OMAHA, Neb. — Iowa ging de finale van het 2010 NCAA Division I Championship in met de teamtitel al op zak. Zelfs met dat comfortniveau wonnen drie van de vijf Hawkeyes individuele titels om nog meer afstand te nemen tussen de teamkampioenen en de rest van het peloton.
Photo/John Sachs, Tech-Fall.comIowa eindigde als eerste met 134,5 punten. Cornell werd tweede met 90 punten, en één individueel kampioen van de twee finalisten. Op de derde plaats stond Iowa State, met twee kampioenen uit drie worstelaars in de finale.
De finales van dit jaar hadden misschien niet het over-the-top drama van de 2009 NCAAs, maar voor het grootste deel waren de eigenlijke kampioenswedstrijden spannend, met meer actie dan soms het geval is wanneer worstelaars strijden om niet te verliezen. Hier zijn de samenvattingen van de finales van 2010:
125: Nr. 2 Matt McDonough (Iowa) vs. Nr. 5 Andrew Long (Iowa State)
McDonough bracht een 36-1 record naar de finales; Long was 27-5 dit jaar. Beide worstelaars zijn eerstejaars — de eerste keer in 30 jaar dat twee eerstejaars tegenover elkaar staan in een NCAA finale. Beiden zijn geboren Iowans; Long komt uit Creston, terwijl McDonough een product is van Marion. De twee hebben dit seizoen drie keer tegen elkaar geworsteld, waarbij McDonough alle drie de keren won.
Er werd niet gescoord in de eerste periode. Long scoorde een ontsnapping aan het begin van de tweede periode; McDonough antwoordde met een takedown op 1:05 om 2-1 voor te komen. Aan het begin van de derde periode, koos de Hawkeye voor de grond. Long sneed McDonough, waardoor de score 3-1 werd. McDonough kreeg een waarschuwing voor tijdrekken met minder dan een halve minuut te gaan … maar McDonough hield de voorsprong vast en versloeg Long met 3-1, waardoor hun record 4-0 werd voor de Hawkeye. McDonough is de eerste eerste eerstejaars NCAA kampioen van Iowa sinds Lincoln McIlravy in 1993.
Gevraagd over het winnen van de titel, antwoordde de eerstejaars Hawkeye: “Om te beginnen, het is nog niet gedaan. Ik heb nog drie jaar te gaan. Je kunt niet eindigen op één kampioenschap, of één wedstrijd. Het is waar ik het hele seizoen voor gewerkt heb. Het is een opluchting, maar ik kijk al vooruit en ben klaar om te blijven trainen en mezelf te verbeteren. Het was een geweldige week.”
133: Nr. 1 Jayson Ness (Minnesota) vs. Nr. 2 Daniel Dennis (Iowa)
Beide worstelaars komen uit de Big Ten, en beide zijn redshirt seniors. Ness is 32-0 dit jaar, terwijl Dennis is 22-3 … met twee van die verliezen aan zijn Gopher rivaal. De laatste keer dat deze twee elkaar op de mat troffen was twee weken geleden, tijdens de Big Ten-conferentiekampioenschappen van 2010, waar Ness de titel won.
Jayson Ness werd uitgeroepen tot Most Outstanding Wrestler (Foto/John Sachs, Tech-Fall.com)In de eerste periode kreeg Ness bijna de val vanuit een neutrale positie, maar geen controle en geen score. In de tweede periode, Dennis nam neer. De Gopher reed, maar de Hawkeye kreeg de reversal met nog ongeveer een halve minuut te gaan in de periode. De derde periode begon met de stand 2-0 Dennis. Ness koos voor een down, scoorde de escape. Dennis maakte vervolgens een takedown en nam een 4-1 voorsprong. Ness ontsnapte opnieuw en scoorde in de laatste tien seconden een takedown en twee bijna-val punten voor een ongelooflijke come-from-behind overwinning. Ness pakt de 133 titel met een 6-4 overwinning.
In het interview na de wedstrijd, werd Ness gevraagd naar de laatste tien seconden. “Ik dacht alleen aan een takedown om het gelijk te maken,” antwoordde de Gopher kampioen. “Ik kwam zo hard als ik kon achter hem aan. Er gebeuren goede dingen als je de volle zeven minuten worstelt.”
141: Nr. 1 Kyle Dake (Cornell) vs. Nr. 6 Montell Marion (Iowa)
Dake is een echte eerstejaars, met 33 overwinningen, 2 verliespartijen; zijn vader Doug was een All-American bij Kent State, met een zevende plaats op 177 pond op de NCAAs van 1985. Marion is een redshirt sophomore met een 27-5 record dit seizoen.
Dake begon de score met een takedown met nog 44 seconden te gaan in de eerste. Marion scoorde een ontsnapping met nog ongeveer tien seconden te gaan in de eerste periode. In de tweede koos de Hawkeye voor een nederlaag. Dake kreeg twee bijna-val punten. De eerstejaars van Big Red, met een 4-1 voorsprong, begon de derde periode in de down positie en scoorde een ontsnapping. Marion kreeg een takedown om de stand op 5-3 te brengen; Dake antwoordde met een ontsnapping. Met een tijdstraf won Dake de 141 titel, 7-3, en werd daarmee de eerste echte eerstejaars die een NCAA kampioenschap won sinds Dustin Schlatter in 2005.
“Hij is een geweldige worstelaar,” zei Dake over zijn tegenstander, Montell Marion. “Hij is een Iowa worstelaar, dus je weet dat ze hard zullen gaan. Het was te verwachten dat hij zo hard zou gaan als hij kon en ik moest het gewoon evenaren. Als je naar de eerste 30 seconden keek, waren we elkaar in het gezicht aan het slaan en het maakte ons niet uit. We waren gewoon aan het worstelen. Dat is hoe ze gaan en dat is hoe ik het deed.”
Op de vraag of hij het beu is om als eerstejaars te worden bestempeld, antwoordde Dake: “Ja. Gewoon omdat mensen denken dat het zo’n big deal is dat ik een eerstejaars ben, en dat is het waarschijnlijk voor het gewone volk. Voor mij ben ik gewoon een worstelaar die tegen iemand anders gaat worstelen.”
149: Nr. 1 Lance Palmer (Ohio State) vs. Nr. 2 Brent Metcalf (Iowa)
Palmer is een senior, met een 31-2 record; Metcalf is een redshirt senior, met 35 overwinningen en slechts één verliespartij … tegen zijn Buckeye rivaal, twee weken geleden, in de 149-finale van de Big Tens. Het was de eerste keer dat Metcalf in vijf wedstrijden verloor van Palmer.
Brent Metcalf hijst de trofee voor het teamkampioenschap (Foto/John Sachs, Tech-Fall.com)Meteen vanaf het begin ging Metcalf voor de single leg en kreeg 30 seconden na de wedstrijd een takedown. Palmer zette punten op het bord met een ontsnapping. Verder werd er niet gescoord in de eerste periode, waardoor het 2-1 werd voor Metcalf. Palmer ging neer en ontsnapte om de stand gelijk te trekken… maar de Hawkeye had al 1:29 rijtijd. Metcalf begon de derde in neutraal, ging voor een dubbele leg maar Palmer weerde zich. Metcalf won met 3-2 op het punt van de rijtijd, en wreekte zijn verlies aan de Buckeye bij de Big Tens … en, in zekere zin, de finale upset van vorig jaar door Darrion Caldwell van North Carolina State.
In de persconferentie na de finale, werd Metcalf gevraagd om de gevoelens tussen dit jaar en vorig jaar te vergelijken en te contrasteren: “Het voelt goed, het voelt alsof ik mezelf een beetje aan het afkopen ben van vorig jaar, gewoon omdat dit het nationale toernooi is. Je kunt vorig jaar niet terugkrijgen, maar je kunt je er wel beter over voelen omdat je het op deze manier hebt afgesloten.”
Gevraagd naar zijn toekomst in het worstelen, zei de inwoner van Michigan: “Het is nog niet voorbij. Er zijn nog meerdere wereld- en olympische kampioenschappen om voor te gaan. Hoeveel (Olympische) gouden medailles heeft Tom Brands gewonnen? Eén. Hoeveel heeft Dan Gable er gewonnen? Eén. Nu moet ik er twee winnen.”
157: Nr. 1 J.P. O’Connor (Harvard) vs. Nr. 7 Chase Pami (Cal Poly)
Deze twee worstelaars hebben al eerder tegenover elkaar gestaan. Pami, een redshirt senior die dit jaar 29-6 is, schakelde O’Connor uit de All-American strijd op de NCAAs van 2009. De Harvard senior (die 34-0) kreeg wat wraak Pami op dit seizoen Cliff Keen Las Vegas Invitational.
Pami begon de scoren met een enkel been; O’Connor tegengegaan, kreeg controle en pakte een 3-2 voorsprong aan het einde van de eerste. In de tweede kreeg de Harvard-man een reversal, waardoor de score 5-2 werd. Na wat bloed voor Pami scoorde de Mustang een ontsnapping. In de derde, met de stand op 5-3, koos Pami voor een down, kreeg een escape. Ondanks wat geklungel aan het eind van de sessie, was dat het eind van de score. O’Connor won met 6-4 van Pami op 157. Hij werd pas de derde Harvard-worstelaar die een NCAA-titel won. (John Harkness won de 175-pond kroon in 1938, Jesse Jantzen, de 149 kampioenschap in 2004.)
O’Connor sprak over de erfenis van het worden van een Harvard nationale kampioen: “Ik was gewoon proberen om in de voetsporen van de voormalige Harvard nationale kampioenen, John Harkness en Jesse Jantzen, terwijl het creëren van mijn eigen pad. Ik keek op naar Jesse; zo’n geweldige worstelaar als hij is, hij is een nog beter mens. Ik beschouw het als een eer om met hem in één zin genoemd te worden.”
De Crimson kampioen sprak ook over hoe hij de uitdagingen van het worstelen op een academisch strenge school als Harvard aangaat: “Hard werken, discipline en tijdmanagement. Het is verbazingwekkend wat je kunt doen. Ik ben fysiek en mentaal gezegend. Van worstelen heb ik zoveel geleerd en het heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben.”
165: Nr. 1 Andrew Howe (Wisconsin) vs. Nr. 6 Dan Vallimont (Penn State)
Howe, een tweedejaars, heeft een perfect 36-0 record; Vallimont is een redshirt senior met een 31-7 record. Deze twee Big Ten worstelaars stonden dit seizoen twee keer tegenover elkaar, waarbij Howe beide wedstrijden won.
Howe scoorde als eerste met een takedown; dat is de omvang van de score in de eerste periode, maar hij had al bijna twee minuten rijtijd verzameld. De Badger begon de tweede periode met een achterstand. Howe ontsnapte zeer snel, enkele seconden later gevolgd door een takedown, en nam een 5-0 voorsprong. Vallimont antwoordde met een ontsnapping, Howe counterde die met een takedown en ging met 7-1 de derde periode in. In de slotfase kreeg Vallimont een takedown, terwijl Howe ontsnapte. Met een tijdstraf wint Howe de wedstrijd met 9-3, en de 165-pond titel.
“Ik was niet van plan om deze te laten gaan van mij. Ik heb mezelf verteld dat voor een heel jaar nu, “Howe zei, verwijzend naar de finale van vorig jaar, waar hij viel aan Edinboro’s Jarrod King. “Ik heb dat hele jaar elke dag aan dat verlies gedacht en ik wilde niet nog een jaar met dezelfde gedachte doorgaan.”
174: Nr. 1 Mack Lewnes (Cornell) vs. Nr. 2 Jay Borshel (Iowa)
Een van deze twee worstelaars zou Omaha verlaten met zijn eerste verliespartij van het seizoen. Lewnes, een junior, heeft een 40-0 record … terwijl de redshirt junior Borschel 36-0 is dit seizoen.
Borschel kreeg een takedown ongeveer een minuut in de eerste periode — de omvang van het scoren in de openingsronde. Lewnes selecteerde in het begin van de tweede ronde en ontsnapte in de eerste 30 seconden. Verder werd er niet gescoord. In de derde ronde koos Borschel voor de grond, ontsnapte en maakte de stand 3-1 voor de Hawkeye … met 2:20 rijtijd. Borschel scoorde een takedown, maar werd toen op de vingers getikt. Een punt voor Lewnes met nog 32 minuten te gaan, waardoor de score 5-2 werd. Met rijtijd, Jay Borschel verslaat Mack Lewnes 6-2, en wint de 174 titel.
In de persconferentie na het winnen van de titel, Borschel vermeldde dat hij en Matt McDonough kwamen beide uit de Linn-Mar High School worstelprogramma. “Het zegt veel over de coaching staff daar. Ze brachten veel hard werken en vastberadenheid bij, een houding van nooit opgeven. Dat is waar het bij hen om draait — hard worstelen. De hoofdcoach kwam uit Iowa, hij was een all-American, worstelde onder (Dan) Gable, dus hij weet daar alles van. Hij was in staat om dat in (McDonough en ik) te stoppen.”
184: Nr. 1 Kirk Smith (Boise State) vs. Nr. 6 Max Askren (Missouri)
Sm is een junior met een perfecte 29-0 record. Askren is een senior met 19 overwinningen, 2 verliespartijen.
Askren scoorde de eerste takedown en kreeg vervolgens twee bijna-val punten in de eerste. De Missouri Tiger zette daarna nog drie bijna-valpunten op het bord; Smith kon alleen antwoorden met een ontsnapping. Askren leidde met 7-1. In de tweede koos Askren voor een down en scoorde snel een escape… de enige score in de tweede. Smith koos neutraal om de derde te beginnen, en kreeg een dubbele leg om de voorsprong terug te brengen tot 8-3. Askren ontsnapte. Met rijtijd, Max Askren krijgt een 10-3 overwinning op Kirk Smith … voegt zich bij Mark Ellis (vorig jaar zwaargewicht kampioen) en oudere broer Ben Askren als de derde ooit Missouri NCAA kampioen.
Gevraagd over het winnen van de 184 kroon, Askren antwoordde: “Het voelt geweldig. Ik ben gewoon blij dat ik in staat was om te doen wat iedereen om me heen dacht dat ik kon doen. Ik weet dat mijn techniek altijd goed genoeg was om nationaal kampioen te worden en in de finale kwam het er eindelijk uit. Ik was degene die mijn kunnen verborg. Ik was bang voor wat ik kon doen of niet kon doen. De druk was het proberen en mezelf tegenhouden. Op een gegeven moment moest ik het doen.”
De Tiger worstelaar sprak ook over enkele van de worstelingen die hij dit jaar had ervaren. “De passie ging weg,” zei Askren. “Er waren momenten tijdens trainingen en wedstrijden dat het er was, maar het hield zichzelf niet in stand. Dit seizoen heb ik met de hulp van mijn coaches, broer, vrienden en familie de dingen weer kunnen doen zoals ik ze graag doe.”
197: No. 1 Jake Varner (Iowa State) vs No. 2 Craig Brester (Nebraska)
Deze twee Big 12 worstelaars hebben talloze keren tegenover elkaar gestaan, met name in de 2009 NCAA finales, en de 2010 Big 12 conference finales. Varner won beide gevechten.
Er werd niet gescoord in de eerste periode. In de tweede begon Varner down, en ontsnapte … dat was de mate van scoren in die periode. In de derde koos Brester voor de grond, ontsnapte, en trok de stand gelijk. Varner kreeg een reversal met nog ongeveer een minuut te gaan; Brester ontsnapte opnieuw, waardoor de score 3-2 werd voor de Cyclone. De Cornhusker probeerde een takedown, maar Varner counterde met een takedown in de laatste seconden. In de laatste wedstrijd tussen deze twee conference rivalen, versloeg Jake Varner Craig Brester, 5-2 … en won zijn tweede opeenvolgende NCAA titel. Varner is een van een beperkt aantal worstelaars die vier keer NCAA finalist is geweest.
“Craig is een taaie kerel,” zei Varner over zijn collegiale rivaal uit Nebraska. “We hebben veel geworsteld. Ik denk dat dat de reden is waarom er niet veel gebeurt. We kennen elkaar vrij goed, maar ik hield me gewoon aan mijn gameplan. Ik had graag willen scoren in die eerste periode, maar dat gebeurde niet. Ik kwam zo snel mogelijk weg als ik wilde en ik scoorde die voorwaartse headlock, en dat was een groot, belangrijk punt in de wedstrijd. Die laatste takedown, ik wist dat hij achter me aan moest komen en ik was er klaar voor, en ik eindigde met die laatste takedown.”
285: Nr. 1 David Zabriskie (Iowa State) vs. Nr. 2 Jared Rosholt (Oklahoma State)
Meteen na het Varner-Brester gevecht, het tweede gevecht van de Big 12 grote mannen, met Zabriskie, een senior met 25 overwinningen, 2 verliespartijen … terwijl Rosholt, een redshirt senior, 34-2 is dit jaar. Dit was een rematch van de conference titelstrijd, die de Cyclone won.
Geen score in de eerste drie minuten. Aan het begin van de tweede bood Zabriskie de keuze aan Rosholt, die na 19 seconden ontsnapte. De Cyclone counterde met een takedown op de rand van de mat. De Cowboy scoorde een tweede ontsnapping, waardoor de score aan het einde van de tweede helft gelijk was. In de derde koos Zabriskie voor down, kwam er onderuit en maakte de stand 3-2. Dat was de score… David Zabriskie won met 3-2 van Jared Rosholt, en wordt de tweede Iowa State zwaargewicht kampioen (de andere was de grote Chris Taylor in 1972 en 1973).
“Toen Coach Jackson naar Iowa State kwam, was ik absoluut opgewonden. Er was geen andere coach die ik binnen wilde halen,” zei Zabriskie. “Maar voor deze titel moet ik alle coaches bedanken die ik heb gehad. Elke coach heeft een behoorlijk groot aandeel gehad in wat mij tot NCAA kampioen heeft gemaakt, en ik moet ze allemaal bedanken — coach (Kevin) Jackson, Cael (Sanderson), (Tim) Hartung, (Casey) Cunningham, (Bobby) Douglas en (Chris) Bono.”
Final Team Standings:
1. Iowa 134.5
2. Cornell 90
3. Iowa State 75
4. Wisconsin 70.5
5. Oklahoma 69
6. Oklahoma State 65
7. Minnesota 63
8. Ohio State 62
9. Penn State 49
10. Missouri 48
All-Americans:
125:
Eerste plaats: Matt McDonough (Iowa) met 3-1 tegen Andrew Long (Iowa State)
Derde plaats: Angel Escobedo (Indiana) met 2-0 verschil tegen Troy Nickerson (Cornell)
Vijfde plaats: Zach Sanders (Minnesota) won van Cashe Quiroga (Purdue), 6-2
Zevende plaats: Anthony Robles (Arizona State) dc. Nikko Triggas (Ohio State), 9-3
133:
Eerste plaats: Jayson Ness (Minnesota) legde af tegen Daniel Dennis (Iowa), 6-4
Derde plaats: Franklin Gomez (Michigan State) met maj. dec. Jordan Oliver (Oklahoma State), 8-0
Vijfde plaats: Tyler Graff (Wisconsin) met 5-3 verschil tegen Dan Mitcheff (Kent State)
Seventh Place: Borislav Novachkov (Cal Poly) heeft Steve Bell (Maryland) gepingd, 4:26
141:
Eerste plaats: Kyle Dake (Cornell) legde af tegen Montell Marion (Iowa), 7-3
Derde plaats: Reece Humphrey (Ohio State) met 3-2 verschil tegen Zack Bailey (Oklahoma)
Vijfde plaats: Tyler Nauman (Pitt) met 3-2 verschil tegen Germane Lindsey (Ohio)
Zevende plaats: Mike Thorn (Minnesota) pinde Christopher Diaz (Virginia Tech), :56
149:
Eerste plaats: Brent Metcalf (Iowa) met 3-2 verschil tegen Lance Palmer (Ohio State)
Derde plaats: Kyle Terry (Oklahoma) met 5-4 voor Kyle Ruschell (Wisconsin)
Vijfde plaats: Frank Molinaro (Penn State) met maj. dec. Torsten Gillespie (Edinboro), 10-1
Zevende plaats: Kevin LeValley (Bucknell) legde Kyle Borshoff (American) met 5-0
157:
Eerste plaats: J.P. O’Connor (Harvard) met 3-2 verschil tegen Chase Pami (Cal Poly)
Derde plaats: Adam Hall (Boise State) met maj. dec. Justin Lister (Binghamton), 8-0
Vijfde plaats: Steve Fittery (American) met maj. dec. Cyler Sanderson (Penn State), 15-6
Zevende plaats: Justin Gaethje (Northern Colorado) dec. Steve Brown (Central Michigan), 12-7
165:
Eerste plaats: Andrew Howe (Wisconsin) met 9-3 verschil tegen Dan Vallimont (Penn State)
Derde plaats: Jarrod King (Edinboro) met 3-2 verschil tegen Nick Amuchastegui (Stanford)
Vijfde plaats: Tyler Caldwell (Oklahoma) won van Andrew Rendos (Bucknell) met 6-3
Zevende plaats: Ryan Morningstar (Iowa) won van Chris Brown (Old Dominion) met 3-2
174:
Eerste plaats: Jay Borschel (Iowa) met 6-2 verschil tegen Mack Lewnes (Cornell)
Derde plaats: Chris Henrich (Virginia) met maj. dec. Stephen Dwyer (Nebraska), 10-1
Vijfde plaats: Jordan Blanton (Illinois) d.o.v. Ben Bennett (Central Michigan), 3-2
Zevende plaats: Scott Giffin (Penn) in. Jarion Beets (Northern Iowa), standaard
184:
Eerste plaats: Max Askren (Missouri) in. Kirk Smith (Boise State), 10-3
Derde plaats: Mike Cannon (American) met 7-2 voor Joe LeBlanc (Wyoming)
Vijfde plaats: John Dergo (Illinois) legde af tegen Clayton Foster (Oklahoma State), 10-4
Zevende plaats: Dustin Kilgore (Kent State) legde af tegen Phil Keddy (Iowa), 9-4
197:
Eerste plaats: Jake Varner (Iowa State) met 5-2 tegen Craig Brester (Nebraska)
Derde plaats: Cam Simaz (Cornell) dc. Hudson Taylor (Maryland), 4-2 OT
Vijfde plaats: Eric Lapotsky (Oklahoma) won van Trevor Brandvold (Wisconsin) met 7-0
Zevende plaats: Alan Gelogaev (Oklahoma State) dec. Sonny Yohn (Minnesota), 12-7
285:
David Zabriskie (Iowa State) dec. Jared Rosholt (Oklahoma State), 3-2
Derde plaats: Zach Rey (Lehigh) met 4-2 tegen Konrad Dudziak (Duke)
Vijfde plaats: Mitch Monteiro (Cal State Bakersfield) won van Mark Ellis (Missouri), 3-1
Zevende plaats: Dan Erekson (Iowa) met 8-2 tegen Jarrod Trice (Central Michigan)
Andere onderscheidingen:
NWCA Bill Koll Outstanding Wrestling Award: Jayson Ness van Minnesota
NWCA Coach van het Jaar: Barry Davis van Wisconsin
Gorriaran Award (meeste pins in de minste tijd): Virginia’s Brent Jones … 2 in 1:13.
Gerelateerde inhoud:
Final Standings
Final Brackets
All-Americans
Auio Interviews
Dag 1 Recap
Dag 2 Recap