

Aan de oostkant van onze indoor trainingsfaciliteit, is er een sectie die we noemen The Grind. Het is de plaats waar spelers extra kunnen werken aan hun voetbalvaardigheden. De top 10 procenters wonen er praktisch. De ontvangers gaan er heen om voetballen en tennisballen te vangen die uit een JUGS machine komen. Verdedigende backs gaan om hun voetenwerk te verfijnen, en aanvallende lijnspelers werken aan handplaatsing op dummy’s.

The Grind is het hoofdkwartier voor extra inspanning, de na-uur plek van de elite. Het is waar atleten heen gaan als ze voorbij alle excuses of weerstand zijn. Het is waar kampioenen worden gemaakt. We hebben grote muurbanners van enkele van onze grootste spelers boven het gebied als eerbetoon en motivatie. Een van de krachten die ervoor zorgt dat onze 80 procenters hogerop komen, is de cultuur waarin ze ondergedompeld zijn. Iedereen pusht elkaar om beter te worden. Ze pushen hard. We kunnen het ons niet veroorloven om zelfgenoegzaam te worden. Als je doorgaat met de bewegingen, op dezelfde plaats blijft, is er een goede kans dat iemand je voorbij loopt. Dit is niet iets wat we als een openlijke dreiging gebruiken, maar de boodschap is duidelijk.

De wereld is een competitieve plaats. Om op eliteniveau te kunnen concurreren, moet je op eliteniveau trainen.

Als u dit in uw organisatie ziet, verbeter het dan en ga door. Zo niet, leid dan de verandering die er een prioriteit van maakt. Vergeet niet dat de echte kracht van uw leiderschap niet uw gezagsniveau is, maar uw mate van invloed. Uw kansen om een 80 procenter in de top 10 procent te bestellen zijn verwaarloosbaar. Maar uw kansen om de verschuiving te beïnvloeden door de strategieën te gebruiken die we hebben besproken zijn uitstekend. Maak gebruik van de kracht van je elite performers. Grootheid gebeurt wanneer je in staat bent om hun impact op de 80 procenters te maximaliseren.

Tim Tebow herinnerde me eraan hoe diepgaand deze dynamiek kan zijn, na die Ole Miss-nederlaag waar David Nelson zo verbolgen over was. Aan het einde van zijn persconferentie na de wedstrijd, werd Tim emotioneel. Hij moest stoppen en zichzelf bedaren. Hij voelde dat hij niet had gepresteerd aan zijn eigen verwachtingen of die van zijn team.

Hij sloot af met de volgende woorden:

Het spijt me. Het spijt me heel erg. We hoopten op een ongeslagen seizoen. Dat was mijn doel. Iets wat Florida hier nog nooit heeft gedaan. Maar ik beloof u één ding. Hier zal veel goeds uit voortkomen. U zult nooit een speler in het hele land zo hard zien spelen als ik de rest van het seizoen en u zult nooit iemand de rest van het team zo hard zien pushen als ik iedereen de rest van het seizoen zal pushen, en u zult nooit een team harder zien spelen dan wij de rest van het seizoen. God zegene.

En toen verliet hij het podium.

We hebben de rest van het seizoen geen wedstrijd meer verloren.

Koop het boek:

Amazon

Barnes and Noble

iBooks

IndieBound