A 1943 Lincoln cent odkryty na ziemi przez kolekcjonera z Portland, Oregon, obszar 50 lat temu został uwierzytelniony przez Numismatic Guaranty Corp. jako uderzony na planchet inny niż ten z określonej stali ocynkowanej, choć nie ze standardowego 95 procent stopu miedzi używanego dla centa od 1864 roku.
Eksperci uważają, że kawałek, składający się z cyny, przede wszystkim, wraz z trzema innymi metalami nieszlachetnymi i pierwiastkami śladowymi, jest prawdopodobnie eksperymentalnym 1943 Lincoln centem uderzonym późno w 1942 roku jako U.S. Mint testował opcje metalowe monety, aby zachować miedź dla wysiłku wojennego podczas II wojny światowej.
Wewnątrz Coin World: 1904 Louisiana Purchase Expo brązowy medal: Kolumny ekskluzywne dla wydania z 24 czerwca koncentrują się na zakupie w sklepie z monetami za 25 dolarów i przystępnej cenowo odmianie z czasów wojny w XX wieku.
NGC jest niechętne do konkretnego zadeklarowania kawałka „eksperymentalnego”, ponieważ żadne znane udokumentowane dowody nie wspierają tego twierdzenia.
„Nie da się stwierdzić, czy moneta została wybita celowo jako test stopu, czy też przypadkowo podczas normalnego tłoczenia stalowych centów”, twierdzi David W. Lange, dyrektor NGC ds. badań numizmatycznych. „Wierzę, że to ostatnie jest bardziej prawdopodobne, ale nie ma sposobu, aby to teraz ustalić.”
NGC oceniło i zamknęło nowe odkrycie Extremely Fine Details, Damaged, z powodu ciężkiego zużycia i dwóch głębokich wyżłobień, które pojawiają się w płaszczu Lincolna na awersie.
Manuel Houston, kolekcjoner z Portland na przedmieściach Tigard, powiedział Coin World podczas wywiadu telefonicznego z 5 czerwca, że odzyskał monetę około 1969 roku, kiedy miał około 8 lat. Houston wierzy, że znalazł monetę albo podczas pomagania ojcu w pracy na podwórku lub podczas napraw ganku domu rodzinnego. Houston powiedział, że zaintrygował go kolor monety, ponieważ nie pasował on do centów Lincolna wybijanych ze stopu miedzi. Houston powiedział, że jego ojciec wyjaśnił mu historię stojącą za składem centa z ocynkowanej stali.
W czasie swojego odkrycia, Houston powiedział, że cent miał lekkie wygięcie. Aby moneta pasowała do folderu monet Whitman, który jego ojciec zakupił dla niego, aby pomieścić inne centowe znaleziska, Houston powiedział, że umieścił monetę w imadle ławki, aby wyprostować bend.
Houston powiedział, że jego zainteresowanie było podniecone w styczniu 2019 roku, kiedy przeczytał historię o stopie miedzi 1943 centów Lincolna i że ludzie powinni sprawdzić wszelkie centy datowane na 1943 rok. Houston powiedział, że miał mniej niż tuzin 1943 centów tego samego koloru, co jego odkryta moneta. Użył magnesu na każdym z nich, po jednym na raz. Wszystkie przykleiły się do magnesu z wyjątkiem jednej, co zapoczątkowało poszukiwania mające na celu odkrycie, dlaczego ta jedna moneta nie była magnetyczna.
Analiza i identyfikacja
Houston zlecił firmie AAA Precious Metals Inc. z Portland przeprowadzenie nieniszczącej analizy metalurgicznej, fluorescencji rentgenowskiej, lub analizy XRF, na swojej monecie, z intrygującymi wynikami. W przeciwieństwie do składu stali pokrytej cynkiem, użytej do produkcji setek milionów centów Lincolna z 1943 roku w mennicach w Filadelfii, Denver i San Francisco, analiza metalurgiczna wykazała, że skład centa Houstona to 86,41 procent cyny, 8,37 procent antymonu, 1,75 procent miedzi i 1,02 procent wanadu. Eksperymentalny cent Houstona waży 2,7 grama, bardzo blisko standardu 2,69 grama dla składu stali pokrytej cynkiem.
Z tymi wynikami testu, on następnie skontaktował się z badaczem numizmatycznym Rogerem W. Burdette, autorem United States Pattern & Experimental Pieces of WW-II, poprzez tablicę ogłoszeń NGC. Burdette powiedział, że następnie skierował Houstona do NGC, w Sarasota na Florydzie, w celu uwierzytelnienia i oceny znaleziska ogrodowego.
Po otrzymaniu centa Houstona do oceny, NGC zleciło przeprowadzenie drugiej analizy XRF. Wynik tej oceny został zapisany jako 86,4 procent cyny, 8,4 procent antymonu, 1,8 procent miedzi i 1 procent wanadu. Wynik oceny NGC jest wydrukowany na metce centa z Houston.
„W grudniu 1942 roku matryce centów z datą '1943′ były używane do testowania możliwych materiałów na rok kalendarzowy 1943, co czyni ten kawałek prawdopodobnym, że został wykonany w późniejszym 1942 roku”, według Burdette. „Nie znalazłem żadnych informacji specyficznych dla tego składu; jest on jednak podobny do innych kawałków wykonanych z tak zwanego metalu Britannia i innych komercyjnych stopów. Obecność wanadu jest niezwykła, ale nie znamy źródeł pochodzenia metalu w Mennicy Filadelfijskiej. Mógł on pochodzić z przetopionego złomu komercyjnego.
„To niezwykłe znaleźć kawałek eksperymentalnego stopu w kieszonce (lub w ogrodzie), a moneta z pewnością pokazuje, że nie prowadziła rozpieszczonej egzystencji.”
.