In de rechtspraktijk zijn back-to-back levenslange gevangenisstraffen twee of meer opeenvolgende levenslange gevangenisstraffen die aan een misdadiger worden opgelegd. Deze straf wordt meestal gebruikt om te voorkomen dat de misdadiger ooit vrijkomt uit de gevangenis.
Dit is een veel voorkomende straf voor een dubbele moord in de Verenigde Staten, en is effectief omdat de gedaagde na 25 jaar voorwaardelijke vrijlating kan krijgen als hij daarvoor in aanmerking komt, en dan nog eens 25 jaar in de gevangenis moet zitten om weer in aanmerking te komen voor voorwaardelijke vrijlating. Het dient ook als een soort verzekering dat de verdachte de maximale duur van ten minste één levenslange gevangenisstraf zal moeten uitzitten indien, om de een of andere reden, één van de veroordelingen wegens moord in hoger beroep wordt vernietigd.
Andere landen staan ofwel meerdere gelijktijdige levenslange gevangenisstraffen toe (bijv.Andere landen staan ofwel meervoudige opeenvolgende levenslange gevangenisstraffen toe die tegelijkertijd kunnen worden uitgezeten (bv. Rusland), ofwel meervoudige opeenvolgende levenslange gevangenisstraffen met een enkele minimumstraf (bv. Australië), waardoor de gevangene eerder kan worden vrijgelaten.
Sinds 2 december 2011 is het in Canada mogelijk om back-to-back levenslange gevangenisstraffen uit te spreken. Alvorens dit te doen, moet de rechter een aanbeveling van een jury in overweging nemen over de vraag of een minimumstraf van meer dan 25 jaar moet worden opgelegd. De langste minimumstraf tot nu toe is 75 jaar, opgelegd aan vier daders: Justin Bourque, John Paul Ostamas, Douglas Garland en Derek Saretzky.