Badałem koncepcję wolnej woli i wyboru. Kiedy zwracam uwagę na to, co się dzieje, zauważam, że istnieje tylko rzeczywistość (to, co jest). Z drugiej strony, to co nie jest, jest tylko koncepcją. Bez nakładania na siebie pojęć, istnieje tylko naga rzeczywistość. Ty też możesz to teraz zrobić. Czy potrafisz znaleźć coś, co nie jest? Zauważ, że nawet pojęcie tego, co nie jest, jest rzeczywistością (tym, co jest), ale tylko jako pojęcie, a nie naprawdę jako to, czego nie ma.
Zważywszy, że istnieje tylko rzeczywistość, co wydaje się oczywiste (dla mnie), nie ma innej opcji. Tak właśnie jest. Koncepcja wyboru polega na tym, że rzeczywistość mogłaby być inna niż jest. Wybór jest rzeczywisty, ale tylko jako koncepcja.
Dobrze, ale co z tym, kiedy podejmuję decyzję? Kiedy wydaje mi się, że podejmuję decyzję, to jest to myśl lub koncepcja, która powstaje jako część rzeczywistości (tego co jest). Więc decyzja jest częścią tego, co jest. Nie ma alternatywnej rzeczywistości, w której nie podejmuje się decyzji, z wyjątkiem sytuacji, gdy pojawia się ona jako koncepcja. Tak więc najwyraźniej decyzja wydaje się być jedyną rzeczą, która może się wydarzyć. Wydaje się, że tak właśnie jest: nie ma sposobu, aby zdecydować się na podjęcie decyzji; po prostu jest jedna.
Zauważam, że nie chcę, aby tak było. Chcę mieć wybór. Dla mnie, chęć posiadania prawdziwego wyboru wydaje się również częścią rzeczywistości w tej chwili; nie ma innego sposobu, w jaki mogłoby to być. Kwestionuję to jeszcze bardziej: a co jeśli zdecyduję się na coś konkretnego, np. wypicie szklanki wody? Cóż, zakłada się istnienie jakiejś innej rzeczywistości, w której zdecyduję, że nie wypiję szklanki wody. Ale ta inna rzeczywistość tak naprawdę nie istnieje; istnieje tylko jako pojęcie. Istnieje tylko ta rzeczywistość, ta rzeczywistość, w której najwyraźniej decyduję się wypić szklankę wody i rozważam koncepcję braku decyzji o wypiciu szklanki wody.
Gdy faktycznie piję szklankę wody (lub nie), alternatywna rzeczywistość, w której robię cokolwiek innego, istnieje tylko jako koncepcja. Więc znowu widać, że nie ma prawdziwego wyboru w działaniu, tak jak nie ma prawdziwego wyboru w myśleniu. Nie ma prawdziwego wyboru w czymkolwiek.
W rzeczywistości, wciąż szukam wolnej woli i wyboru, ale nie mogę ich znaleźć. Nie mogę znaleźć czasu ani miejsca, gdzie wybór mógłby się wydarzyć, ponieważ zawsze istnieje tylko rzeczywistość (to, co jest). Muszę dojść do wniosku, że wybór nie istnieje. Kiedykolwiek wybór wydaje się mieć miejsce, dzieje się to tylko jako niezbadana koncepcja, bez konkretnych podstaw w rzeczywistości.
Zastanawiam się, czy uświadomienie sobie tego może powstrzymać mnie od osądzania siebie na temat pozornych wyborów w przeszłości lub zadręczania się pozornymi wyborami w przyszłości. Może to prawda, ale ja wyraźnie nie mam wyboru co do tego, czy osądzanie siebie lub zadręczanie się pojawi się.
Więc jaka jest konsekwencja tego wszystkiego? Nic. Jak mogłoby to cokolwiek zmienić? To tylko coś, co zauważyłem.