Ik ben de afgelopen 6 jaar getrouwd geweest met een verpleegster, we zijn net een maand geleden gescheiden.Ik zal elke man adviseren, trouw met een verpleegster op eigen risico.Ik heb besloten niet meer te trouwen, laat me single blijven tot ik sterf.
Mijn leven was goed toen ik Tabitha in 2012 ontmoette.Ze was vers van KMTC en ik dacht dat ze een geweldige vrouw zou kunnen zijn. We gingen een jaar met elkaar uit en besloten de knoop door te hakken. Het kwam niet in me op dat mijn vrouw later een dienares voor iedereen zou blijken te zijn.
In 2014 kreeg ze een baan in een ziekenhuis in Nairobi. Dit was nadat ik haar baas had omgekocht voor haar om de kans veilig te stellen. Ik was blij toen ze eindelijk een baan had. In haar eerste jaar als verpleegster was ze ongelooflijk goed, ze zou een deel van haar salaris meebrengen om onze rekeningen te betalen, vroeg thuiskomen en alles thuis doen als een echtgenote. Na verloop van tijd werd haar goedheid minder, ze begon wat onbeleefd te worden. Ik dacht dat het door haar zwangerschap kwam en excuseerde haar. Ze beviel goed en zelfs na de bevalling veranderde haar karakter niet.
Een van de dingen die de wenkbrauwen deed fronsen is het feit dat mijn kind helemaal niet op mij leek, hij leek ook niet op haar. Wij zijn allebei zwart, maar het kind is heel bruin, bijna wit. Ik stelde haar geen vragen, ik wachtte tot de baby 6 maanden oud was en stelde dan een DNA test voor.
Op een morgen toen we thee dronken, deed ik het voorstel, maar het antwoord dat ik kreeg liet me in tranen achter.
“Als je ziet dat het kind niet van jou is, kun je me net zo goed verlaten. Ik accepteer geen DNA, nee, nooit, over mijn lijk”, schreeuwde ze. Ik wachtte twee weken tot ze ging werken. Ik nam de baby mee voor een DNA-test. Ik betaalde 25.000 ksh voor het proces. Het resultaat doodde mijn verlangen naar vrouwen. Ik kreeg te horen dat de baby voor 1% van mij is, wat betekent dat zijn vader ergens anders is.Na het proces, zorgde ik ervoor dat ik bevriend raakte met een van haar collega’s, die me de juiste informatie zou geven. Een dame met de naam Florence, die de secretaresse is in het ziekenhuis, leefde met me mee toen ik haar mijn zaak vertelde. Ze werd open en vertelde me:
Om eerlijk te zijn, de verpleegkundigen in dit ziekenhuis zijn voedsel voor artsen en andere patiënten, vooral uw vrouw. Als Tabitha je vrouw is, dan ben je een koe aan het voeren voor iemand om haar te melken, ze slaapt met iedereen – wees niet verbaasd als je hoort dat de vader van je baby onze patiënt is”, zei ze tegen me
Die avond wachtte ik thuis op mijn vrouw.Ze kwam zoals gewoonlijk, ging naar de badkamer, nam een bad en ging meteen tv kijken.Ik volgde haar naar de zitkamer en beval haar naar buiten te gaan, ondanks haar tegenwerking.Ze vertrok uiteindelijk, maar liet me achter met blijvende littekens.Door dit incident vertrouw ik geen enkele vrouw meer.Ik ben tot nu toe vrijgezel.