Zeldzame ritten: De Chevrolet Corvette Stingray ZL1 uit 1969

Ah, de C3 Corvette… Wie houdt er niet van zijn iconische vorm, zijn positief potsierlijke ontwerp dat zonde uitstraalde en perfect het tijdperk van vrijheid en culturele verandering inluidde waarin hij werd geproduceerd? Ik in ieder geval wel. Ik werd verliefd op een witte ’78 die oom Tommy bezat en waar ik in de straten van Cincinnati in reed. Helaas werd zijn auto op een dag gestolen op de parkeerplaats van een apotheek – iets waar ik nooit overheen ben gekomen. Maar tegen die tijd was de teerling geworpen en mijn lust voor die auto’s is blijven bestaan.

Er waren vele hete iteraties van de derde generatie Corvette, en sommige zeldzame ook. Echter, geen kwam in de verste verte in de buurt in termen van warmte en schaarste als de 1969 Corvette Stingray met het ZL1 pakket. Met de krachtigste motor die men onder die golvende motorkap kon proppen, werden er slechts drie, ja drie, exemplaren geproduceerd. Daarom is de 1969 ZL1 een bijna perfecte auto om te onderzoeken in deze maandelijkse editie van “Rare Rides!”

In de lente van 1965 debuteerde GM-ontwerper Larry Shinoda’s wereldschokkende Mako II concept car uit 1965 op de New York Auto Show. De auto, waarvan twee exemplaren werden gemaakt, had radicale, slanke lijnen. Hij zou zijn geïnspireerd door “wezens uit de diepte” en had uiterlijke eigenaardigheden zoals een blauw-naar-grijs kleurenschema, een intrekbare achterspoiler, een aan de voorkant scharnierende clip en motorkap, en een met een drukknop te activeren intrekbaar dak om te helpen bij het in- en uitstappen.

Het interieur van de auto was ook nogal toekomstgericht, met een vierkant stuurwiel, dat samen met de pedalen naar achteren bewoog om de bestuurder, die in een vaste stoel zat, tegemoet te komen.

Slechts een van de twee show auto’s was aangedreven, en het bevatte Chevrolet’s gloednieuwe 427 cubic inch Mark IV V-8 motor gekoppeld aan een drie-traps Turbo HydraMatic transmissie.

Dit alles gecombineerd om te zorgen voor een hel van een goed uitziende performance auto, inderdaad een die de geest van de meeste die hem zag blies. Wat die mensen op dat moment echter niet wisten, was dat de buitensporige vorm en gespierde aandrijflijn van de Mako Shark II als basis zouden dienen voor de volgende iteratie van Amerika’s sportauto, de C3 Corvette.

De C3 was oorspronkelijk gepland voor een modeljaar 1967 debuut. Maar, Chevy testrijders ontdekten dat de baanbrekende vorm van de auto – overgenomen van de Mako Shark II – een aanzienlijke lift genereerde bij hoge snelheid, wat resulteerde in een nerveus rijgedrag. Dit en een paar andere kleine problemen vereisten een aanpassing, waardoor Chevrolet de auto in 1968 moest laten debuteren.

Toen hij klaar was, was de auto een meesterwerk van functioneel sportautodesign, verkrijgbaar als notchback coupé of een verbluffende cabriolet. De algemene vorm, hoewel niet identiek aan de show car, niettemin vastgelegd de essentie ervan en een aantal op maat gemaakte verbeteringen, zoals vacuüm bediende pop-up koplampen, functionele voorspatbord koeling openingen en verzonken exterieur deurgrepen toegevoegd.

De nieuwe auto was gebaseerd op het C2 chassis, en behield zijn directe voorgangers ‘all-wheel, disc-brake systeem en onafhankelijke ophanging, zij het met kleine herzieningen.

De motoren beschikbaar voor de nieuwe Stingray waren legio met een verbazingwekkende 21 varianten om uit te kiezen. Ze varieerden van de 305 cubic inch LG4 V8 tot aan de monsterlijke 454 cubic inch LS6 V8. Om het vermogen naar achteren over te brengen, konden kopers kiezen uit een handgeschakelde 3- of 4-versnellingsbak, de 3-versnellings Turbo HydraMatic van de Mako Shark II, of een 4-versnellingsbak.

Van al deze keuzes kozen de meeste hardcore drag- of street warriors in 1969 voor het L88-pakket. De L88 was speciaal voor de racerij ontworpen en bood een gietijzeren 427 cubic inch V8 met een torenhoge 12,5:1-compressieverhouding. Hij werd geleverd met alle goodies – namelijk aluminium koppen, gesmede internals, een speciaal inductiesysteem, en een ademende 4-barrel Holley carb. Gecombineerd was dit pakket goed voor een door de fabriek geschatte 430 pk, wat in werkelijkheid veel dichter bij de 500 lag.

Naast de motor kregen L88 kopers ook een getransistoriseerde ontsteking, F41 speciale ophanging, heavy-duty remmen, de handgeschakelde vierversnellingsbak, en een Posi-tractie achter, alles voor het toenmalige vorstelijke bedrag van $1,100.

De mensen die in een L88 uitgeruste Corvette van het perceel reden, dachten waarschijnlijk dat ze de heetste Stingray hadden die voor geld te koop was en dat ze een goede kandidaat waren om de koning van de straten in hun stad en hun lokale strip te worden. Ze wisten niet dat ze het bij het verkeerde eind hadden – heel erg bij het verkeerde eind.

Dat komt omdat Chevrolet in 1969 heel stilletjes een klein dingetje aanbood dat bekend stond als het ZL1 pakket dat een speciale, 356-T6 aluminium versie van de L88’s 427 verving die 100 pond minder woog dan zijn gietijzeren broertje.

Bovenop de kosten van het L88-pakket, maakte het aanvinken van het ZL1-vakje op het optieblad de koper een verbazingwekkende $ 3.010 armer voor een stratosferische totale stickerprijs van $ 10.771. Om het in perspectief te plaatsen: 50 jaar later is de ZL-1 nog steeds (in aangepaste dollars) de duurste motor die ooit door General Motors werd aangeboden.

Hoewel de fabrieksopgave nog steeds dezelfde 435 pk als de L88 gaf, en nog steeds meer dan 500 pony’s, gaven de 100 pond gewicht die van de L88 afvielen de ZL1 ‘Vettes een aanzienlijk prestatievoordeel. Hoe snel was hij? Wat dacht je van een Firestone Wide Oval E70x15 bandensnijdende kwart mijl van 11,2 seconden bij 127 mph, vergeleken met een 12-seconden, 116 mph trekkracht voor een standaard L88? Ja, je leest het goed, de ZL1 kon 2019 Challenger Hellcat tijden trekken in 1969.

Zo duur was de stickerprijs van $ 10.771 dat dealers zelden zelfs de ZL1-optie vermeldden aan L88-kopers. Degenen die dat deden vonden weinig kopers. Drie kopers, in feite – voor het hele model jaar – waardoor de ZL1 de zeldzaamste van de zeldzame.

Van de drie geproduceerde auto’s, een was geel met zwarte strepen, een werd besteld in het wit, en de derde (een cabriolet) droeg oranje. De oranje werd geleverd met een automatische versnellingsbak, terwijl de andere twee werden geleverd met de Muncie.

Als voor de prijs, Hagerty waardeert ZL1 Stingrays op $ 1.150.000 als een auto in concours staat zou worden verkocht op een veiling vandaag. Mijn advies is om niet te hard van stapel te lopen, want 1969 ZL1 Corvettes zijn serieuze “Rare Rides.”