BY JENNIFER BOYD
VOOR DE LORIS SCENE
Al duizenden jaren leven er mystieke genezers over de hele wereld, ook in het zuiden. Hun krachten zijn opgetekend in de Bijbel, oude Europese manuscripten, en Indiase spreekwoorden. Hoewel deze praktijken voor sommigen misleidend kunnen lijken, zijn er velen die zouden zweren bij de echtheid van hen die spruw, wratten, brandwonden en bloedingen konden genezen.
Cherokee genezers
Velen van de oostelijke band van Cherokee Indianen hebben hun traditionele geloof in gezondheid en genezing behouden. Hun geneeswijzen, die al eeuwenlang bestaan, zijn doorgegeven aan elke generatie.
Zij geloven dat dieren, mensen en planten één zijn, “Het Grote Leven” genoemd. Wanneer iemands harmonie met zichzelf, de natuur of anderen verstoord was, zocht men een genezer om te helpen de ziel in balans te brengen.
Swimmer, een Cherokee-genezer die leefde van 1834 tot 1899, legde de traditionele genezingsformules van de stam vast, en wetenschappers ontdekten dat veel van deze formules werkelijke geneeswijzen waren voor bepaalde kwalen. Veel van hun rituelen waren gericht op het in evenwicht brengen van lichaam, geest en ziel, en werden geleid door de genezer.
Wratten wegpraten
Wratten waren de populairste kwaal om door een genezer in het zuiden te worden weg gepraat. Mary Smith, een inwoonster van Loris die aan Highway 9 woonde, leerde deze genezende kracht van een niet-vrouwelijk, niet-familielid. Ze verzamelde maïs, legde die op de wrat en mompelde iets onsamenhangends.
Daarna overhandigde ze de maïs met de instructie die weg te gooien en de gebeurtenis te vergeten. Tientallen inwoners stroomden naar mevrouw Mary voor haar helende handen, omdat ze nooit iemand afwees of betaling voor haar diensten accepteerde.
Het vuur uit een wond halen
Velen hebben gespeculeerd dat een Bijbelvers, zoals Marcus 16:18, ‘Zij zullen de zieken de handen opleggen, en zij zullen herstellen’, gemompeld kan zijn terwijl vuurgenezers het vuur uit wonden haalden.
Mijn grootvader, Rufus Cooper, kreeg deze macht van Bessie Gause, die lid was van de kerk waar hij diaken was. Hij genas mijn moeder en veel van de bewoners van de Mt. Vernon gemeenschap. Hoewel het proces pijnlijk was, verdween het gevoel binnen enkele minuten zonder een litteken achter te laten.
Elke genezer had een andere procedure. Sommigen gebruikten alcohol, reuzel, asvet of tandpasta.
Bill Lee van The Dillon Herald zei: “…hij was getuige van een jong meisje dat per ongeluk haar jurk in brand stak bij een open haard, waardoor ze ernstige brandwonden op haar lichaam achterliet. Iemand riep om Miss King te halen omdat zij vuur uit een brandwondenslachtoffer kan praten. Het werd gedaan.”
Het genezen van spruw
Truw, een gewone naam voor candidiasis, werd een gistachtige schimmelinfectie in de mond van een baby. Deze ziekte, die blaren en ernstige roodheid in de mond veroorzaakte, was uiterst ongemakkelijk voor kleine kinderen. Velen weigerden te eten vanwege het ongemak, wat uiteindelijk resulteerde in gewichtsverlies.
Veel inwoners van North Carolina geloofden dat mensen die hun vader nooit hadden ontmoet, spruw konden genezen door het kind vast te houden en in zijn mond te blazen. Als ze eenmaal in de mond van het kind bliezen, zou het kind binnen een dag of twee genezen zijn. Hoewel dit wat vergezocht lijkt, beweren velen dat deze procedure werkte.
Bloodstoppen
De oudste vorm van handgenezing is misschien wel het bloedstoppen. Deze procedure zou even oud zijn als het Christendom, en werd gedocumenteerd tot in de 8ste eeuw. Vroege Scandinavische en Britse manuscripten erkennen de gave ook, en stellen dat … “handbewegingen en retoriek werden gebruikt.”
Een vers werd driemaal herhaald terwijl men over de verwonding wreef. Zij voerden deze procedure ook uit op hun vee, en vonden dat een genezer niet aanwezig hoefde te zijn om de kracht te laten werken. Mondelinge gebeden en onzinlettergrepen werden tijdens het genezingsproces gereciteerd, waardoor het een interessante gebeurtenis werd.
De sceptici
Hoewel deze genezingen voor sommigen onwerkelijk lijken, geloven veel mensen met heel hun hart dat ze werken. Veel sceptici geloven dat de genezer de patiënt in een trance of hypnotische toestand brengt, waarbij hij zijn gedachten verandert door positief denken te produceren. Zelfs artsen zijn het eens met het idee dat positief denken het lichaam kan aanzetten tot zelfgenezing.
Anderen geloven ook dat de simpele handeling van het opleggen van de handen aan een ander de energiebron verandert, waardoor de eigen antilichamen worden geactiveerd om de ziekte aan te vallen.
Of je nu gelooft in de genezende krachten van anderen of niet, we moeten het erover eens zijn dat het idee al vele eeuwen bestaat. Misschien is onze bereidheid om te geloven in iets niet-tastbaars een weerspiegeling van onze religie. Het nemen van een sprong in het geloof stelt ons in staat te geloven in iets dat veel groter is dan onszelf, en geeft ons hoop op een betere toekomst.
Hoewel handgenezing nooit in de plaats mag komen van het zoeken van hulp bij een gekwalificeerde arts, zal het van generatie op generatie doorgegeven blijven worden. Het zal niet snel verdwijnen.