Jodium is een mineraal dat veel voorkomt in de natuur. Het meeste komt voor in de oceaan, in de vorm van jodide. Het menselijk lichaam heeft jodium nodig en het is noodzakelijk dit in de voeding op te nemen.
Het jodiumgehalte van de meeste voedingsmiddelen en dranken is laag, hoewel het in die van mariene oorsprong in hogere concentraties kan worden aangetroffen. De hoeveelheid jodium in levensmiddelen kan worden beïnvloed door het jodium dat is gebruikt bij de vervaardiging ervan; als jodium is toegevoegd in meststoffen of veevoeder, zal het jodiumgehalte van het eindproduct hoger zijn.
Jodiumtekort veroorzaakt grote gezondheidsstoornissen, en het voorkomen ervan is in de 20e eeuw een grote uitdaging geweest, en zoutjodisatie is de belangrijkste strategie die wordt gebruikt om jodiumtekort bij de bevolking te voorkomen.
Jodiummetabolisme.
Wanneer jodium wordt geconsumeerd, wordt het snel opgenomen in de maag en twaalfvingerige darm. Moleculair jodium (I2) wordt getransporteerd door vergemakkelijkte diffusie, terwijl de jodidevorm wordt opgenomen door eiwittransporters in het maagslijmvlies. Deze transporters bevinden zich in veel jodiumgebruikende en jodiumconcentrerende weefsels. Normaal heeft jodium in het bloed een halfwaardetijd van tien uur, maar als de schildklier erg actief is, neemt die tijd af.
In een persoon die voldoende jodium binnenkrijgt om aan zijn of haar behoeften te voldoen, is ongeveer 30% van het in het lichaam aanwezige jodium geconcentreerd in het schildklierweefsel en de schildklierhormonen. De rest wordt aangetroffen in diverse weefsels, zoals borstweefsel, ogen of maagslijmvlies. De functie in deze weefsels is niet bekend, behalve in het borstweefsel, waarvan bekend is dat er hoeveelheden jodium worden opgeslagen om een foetus of zuigeling in voldoende mate van jodium te voorzien.
Thyroïd-stimulerend hormoon (TSH) werkt in op alle processen die de synthese en afgifte van schildklierhormonen regelen, met name triiodotyrosine (T3) en tetrayiodotyrosine (T4) met een veelheid aan functies in het lichaam, voornamelijk de regulering van het basaal metabolisme.
Goestre disease.
Als de hoeveelheid jodium in de voeding niet voldoende is, kan een aandoening optreden die goitre wordt genoemd. Als gevolg van een jodiumtekort kan de schildklier niet de nodige hoeveelheid schildklierhormonen aanmaken om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Dit veroorzaakt een verhoging van de TSH-activiteit, de verhoogde activiteit zorgt ervoor dat de klier groeit, met de bedoeling voldoende T4 en T3 te kunnen produceren. De lage niveaus van schildklierhormonen die optreden bij een jodiumtekort kunnen auto-immuunziekten van de schildklier veroorzaken, de eisprong bij vrouwen stoppen of het risico op schildklierkanker verhogen. Andere zeldzamere vormen van struma worden veroorzaakt door een teveel aan jodium of door een verhoogde klaring van jodium uit de nieren.
Sinds de invoering van gejodeerd zout en jodiumhoudende voedingssupplementen zijn de gevallen van struma in sommige gebieden bijna uitgestorven.
Waarvoor dient het?
De gezondheidsvoordelen van jodium zijn welbekend en zijn erkend door de ESFA (Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid).
Draagt bij tot een normale productie van schildklierhormonen en een normale werking van de schildklier.
Iodide wordt door de schildklieren uit het bloedplasma opgenomen, geoxideerd en intramoleculair gekoppeld met tyrosineradicalen, waarbij thyroglobuline wordt gevormd dat het voorlopereiwit is voor de hormonen triiodothyronine (T3) en tetraiodothyronine of thyroxine (T4). Plasma T3 en T4 proteïnen beïnvloeden vele processen in het lichaam, zoals warmteproductie en groei.
Adequaat energiemetabolisme.
Jodium is nodig voor een goede werking van de schildklier en schildklierhormonen zijn verantwoordelijk voor de instandhouding van het energiemetabolisme. Zij stimuleren de oxidatieve stofwisseling in bijna alle weefsels, waardoor de warmteproductie toeneemt.
Normale cognitieve functie en functie van het zenuwstelsel.
Schildklierhormonen zijn essentieel voor het myelinisatieproces en voor een goede cognitieve en neuronale functie. Bij een tekort aan schildklierhormonen tijdens de foetale ontwikkeling of in het vroege leven kan schade aan de hersenen, zoals neurologische afwijkingen of mentale retardatie, het gevolg zijn.
Verzorging en onderhoud van de huid.
Jodium draagt bij tot het normale onderhoud van de huid.
Andere functies.
In sommige studies wordt aan jodium een mogelijke antioxidantwerking toegeschreven, gebaseerd op zijn vermogen om in aanwezigheid van waterstofperoxide, peroxidase en sommige meervoudig onverzadigde vetzuren als elektrondonor op te treden, waardoor de schade door vrije radicalen kan worden verminderd.
Dosis
De ADH (Aanbevolen VoedingsInname) en ADH (Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid) voor jodium is 150 ?g/d. Het is ook in overeenstemming met de aanbeveling van de WHO dat de dagelijkse hoeveelheid jodium 150 ?g/d bedraagt voor zowel mannen als vrouwen, mits zij niet zwanger zijn of borstvoeding geven. De jodiumbehoefte tijdens de zwangerschap is groter door de verhoogde T4-productie en de noodzaak om jodium aan de foetus door te geven. De WHO beveelt aan dat de dagelijkse hoeveelheid jodium voor zwangere vrouwen 250 ?g/d bedraagt.
Voorzorgsmaatregelen
De inname van jodium binnen de aanbevolen hoeveelheden wordt als veilig beschouwd voor de algemene bevolking. Hoewel het bij sommige mensen bijwerkingen kan veroorzaken, zijn de meest voorkomende misselijkheid, maagpijn, hoofdpijn, metaalsmaak of diarree.
Het is belangrijk om jodium niet in grote hoeveelheden in te nemen bij het gebruik van medicijnen voor een overactieve schildklier.
Het is belangrijk om jodium niet in grote hoeveelheden in te nemen bij het gebruik van medicijnen voor een overactieve schildklier.
Het is belangrijk om jodium niet in grote hoeveelheden in te nemen bij het gebruik van medicijnen voor een overactieve schildklier.
Het is belangrijk om jodium niet in grote hoeveelheden in te nemen bij het gebruik van medicijnen voor een overactieve schildklier.
Het is belangrijk om jodium niet in grote hoeveelheden in te nemen bij het gebruik van medicijnen voor een overactieve schildklier.