Het Moving to Opportunity (MTO) experiment bood willekeurig geselecteerde gezinnen die in woningbouwprojecten met veel armoede woonden huisvestingsvouchers om naar buurten met minder armoede te verhuizen. Wij presenteren nieuw bewijsmateriaal over de effecten van MTO op de langetermijnresultaten van kinderen met behulp van administratieve gegevens uit belastingaangiften. We stellen vast dat verhuizing naar een buurt waar minder armoede heerst, een aanzienlijke verbetering inhoudt van het aantal kinderen dat naar de universiteit gaat en van hun inkomen voor kinderen die jong waren (jonger dan 13 jaar) toen hun familie verhuisde. Deze kinderen wonen zelf als volwassenen ook in betere buurten en hebben minder kans om alleenstaande ouders te worden. De behandelingseffecten zijn substantieel: kinderen van wie het gezin een experimentele voucher gebruikt om te verhuizen naar een gebied waar minder armoede heerst als ze nog geen 13 jaar oud zijn, hebben een jaarlijks inkomen dat gemiddeld 3.477 dollar (31%) hoger ligt dan het gemiddelde van 11.270 dollar in de controlegroep als ze halverwege de twintig zijn. Dezelfde verhuizingen hebben daarentegen negatieve langetermijngevolgen voor kinderen die meer dan 13 jaar oud zijn wanneer hun gezin verhuist, wellicht als gevolg van verstoringseffecten. De voordelen van verhuizen nemen af met de leeftijd waarop kinderen verhuizen, in overeenstemming met recente aanwijzingen dat de duur van de blootstelling aan een betere omgeving tijdens de kindertijd een belangrijke bepalende factor is voor de langetermijnresultaten van een individu. De bevindingen impliceren dat het aanbieden van vouchers aan gezinnen met jonge kinderen die in huizen met veel armoede wonen om te verhuizen naar buurten met minder armoede, de intergenerationele hardnekkigheid van armoede kan verminderen en uiteindelijk een positief rendement voor de belastingbetaler kan opleveren.