Starterzy
Russell Robinson – nr 3
Trzyletni starter z Brooklynu odegrał istotną rolę w mistrzowskiej drużynie Billa Selfa z 2008 roku, zwłaszcza w defensywie, gdzie jego 9.1 defensive win shares plasuje go na 15. miejscu w historii Big 12.
Against Memphis, guard wykonał zmieniającą grę asystę, znajdując otwartego Sherrona Collinsa na trójkę, która zmniejszyła przewagę Memphis do zaledwie czterech na mniej niż dwie minuty do końca meczu.
Robinson dołączył do różnych drużyn NBA na ligę letnią, ale nigdy nie był w stanie znaleźć miejsca w rosterze NBA. Od tego czasu znalazł czas gry w wielu zespołach za granicą, ostatnio jako część Mistrzów Polski z 2015 roku, Basketu Zielona Góra.
Darnell Jackson – nr 32
Pochodzący z Oklahoma City i starszy rocznik na pozycji skrzydłowego prowadził drużynę z 2008 roku w zbiórkach i field goal percentage. W meczu o tytuł, Jackson zanotował prawie double-double z ośmioma punktami i ośmioma zbiórkami, wraz z jego wytrwałym wysiłkiem, który pomógł uczynić go ulubieńcem fanów podczas jego czterech lat w Lawrence.
Jackson został wybrany w drugiej rundzie draftu NBA w 2008 roku przez Miami Heat, którzy następnie wysłali go do Cleveland Cavaliers. Jackson spędził trzy sezony w Cleveland, obracając się między końcem ławki Cavs a ich D-League affiliate, Erie Bayhawks.
Jackson obecnie gra za granicą w Turcji.
Darrell Arthur – nr 00
Arthur, czule znany jako 'Shady’, był gwiazdą Jayhawks od momentu przybycia na kampus. Jako pierwszoroczniak w 2007 roku Arthur został wybrany do All-Big 12 Rookie Team, a w następnym sezonie został wybrany do All-Big 12 First Team.
Arthur zakończył swoją dwuletnią karierę w barwach Kansas prowadząc Jayhawks do krajowego tytułu z 20 punktami i 10 zbiórkami w meczu z Memphis.
Wkrótce po zakończeniu sezonu Arthur zgłosił się do draftu NBA, gdzie został wybrany jako 27 zawodnik przez Nowy Orlean. Następnie został przehandlowany do Memphis, gdzie grał do sezonu 2013. Obecnie gra blisko 22 minuty na mecz dla Denver Nuggets, średnio siedem punktów i cztery zbiórki na konkurs.
Brandon Rush – nr 25
Jeden z najbardziej głośnych rekrutów w erze Billa Selfa, Brandon Rush cieszył się trzema sezonami w mundurze Kansas, prowadząc Jayhawks w punktacji w każdym z nich. Wyglądało to tak, jakby Rush miał udać się do NBA po swoim drugim roku, ale kontuzja kolana w offseason sprawiła, że wrócił do Lawrence na sezon 2008.
Rush rozkwitł po kontuzji, prowadząc zrównoważony skład Jayhawk w punktacji na poziomie 13.3 punktów na mecz. Zdobył również wyróżnienie MVP turnieju Big 12. W meczu półfinałowym z Karoliną Północną, Rush zdobył 25 punktów i siedem zbiórek, pomagając Kansas pokonać Tar Heels wynikiem 84-66. W meczu o tytuł, Rush zdobył 12 punktów, ściągnął sześć zbiórek i dodał dwie asysty.
Rush został wzięty w 2008 NBA Draft jako wybór loterii, 13 ogółem. Choć Portland go wylosowało, został sprzedany w noc draftu do Indiany Pacers, gdzie grał do 2011 roku. Obecnie pełni rolę ławki Golden State Warriors, z którymi zdobył tytuł mistrza NBA w 2015 roku.
Mario Chalmers – nr 15
Trzyletnia kariera Chalmersa jako Jayhawk zakończyła się prawdopodobnie największym strzałem w historii Kansas, trafieniem decydującego o losach meczu rzutu za trzy punkty, gdy do końca pozostały sekundy, aby wysłać mecz o mistrzostwo kraju w 2008 roku na dogrywkę.
Kliknij tutaj, aby ponownie przeżyć ten moment. Ostrzeżenie: Goosebumps may ensue.
Chalmers’ storied Kansas kariera zakończyła się jako Most Outstanding Player of the Final Four, bolstering CV, który już zawierał Big 12 Defensive Player of the Year award.
He został podjęty wcześnie w drugiej rundzie 2008 NBA Draft i od tego czasu wygrał dwa tytuły NBA jako członek Miami Heat. Miami przehandlowało go do Memphis Grizzlies na początku sezonu 2015-16, gdzie zaczął grać jedne z najlepszych koszykówek w swojej profesjonalnej karierze. Chalmers obecnie dochodzi do siebie po zerwaniu achillesa, którego doznał na początku marca.
Role Players
Cole Aldrich – No. 45
Aldrich, samotny freshman w drużynie z 2008 roku, zagrał we wszystkich 40 meczach, podczas gdy średnio grał nieco ponad osiem minut na konkurs. W krajowym półfinale przeciwko Północnej Karolinie, Aldrich pokazał przebłysk tego, co fani Kansas byli w następnych kilku sezonach, umieszczając osiem punktów, siedem zbiórek i cztery zablokowane strzały w karierze-wysokiej 17 minut.
Aldrich ewoluował w Drugą Drużynę All-American i przyszły wybór loterii NBA Draft. Obecnie jest członkiem Los Angeles Clippers, gdzie gra nieco ponad 12 minut na mecz.
Sasha Kaun – nr 24
Czteroletni center był konsekwentnie pierwszym wielkim człowiekiem z ławki dla Billa Selfa przez cały sezon 2008, notując średnio siedem punktów i cztery zbiórki przy 62% rzutów.
Kaun był późnym drugorundowym wyborem w drafcie, ale zamiast tego wrócił do Rosji, aby grać zawodowo. Kaun był członkiem pięciu zespołów mistrzowskich ligi rosyjskiej i zdobył nagrodę Defensive Player of the Year ligi w 2014 roku. Obecnie przebywa w rosterze Cleveland Cavaliers, ale widzi bardzo ograniczoną akcję.
Sherron Collins – nr 4
Bill Self używał Collinsa w roli sixth mana typu NBA podczas sezonu 2008, jako sophomore grał starter-like minuty z ławki. Collins, jeden z najbardziej płodnych czteroletnich obrońców w historii Kansas, odegrał ogromną rolę w meczu o tytuł w 2008 roku, trafiając wspomnianą wcześniej trójkę, która zmniejszyła przewagę Memphis do czterech punktów, a także asystując przy decydującym o losach meczu rzucie Chalmersa w ostatnich sekundach regulaminowego czasu gry.
Collins grał sporadycznie w Charlotte w sezonie 2010-11 i od tego czasu kontynuował swoją karierę zarówno za granicą jak i w kraju w NBA D-League.
Mistrzowska drużyna Kansas Jayhawks z 2008 roku zanotowała bilans 37-3, przegrywając te trzy mecze łącznie 13 punktami. Będą one przejść w dół jako jeden z najbardziej dominujących zespołów Kansas wszech czasów, a oni zostali zatwierdzeni przez wygranie mistrzostwa turnieju NCAA, udowadniając, że wyczyn jest niezwykle trudne do osiągnięcia, bez względu na poziom dominacji.
.