Oerbos in Nationaal Park Biogradska Gora, Montenegro.
“Via onze ogen neemt het universum zichzelf waar. Door onze oren luistert het universum naar zijn harmonieën. Wij zijn de getuigen waardoor het universum zich bewust wordt van zijn glorie, van zijn grootsheid.” – Alan Watts
“Je bent niet IN het universum, je ZIJN het universum, een intrinsiek deel ervan. Uiteindelijk ben je geen persoon, maar een brandpunt waar het universum zich bewust wordt van zichzelf. Wat een verbazingwekkend wonder.” – Eckhart Tolle
Onze verantwoordelijkheid sinds de Schepping
Eeuwenoude wijsheid stelt dat de mens geschapen is om de verzorgers van de Aarde te zijn. Wij werden hier op deze planeet geplaatst om voor haar planten en dieren te zorgen, om haar natuurlijke schoonheid te beschermen, om respect en dankbaarheid te tonen voor alle overvloed die de Aarde ons elke dag schenkt.
Wetenschappers ontdekken nu dat alles in het Universum op de een of andere frequentie vibreert. Dat geldt ook voor de mens. Denk aan je hartslag, je ademhaling, je cycli van waken en slapen. Dit zijn trillingen. Alle dingen vibreren anders, dus we kunnen de trillingen van een rots of een boom misschien niet zo gemakkelijk voelen als de natuurlijke ritmes van andere wezens die op ons lijken: De hartslag van een hond, de tred van een galopperend paard, het gezoem van een bij.
De wijsheid uit de oudheid, en veel inheemse volkeren vandaag de dag, getuigen van het feit dat zelfs levenloze voorwerpen trillingsenergie bezitten. Zelfs moderne wetenschappelijke bevindingen, zoals de superstringtheorie, ondersteunen het idee dat trillingen de kern vormen van alle bestaan. De trillingen zijn er, maar in de moderne cultuur wordt ons niet geleerd om de zintuigen aan te scherpen die dit soort energie kunnen waarnemen. En dus blijft het voor de meesten van ons onopgemerkt. Maar als we even stoppen en nadenken, kunnen we de eb en vloed van de natuurlijke wereld om ons heen gaan herkennen. Bloemen die open en dicht gaan, cycli van geboorte en dood, de getijden, de migratie van vogels, weerpatronen die van zon naar regen en weer terug naar zon gaan, de seizoenen, de baan van de aarde rond de zon, zelfs de uitzetting en inkrimping van het universum – het zijn allemaal trillingen, op kleinere of grotere schaal.
Arkan Lushwala, in zijn boek De tijd van de zwarte Jaguar, stelt: ” met de missie om voor de rest van de Schepping te zorgen door de kracht van hun hart en hun vermogen om verfijnde trillingen te produceren. … Deze herinnering levend houden in hun hart en doorgeven aan alles wat leeft, werd hun geschenk, hun missie en de basis van een prachtige manier van leven.”
Mensen kregen de verantwoordelijkheid over alle trillingen op Aarde. Het was onze eer en taak om het Universum letterlijk zoemend te houden met zijn essentiële levenskracht.
Hoe onze voorouders zorgden voor het Universum
De mensen in de oudheid voelden (en veel inheemse mensen voelen vandaag de dag) een brandende verantwoordelijkheid om hun respect, eer en dankbaarheid te tonen aan de Natuur, aan het Universum en aan Moeder Aarde die hen het leven schonk. En dus creëerden zij rituelen met zang, dans, het aansteken van vuren en verschillende soorten gebed. Deze activiteiten verhoogden de vibratie van de Aarde en al het leven. Hun handelingen, uitgevoerd met grote liefde en dankbaarheid in hun hart, versterkten en versterkten de natuurkrachten overal om hen heen. Op hun beurt beschermden en ondersteunden de Aarde en het Universum de mensen, en deelden met hen de grote overvloed van het bestaan.
“Het is algemeen bekend bij de inheemse bevolking dat trillingen met een hoge frequentie het bewustzijn activeren, voeden wat hongerig of zwak is, genezen wat ziek is, en de meest lichtgevende krachten van de Natuur uitnodigen.”
– Arkan Lushwala
Sommige culturen weerspiegelden deze verantwoordelijkheid ook in hun gebouwen en heilige plaatsen.
De oude Egyptenaren bouwden enorme piramides, waarvan de bouw vrijwel onmogelijk was op basis van de technologie van hun tijd. Deze gebouwen werden uitgelijnd met de sterrenbeelden en genoemd naar het schijnsel van de zon. Lushwala theoretiseert dat de mensen die de Egyptische piramiden ontwierpen, evenals de oude tempels in Guatemala, Peru, Mexico en andere plaatsen, “heilige spiegels creëerden om hoogfrequente trillingen te produceren en vrijelijk te delen.”
“Zij bouwden een wereld op Aarde die als een spiegel was waarin de kosmische dans zichzelf kon weerspiegelen en resoneren, en waar alle wezens de voeding van deze trilling konden ontvangen.”
– Arkan Lushwala
En zo weten we uit de wijsheid van deze mensen die duizenden jaren geleden leefden, dat wij als mensen op Aarde, een intrinsieke verantwoordelijkheid delen om het land te beschermen en voor het land te zorgen.
We falen als hoeders
Maar vandaag de dag, als gevolg van een wereldeconomie gedreven door rijkdom en hebzucht, vernietigen mensen het milieu en daarmee de natuurlijke balans van geven en nemen tussen mens en natuur. In het algemeen nemen we wereldwijd veel meer van de Aarde dan we haar teruggeven door middel van respect en liefde.
Op hetzelfde moment verdwijnen de inheemse culturen van de wereld – de groepen die de oude wijsheid in pacht hebben en in veel gevallen nog steeds de oude genezingsrituelen beoefenen die zo hard nodig zijn. National Geographic stelt bijvoorbeeld dat 20% van het Amazone regenwoud in de afgelopen 50 jaar is gekapt. De gebieden die worden gekapt omvatten het voorouderlijke grondgebied van veel inheemse gemeenschappen die voor hun voedsel, water, medicijnen en algehele gezondheid en welzijn volledig afhankelijk zijn van het omringende milieu. Naarmate inheemse volken steeds meer bedreigd worden, neemt hun bevolkingsaantal af en verwateren hun tradities doordat ze worden blootgesteld aan de moderne wereld. Hun jongeren kunnen de traditionele taal, liederen en gebeden inruilen voor een moderne opleiding en het vermogen om Spaans of Engels te spreken. En naarmate de oudere generaties uitsterven, gaan werelden van oude kennis verloren of worden in de steek gelaten.
Wat gebeurt er als deze belangrijke rituelen verloren gaan? Wat is het effect op het Universum als er steeds minder mensen overblijven die de oude manieren van zingen en dansen kennen om de grond te eren waarop wij lopen en de dieren en planten die ons voedsel leveren?
Is die verschuiving de kern van wat er nu met de Aarde gebeurt?
Arkan zegt dat “Als we vergeten de levensvormen te voeden die ons voeden, gaat alles in verval en verliest het zijn glans. De mensheid heeft de laatste decennia miljoenen tonnen grondstoffen verbruikt die van de planeet zijn afgenomen… Er is geen consistente praktijk of traditie om de Aarde te compenseren voor alles wat van Haar is afgenomen.”
Wat kunnen we doen om ons opnieuw met de Aarde te verbinden en de stralende vibratie van al het leven te herstellen, om kracht terug te geven aan onze wereld nu de mensen al zoveel hebben afgenomen? Want als we een manier kunnen vinden om terug te geven aan de Aarde, dan zal Zij zeer zeker meer overvloed hebben om met ons te delen, en kunnen mensen in grotere welvaart leven (rijkdom van geest, lichaam en hart) in plaats van verstrikt te raken in eindeloze oorlog, hebzucht en angst zoals een groot deel van de wereld vandaag de dag is.
Onze verantwoordelijkheid vandaag
Evolutionair Activisme is een opkomende beweging gebaseerd op het idee dat wij, als mensen, ons bewust zijn van evolutie en onze plaats in de cirkel van het leven. Wij zijn het universum dat zich bewust wordt van zichzelf. Oude wijsheid vertelt ons dat wij bedoeld waren om voor de Aarde te zorgen, en dus wijst ons bewustzijn ons op een buitengewone verantwoordelijkheid om een betere wereld voor alle wezens te creëren.
Bill Twist, medeoprichter en uitvoerend directeur van de Pachamama Alliance, verwijst naar de overleden ecotheoloog Thomas Berry en stelt:
“Thomas Berry zegt dat het grote werk waar we in deze tijd van evolutie voor staan, voor onze soort is om de overgang te maken van een destructieve aanwezigheid op de planeet naar een wederzijds versterkende relatie tussen mens en aarde.
… Om ons werkelijk bezig te houden met de vragen van het creëren van een wederzijds versterkende relatie tussen mens en aarde, is een enorme durf, een enorme brutaliteit, een enorme toewijding nodig om tot de kern door te dringen van waar we ons mee bezig moeten houden.”
Wereldwijd hebben groepen die pleiten voor transformerende sociale verandering vandaag de dag al een aanzienlijke invloed op onze wereld. Bewegingen zoals Buen Vivir en Deep Ecology roepen op tot een verandering van het huidige paradigma naar een paradigma van respect voor de natuur; een verschuiving van consumptie en consumentisme naar een meer holistische kijk op de plaats van de mens op de aarde.
Denk tot slot aan dit gedicht van de Teton Sioux, waarin hun oeroude relatie met het land prachtig wordt verwoord.
Liefde van het land
De oude mensen kwamen letterlijk om van de grond te houden, en ze zaten of lagen op de grond met het gevoel dicht bij een moederlijke macht te zijn. Het was goed voor de huid om de aarde aan te raken, en de oude mensen hielden ervan hun mocassins uit te trekken en met blote voeten op de heilige aarde te lopen.
Hun tipi’s waren op de aarde gebouwd en hun altaren waren van aarde gemaakt. De vogels die in de lucht vlogen, kwamen op de aarde tot rust, en het was de laatste verblijfplaats van alles wat leefde en groeide.
De ziel was rustgevend, versterkend, reinigend en genezend. Dit is de reden waarom de oude Indiaan nog steeds op de aarde zit in plaats van zich op te trekken en weg te houden van haar leven-gevende krachten. Voor hem is zitten of liggen op de grond de mogelijkheid om dieper te denken en scherper te voelen.
Hij kan de mysteries van het leven duidelijker zien en komt dichter in verwantschap met andere levens om hem heen.– Opperhoofd Luther Standing Bear, Teton Sioux, geboren 1868