Have You Tried Trichrome?
De trichroomkleuring is een van de meest gebruikte speciale kleurstoffen in elk histologisch lab.
De pedante betekenis van het woord trichroom is “driekleurig”, verwijzend naar de manier waarop de techniek weefselstalen differentieel kleurt in drie kleuren.
De term wordt nu echter eigenlijk gebruikt om elke kleuringsmethode te beschrijven waarbij twee of meer zure kleurstoffen van contrasterende kleuren worden gebruikt om selectief verschillende basisweefselcomponenten te kleuren.
Wat kleurt Trichrome?
De techniek maakt gebruik van drie kleurstoffen om verschillende weefseltypes verschillend te kleuren. Typisch worden ze gebruikt om collageen aan te tonen, vaak in contrast met gladde spieren, maar ze kunnen ook worden gebruikt om fibrine te accentueren in contrast met rode bloedcellen. Zij kunnen ook andere componenten selectief accentueren.
| Weefseltype | Kleur met trichroomkleuring |
| Collageen, Bot | Groen-blauw |
| Spier, Fibrine, Cytoplasma, | Rood |
| Rode bloedcellen | Geel of rood |
| Nuclei | Donker rood-zwart |
Wie gebruikt Trichrome kleurstoffen?
Deze kleurstoffen worden veel gebruikt voor zowel onderzoek als diagnose. Onderzoekers die bijvoorbeeld de voortgang van wondgenezing bestuderen of de werkzaamheid evalueren van farmacologische producten die de wondgenezing versnellen, onderzoeken routinematig met trichroom gekleurde weefseldoorsneden om de collageenafzetting te meten.
In diagnostische laboratoria gebruiken pathologen deze kleuring vaak om te helpen vragen te beantwoorden die kunnen rijzen na het onderzoek van routinematig met hematoxyline en eosine gekleurde doorsneden. In het bijzonder wordt deze kleuring routinematig gevraagd om ziekten in de lever te evalueren. Zij kan vooral waardevol zijn bij het onderzoek van levermonsters van patiënten met cirrose, omdat zij nuttige informatie kan verschaffen over de graad van fibrose, en bijgevolg over het stadium en het verloop van hun ziekte.
Algemene beginselen van de kleuring
Tijdens de procedure wordt Bouin’s oplossing (het “beitsmiddel” dat de kleurstof aan het weefsel hecht) op weefselcoupes aangebracht om de uiteindelijke kleur te intensifiëren. De kernen worden gekleurd met ijzer-hematoxyline. Cytoplasma en spierweefsel worden vervolgens rood gekleurd met Biebrich scharlakenzuur fuchsine. Na behandeling met de polyzuren fosfotungsteenzuur (PTA) en fosfomolybdiczuur (PMA) wordt het collageen gekleurd met trichroomblauw, dat anilineblauw bevat (of aniline lichtgroen dat het collageen groen kleurt). Tenslotte wordt een azijnzuuroplossing gebruikt om de coupes na de kleuring te spoelen, hetgeen een meer delicate tint van weefselkleuring oplevert.
Verschillende trichroomkleuringstechnieken
Er bestaan verschillende trichroomrecepten, die alle zijn voortgekomen uit de oorspronkelijke formulering van patholoog Claude L. Pierre Masson uit het begin van de 20e eeuw. Van de verschillende typen trichroomkleuring die beschikbaar zijn, worden die tegenwoordig het meest gebruikt:
- Masson’s Trichrome: Dit is een meerstaps kleuringstechniek. Er wordt gebruik gemaakt van de polyzuren PTA en PMA. Alle beits- en kleurstappen (zoals hierboven beschreven) worden afzonderlijk uitgevoerd.
- Gomori’s Trichrome: Dit is een éénstapskleuringstechniek. Bij deze methode worden geen polyzuren gebruikt en in tegenstelling tot de tegenhanger van Masson worden alle reagentia in één oplossing gecombineerd (behalve de nucleaire kleuring en het beitsmiddel van Bouin) die gedurende een bepaalde tijd op weefselcoupes wordt aangebracht.
Welke trichrome wordt in uw laboratoria het meest gebruikt?
Heeft u een favoriet trichroom recept?
Heeft dit u geholpen? Deel het dan met uw netwerk.