Bitwy nad Isonzo (1915-17), 12 bitew wzdłuż rzeki Isonzo we wschodnim sektorze frontu włoskiego w czasie I wojny światowej.
Pomimo że Isonzo znajduje się obecnie w Słowenii, w tamtym czasie płynęła z grubsza z północy na południe wzdłuż granicy Austrii z Włochami na wysokości Morza Adriatyckiego. Rzeka jest otoczona przez surowe szczyty, a Austriacy ufortyfikowali góry przed przystąpieniem Włoch do wojny 23 maja 1915 roku, co dało im znaczną przewagę nad Włochami. Włoski generał Luigi Cadorna rozpoczął swój pierwszy atak przeciwko Austriakom 23 czerwca. Przez 14 dni armia włoska usiłowała przekroczyć rzekę i wspiąć się na wzgórza, ale została pobita. Ponownie w dniach 18 lipca – 3 sierpnia, 18 października – 3 listopada i 10 listopada – 2 grudnia Włosi zaatakowali, ale kosztem ciężkich strat przedostali się tylko na kilka mil do sektora austriackiego. Od 9 do 17 marca 1916 r. Cadorna próbował ponownie – i ponownie poniósł klęskę. W szóstej bitwie, 6-17 sierpnia 1916 r., zdobyto Gorycję i zabezpieczono przyczółek na rzece Isonzo, co było pierwszym prawdziwym zwycięstwem. W kolejnych trzech bitwach, 14-17 września, 10-12 października i 1-4 listopada, Włosi zmienili taktykę na krótkie, intensywne ataki w celu ograniczenia strat, ale nadal nie mogli przebić się przez potężne naturalne bariery chronione przez austriacką artylerię. W 10 bitwie, 12 maja – 8 czerwca 1917, Cadorna uderzył w dwóch miejscach ze zmasowanymi oddziałami i większą liczbą dział, ale zdobył tylko kilka jardów ziemi.
Podczas 19 sierpnia – 12 września Włosi uderzyli ponownie, tym razem łącznie z 51 dywizjami i 5,200 działami, i powoli posuwali się naprzód, wypierając Austriaków. Niemcy obawiali się, że front austriacki może się załamać i wysłali posiłki. 24 października siły austriacko-niemieckie przystąpiły do ofensywy, rozpoczynając od ciężkiego bombardowania. Do popołudnia armia włoska była w rozsypce. Zmęczone wojną i zdemoralizowane oddziały terytorialne rzuciły broń, Austriacy przelali się przez Isonzo i Caporetto upadło, choć wiele włoskich jednostek kontynuowało walkę, wycofując się w kierunku rzeki Piave, gdzie utrzymały linię 7 listopada, po jednej z największych klęsk w historii Włoch.
.