Yama

Kim jest Yama?

Według Wed, starożytnych tekstów hinduskich, istnieje „Księga Przeznaczenia”, w której zapisane są uczynki z całego życia każdej osoby. To Yama, bóg śmierci, określa sprawiedliwość, jaką otrzyma każda dusza, oraz jej drogę po śmierci. Uważa się, że Yama był pierwszym człowiekiem, który umarł, dlatego to właśnie jemu przypada zadanie przewodniczenia miejscu spoczynku zmarłych. Jest również określany jako Dharma, co w przybliżeniu oznacza kosmiczny porządek, ponieważ jest poświęcony utrzymaniu harmonii.

Nazwa Yama oznacza bliźniaka w wedyjskim sanskrycie, a w niektórych hinduskich mitach ma siostrę bliźniaczkę o imieniu Yami, która jest boginią matką. Są one dwoma z najbardziej starożytnych bóstw i uważane są za bardzo mądre; jednakże ich pozycja jest niższa niż Pana Sziwy i Pana Wisznu, ostatecznych bogów.

Origin

Choć dokładne pochodzenie Yamy nie jest jasne, był on w pewnym momencie śmiertelnikiem, więc jest zaznajomiony z tym, jak to jest żyć i umrzeć jako człowiek. Mimo że jest bóstwem, którego się boją, ze względu na jego zdolność do decydowania, czy ludzie pójdą do nieba czy do piekła, znany jest również z empatii i współczucia, gdy wymierza sprawiedliwość. On tylko zadaje karę złym i jest uważany za przyjaciela ludzkości.

Yama mieszka w pałacu w miejscu zwanym Kalichi, które znajduje się w Patala, podziemnym świecie w Hindi, i regionach znajdujących się pod ziemią. Yama jest przedstawiany z zieloną skórą. Nosi czerwone ubranie i błyszczącą koronę z kwiatem, a jeździ na bawole. Czasami ma dwa ramiona, podczas gdy w innych przedstawieniach ma cztery. Często pokazywany jest z pętlą, której używa do łapania ludzi. Nic dziwnego, że się go obawiano.

Prowadzenie rejestrów czynów całej ludzkości jest zniechęcającym zadaniem, więc Yama miał kilku asystentów. Najbardziej godny uwagi jest Chitragupta, który utrzymuje książkę, która rejestruje czyny ludzkości. Czyta on z księgi o cnotach i grzechach duszy zmarłej osoby, a bóg śmierci decyduje o ich losie. Najlepsi ludzie dostają się do Pitris, czyli hinduistycznego nieba. Złe dusze kończą w jednym z wielu piekieł, a ci, którzy są umiarkowani, zostają odesłani na ziemię, aby pracować nad uzyskaniem kolejnego strzału do Pitris, gdzie, jeśli będą mieli szczęście, zostaną połączeni ze swoimi przodkami. Bez względu na ich przeznaczenie, większość Hindusów nie są zbyt chętni do idei umierania i wymyślili liczne sposoby unikania Yama.

Mówiono, że aby uniknąć wezwania przez boga śmierci, można śpiewać imiona triady najwyższych bogów, Brahma, Wisznu i Shiva. Nie było to zbyt skuteczne, ponieważ nie jest możliwe spędzenie całego życia na intonowaniu imion, więc Hindusi umierają. Były jednak okazje, kiedy mówiono, że to zadziałało.

Markandeya, człowiek bardzo uduchowiony i oddany bogu Sziwie, zawsze modlił się i przebywał w pobliżu lingi. Linga jest fallicznym symbolem, który jest idolem reprezentującym genitalia boga Shivy, znanym również jako Shiva Linga. Pomimo jego pobożności, jego dni były policzone, ponieważ się starzał i w księdze przeznaczenia było już ustalone, że zostało mu tylko kilka lat życia. Yama przybył, aby go wezwać, ale stanął przed strasznym dylematem, ponieważ chłopak zawsze modlił się do Shiva Linga. W końcu Yama wyciągnął lasso, by powiesić Markandeyę, ale ten nie chciał puścić lingi, więc ciągnął zarówno człowieka, jak i posąg z powrotem do Kalichi. Najwyższe bóstwo Sziwa zobaczył, co się dzieje i wpadł w furię. W rzeczywistości kopnął Yamę na śmierć, a jego duchowy wielbiciel został uratowany.

To może brzmieć jak zgrabne zakończenie, ale to, co stało się potem, było ogromnym problemem. Teraz, gdy Yama był martwy, wszyscy inni byli nieśmiertelni. Nikt już nie umarł na ziemi, więc wszędzie zrobiło się tłoczno. Na dodatek, ponieważ nikt nie bał się śmierci, każdy robił, co chciał, a pojęcie grzechu już nie istniało. Jak możesz sobie wyobrazić, sytuacja była dość chaotyczna. Bogowie zwołali naradę i Pan Sziwa zgodził się przywrócić Yamę do życia, aby mógł ponownie zająć swoje stanowisko. Po raz kolejny ludzie musieli wrócić do szeptania imion triady, aby odstraszyć boga śmierci i próbować zachowywać się w cnotliwy sposób, aby przypieczętować lepszy los dla siebie, kiedy ich dopadnie.

Rodzina Yamy

Ojcem Yamy jest Vivasvant, bóg wschodzącego słońca, a jego matką jest Saranyu, bogini chmur. Yami jest jego siostrą bliźniaczką, a w niektórych opowieściach także żoną. Ponieważ Yama był pierwszym człowiekiem, który umarł, na co według legendy sam się zgłosił, jego oddana bliźniaczka miała złamane serce i rozpaczała tak bardzo, że bogowie przyszli jej pomóc, ale odkryli, że jest niepocieszona. Aby wyleczyć ją z nieszczęścia, stworzyli noc. Przez całą wieczność, idąc naprzód, noc następowała po dniu, a czas pomagał leczyć smutek.

Dokładne pochodzenie wyrażenia „czas leczy wszystkie rany” jest niepewne, ale lekcja wynika z historii Yamy i Yami.

Wpływ historyczny

W starożytnych wedyjskich tekstach hinduizmu, ludzie byli sądzeni przez Yamę zgodnie z ich czynami i obowiązkami za życia. Koncepcja karmy jest równoznaczna z przewidywaniem losu osoby i jej przeznaczenia w następnym życiu, kiedy się reinkarnuje, co jest kolejnym fundamentalnym wierzeniem hinduistycznym. Zarówno karma, jak i reinkarnacja są bezpośrednio związane z osądem Yamy i stanowią początki oryginalnego systemu kastowego.

W czasie pomiędzy życiami dusze, które zostały ocenione jako cnotliwe, spędzały czas w niebie, a kiedy się rodziły, należały do wyższej klasy. Dusze, które nie sprawdziły się na ziemi, były karane w różnych poziomach piekła i odradzały się w niższych klasach. Kasta danej osoby była określona przez jej narodziny i nie było sposobu, aby ją zmienić podczas obecnego życia.

Ale chociaż system ten ewoluował przez wieki, a koncepcja niedotykalnych, najniższej klasy, została zdelegalizowana w latach 50-tych, system ten nadal ma wpływ na współczesne społeczeństwo w Indiach. Uaktualniona wersja jest pozornie sklasyfikowana przez społeczno-ekonomiczne rozróżnienie i rodzinną presję na małżeństwo w ramach parametrów podobnych środowisk finansowych i edukacyjnych. Mimo że obecnie w Indiach obserwuje się wzrost mobilności społecznej, nazwisko osoby jest nadal identyfikatorem kasty. Nawet ci, którzy zmieniają swoje nazwiska są zobowiązani do zachowania swojego oryginalnego nazwiska dla niektórych transakcji prawnych lub transkryptów szkolnych, więc nadal nie ma trwałego wymazania prawa do urodzenia, nawet wśród najbardziej wykształconych członków niższych klas.