Objectively, you know that your child is an independent person, with thoughts and feelings that might not always be in lockstep with your own.
Ale kiedy ich uczucia pojawiają się jako buntownicze zachowanie, może być trudno nauczyć się jak nie tylko zarządzać tym, ale pomóc im pracować przez to – szczególnie kiedy jako rodzic może być łatwo naciskać, aby uzyskać swoją drogę nad ich.
Spróbuj tych wskazówek dotyczących skutecznego rozwiązywania konfliktów.
Uważaj na wiek dziecka
Radzenie sobie ze zbuntowanym dzieckiem może być trudne, ale musisz dostosować swoje podejście w zależności od wieku dziecka.
Możesz przeprowadzić szczerą rozmowę z dorastającym dzieckiem, ale nie ma sensu przeciągać rozmowy z maluchem, przedszkolakiem lub dzieckiem w wieku wczesnoszkolnym.
Zamiast tego, z młodszymi dziećmi, utrzymuj rozmowy o buntowniczym zachowaniu krótsze, z prostym słownictwem, które maluchy zrozumieją.
Neutralne stwierdzenia tak proste jak, „Rozumiem, że jesteś zdenerwowany, ale nie rzucamy naszymi zabawkami tylko dlatego, że nie możemy mieć kolejnego ciasteczka,” jest lepsze niż oskarżycielski ton stwierdzający, „Dlaczego rzucasz swoimi zabawkami, nienawidzę tego, kiedy to robisz!”
Kontroluj swoje emocje
To może być szczególnie trudne do zrobienia, ponieważ masz żywotny interes w ograniczaniu buntowniczych działań swojego dziecka. Ale wywołanie emocji przez zachowanie dziecka nadaje negatywny ton wszelkim interakcjom, które będziecie mieć, i utrudnia wam dotarcie do pierwotnej przyczyny.
Plus, ty potrzebujesz modelować poprawny sposób wyrażać uczucia tak jak nieszczęście lub frustracja dla twój dziecka. Bardzo trudno jest przekonać zbuntowane dziecko w każdym wieku, że powinno postępować zgodnie z twoimi wskazówkami, kiedy krzyczysz i wrzeszczysz na nie.
Ważne jest, aby nauczyło się, że krzyki i trudne rozmowy nie idą w parze. W przypadku młodszych dzieci, skup się na taktykach takich jak usiąść, policzyć do pewnej liczby (zazwyczaj 10 jest dobre) lub ćwiczyć powolne oddychanie, aby pomóc im się uspokoić.
Nie bądź dyktatorem
Tak, to ty jesteś rodzicem, ale nie powinieneś podchodzić do rodzicielstwa jak do dyktatury. Podczas gdy jest to całkowicie normalne, aby zajmować się większością lub prawie wszystkimi wyborami i decyzjami dziecka, kiedy jest bardzo młode, nie możesz oczekiwać, że będzie to trwało wiecznie.
Nawet maluchy powinny mieć możliwość dokonania wyboru lub dwóch każdego dnia – bez względu na to, jak mały jest to wybór.
Jedno z badań dotyczyło zachowania w okresie dojrzewania dzieci, które były wychowywane przez autorytarnych rodziców w wieku przedszkolnym, w porównaniu z tymi, którzy byli demokratyczni i autorytarni w stosunku do swoich młodych dzieci. Naukowcy odkryli, że dzieci wychowywane przez demokratycznych/autorytatywnych rodziców były bardziej kompetentne i dostosowane adolescents.
Zakładając, że twoje dziecko nie naciska na wolność, aby zrobić coś niebezpiecznego, takiego jak nadużywanie narkotyków, dając im trochę więcej wolności może rzeczywiście pomóc zmniejszyć ich buntownicze sposoby.
W przypadku mniejszych dzieci, może to być tak proste jak pozwolenie im na wybranie stroju na dzień lub następnego posiłku. W przypadku starszych dzieci, mogą to być wybory warunkowe, które zależą od przestrzegania przez nie ustalonych granic.
Rzeczy takie jak spotykanie się z przyjaciółmi, zwiększanie przydziałów lub dostęp do rodzinnego samochodu są świetnymi motywatorami, aby zachęcić potencjalnie zbuntowane dzieci do „trzymania się linii”.”
Uczyń granice jasnymi
Jest dobrze znanym faktem, że dzieci często się buntują, ponieważ chcą sprawdzić granice swoich rodziców, aby zobaczyć jak daleko mogą się posunąć zanim spotkają je konsekwencje. Tak więc, jeśli nie dałeś jasno do zrozumienia, gdzie leżą te granice, nie jesteś tu bez winy.
Teraz jest czas, aby zacząć tworzyć wytyczne i trzymać się ich. Jeśli masz bardzo surowe zasady w swoim domu, być może nadszedł czas, aby je zweryfikować i zastanowić się, które z nich mogą wymagać aktualizacji.
Nikt nie chce żyć pod kciukiem w nieskończoność. Nie chciałbyś pracować dla szefa, który zarządza tobą i trzyma cię na niemożliwie krótkiej smyczy. Więc, zakładając, że twoje zbuntowane dziecko nie zaangażowało się w przestępcze lub ryzykowne zachowanie, nie rób mu tego samego.
Pamiętaj, że komunikacja jest kluczowa i że powinieneś włączyć swoje dzieci – zwłaszcza starsze – do każdej dyskusji na temat zmian zasad i potencjalnych konsekwencji.
Trzymaj się zasad
Po ustaleniu zasad zachowania w domu, a także określeniu potencjalnych konsekwencji za ich złamanie, ty i inni opiekunowie lub rodzice w życiu twojego dziecka musicie być stanowczy w ich egzekwowaniu.
Reguły nie będą wiele znaczyć, jeśli dziecko będzie mogło je łamać bez żadnych konsekwencji.
Spodziewaj się wpadek
Nikt nie jest doskonały. Tak więc, nawet jeśli twoje dziecko wydaje się wychodzić z etapu buntu, nie zdziw się, jeśli pojawią się poślizgi lub momenty regresji. To się zdarza.
Najważniejsze jest, aby pozostać konsekwentnym w swoich oczekiwaniach i pamiętać o wszystkich pozytywnych aspektach swojego dziecka. Nie skupiaj się tylko na negatywnych lub zachowuj się tak, jakby jedna wpadka była znakiem, że jest ono nieudacznikiem lub że zawiodłeś w swoich obowiązkach rodzicielskich.