Ik heb het concept van vrije wil en keuze onderzocht. Als ik let op wat er gebeurt, merk ik dat er alleen werkelijkheid is (wat is). Aan de andere kant, wat niet is, is slechts een concept. Zonder overladen te zijn met concepten, is er alleen naakte werkelijkheid. Je kunt dit nu ook doen. Kun je iets vinden dat niet is? Merk op dat zelfs het concept van wat niet is, werkelijkheid is (wat wel is), maar alleen als concept, niet echt als wat niet is.
Gezien het feit dat er alleen werkelijkheid is, wat voor de hand lijkt te liggen (voor mij), is er geen andere optie. Dit is hoe het is. Het concept van keuze is dat de werkelijkheid anders zou kunnen zijn dan hoe zij is. Keuze is reëel, maar alleen als concept.
Okee, maar hoe zit het als ik een beslissing neem? Als ik een beslissing lijk te nemen, is dat een gedachte of een concept dat ontstaat als deel van de werkelijkheid (wat is). Dus een beslissing is een deel van wat is. Er is geen alternatieve werkelijkheid waar geen besluit wordt genomen, behalve wanneer het verschijnt als een concept. Het besluit lijkt dus duidelijk het enige te zijn dat kan gebeuren. Zo lijkt het te zijn: er is geen manier om te beslissen om een beslissing te nemen; er is er gewoon een.
Ik merk dat ik niet wil dat het zo is. Ik wil een keuze hebben. Voor mij lijkt het willen hebben van echte keuze ook deel uit te maken van de werkelijkheid op dit moment; het kan niet anders. Ik vraag me dit nog verder af: hoe zit het als ik iets specifieks besluit, zoals een glas water te drinken. Welnu, er is een aanname van een andere werkelijkheid waarin ik besluit geen glas water te drinken. Maar die andere realiteit bestaat niet echt; het bestaat alleen als een concept. Er is alleen deze werkelijkheid, deze werkelijkheid waarin ik kennelijk besluit een glas water te drinken en het concept overweeg om niet te besluiten een glas water te drinken.
Wanneer ik daadwerkelijk een glas water drink (of niet), bestaat een alternatieve werkelijkheid waarin ik iets anders aan het doen ben alleen als een concept. Dus opnieuw wordt gezien dat er geen echte keuze is in actie, net zoals er geen echte keuze is in gedachten. Er is geen echte keuze in wat dan ook.
In feite blijf ik zoeken naar vrije wil en keuze, maar ik kan het niet vinden. Ik kan geen tijd of plaats vinden waar keuze zou kunnen plaatsvinden, want er is altijd alleen maar werkelijkheid (wat is). Ik moet concluderen dat keuze niet bestaat. Telkens wanneer keuze lijkt te gebeuren, gebeurt het alleen als een niet onderzocht concept, zonder concrete basis in de werkelijkheid.
Ik vraag me af of dit beseffen me zou kunnen weerhouden mezelf te veroordelen over schijnbare keuzes in het verleden of me te ergeren aan schijnbare keuzes in de toekomst. Misschien is dat waar, maar ik heb duidelijk geen keuze over het al dan niet ontstaan van zelf-oordelen of kwellen.
Wat is dan het gevolg van dit alles? Niets. Hoe kan het iets veranderen? Het is gewoon iets wat me opviel.