Vorm VI: Niman

UPDATE: Ik had onlangs de kans om te praten met Darth Nonymous van Terra Prime Lightsaber Academy terwijl hij en zijn vrouw in New York City verbleven. We hebben over veel dingen gesproken, waaronder onze gedachten over Shien. De video is hier

De zesde vorm van lichtzwaardgevechten wordt Niman genoemd. Het is bekend onder vele namen, zoals de gematigde vorm of de Diplomaten vorm. Het is ook bekend als de Weg van de Rancor, het reusachtige beest dat Luke bevocht in de ingewanden van Jabba’s paleis in Return of the Jedi. Het is een groot, topzwaar monster dat een gevoel van evenwicht aanduidt. Dit gevoel voor evenwicht is de sleutel tot het begrijpen van Niman.

Niman is, net als zijn neven in Vorm V, een synthese van verschillende Vormen. In dit geval is het de samenvoeging van de basistechnieken van de vijf voorgaande vormen. Terwijl het bestond vóór de (veronderstelde) val van de Sith duizend jaar vóór de gebeurtenissen van de films, zag het zijn bekendheid daarna komen. De Sith werden verondersteld verdwenen te zijn, en de Jedi stapten af van het in conflict zijn met een groep gelijken. Zij werden onderhandelaars en diplomaten, met een focus op woorden in plaats van zwaarden.

Omwille van de aard van Niman als een samengestelde krijgskunst, duurde het ruwweg tien jaar voor iemand om de stijl effectief te bestuderen. Als zodanig moesten beoefenaars van Vorm VI een gedisciplineerde houding cultiveren, zij moesten zich inzetten. De meesten die de Vorm beheersten waren zelf op de rang van Jedi Meester. Met zijn brede opleiding, was de studie van de Vorm niet
zo intensief als andere. Dit liet Jedi toe om andere vaardigheden zoals diplomatie. Niman was ook de Vorm die de openlijke krachten van de Kracht gebruikte om zijn zwaardwerk aan te vullen. Vaak gebruikten ze Force Pushes of Pulls om een tegenstander af te leiden of uit balans te brengen om een Mark te scoren.

Niman krijgt een zeer slechte reputatie in Star Wars. In fightsaber, het artikel dat de Vormen introduceert, wordt deze stijl geïdentificeerd als de stijl waarbij alle aanhangers stierven tijdens de slag om Geonosis aan het einde van Attack of the Clones. Hoewel hij veel van de kernprincipes van de vorige vijf Vormen overneemt, blinkt hij niet uit op een specifiek gebied. Hij kan groepen als Shii Cho aan, maar niet zo goed als zij. Het heeft de precisie van Makashi, de verdedigende en aanvallende mogelijkheden van Soresu, Ataru, Shien en Djem So, maar het is er niet zo goed in als de specifieke Vorm.

Zoals bij Shien is het erg moeilijk om precies te beschrijven hoe deze Vorm zou werken. Het is door dit vage schrijven dat de negatieve eigenschappen van Niman nog worden versterkt. Wat is precies het nut van het bestuderen van een Vorm als het je geen voordelen in de strijd oplevert? Net als met Shien, is het volgende een theorie die ik heb gebaseerd op de informatie die we hebben en het onderzoek dat door leden van de lichtzwaard gemeenschap is gedaan om het te laten werken.

Eerst, er is een eenvoudige waarheid die moet worden gezegd: De stijl wint geen gevecht, de persoon die het gebruikt wel. Veel mensen zijn zo gefixeerd op de effectiviteit van een vechtstijl dat ze vergeten rekening te houden met het feit dat iemand die stijl heeft moeten leren en gebruiken. Shii Cho kan Makashi in een duel verslaan als de gebruiker van Vorm I gebruik maakt van iets dat de gebruiker van Vorm II heeft laten schieten. Twee Soresu-gebruikers zijn aan elkaar gewaagd tot een van hen zich niet meer kan verdedigen, of een Ataru-gebruiker is net iets sneller dan zijn tegenstander. De stijl maakt de wedstrijd niet, dat doen de mensen.

Om Niman een effectieve krijgsstijl te laten zijn, moet je het in de juiste context plaatsen. Het is geen slagveld stijl, terwijl degenen die verder gingen gebruikt konden worden in grootschalige conflicten. Het was niet bedoeld voor open oorlogsvoering, maar voor persoonlijke verdediging. De stijl was bedoeld voor hen die onderhandelingen aangingen en woorden als hun voornaamste wapen gebruikten. Zij waren geen krijgers; zij waren onderhandelaars en geleerden. Hun slagveld lag op straat en in gebouwen. Als zodanig zouden Niman gebruikers lang niet zo bezorgd zijn over de overwinning als anderen zouden zijn. Zij zouden er niet op gericht zijn de tegenstander te verslaan, maar liever niet door hem verslagen te worden. Hun voornaamste doel was het conflict te overleven.

Met dat in gedachten, zou een Niman gebruiker zijn gevarieerde training kunnen zien als een gereedschapskist. Elke stijl bevatte zijn eigen middelen om te overleven. Hoe het beste uit de situatie te komen en weg van het geweld. Hoe kunnen zij zichzelf en hun naasten het beste beschermen? Dit leidt tot een zeer pragmatische denkwijze. Niets opzichtigs of overdreven. Verdedigen als je moet verdedigen, doden als je moet doden, de Force gebruiken als het nodig is. Hou het simpel. Hiermee keert de stijl terug naar de simplistische filosofie van Shii Cho, maar met de lessen van de andere Vormen achter zich.

Nimans primaire nut voor Jedi en Sith was uiteindelijk de fysieke en mentale discipline die het voortbracht uit zijn studie. Dit was een Vorm die het scala van fysieke en emotionele beheersing omvatte, een term die hier in onze studie veelvuldig voorkomt. Je leerde het zwaard in je hand te beheersen, je leerde anderen te beheersen door relatie, verdediging en gevecht. Je leerde de details van die vormen te manipuleren, niet langer vertrouwend op extreme gedachten. Een Niman meester was iemand die, in theorie, dingen helder kon zien en zonder vertraging kon reageren.

Een Vorm VI meester zou iemand zijn die in staat was een situatie snel in te schatten en aan te passen. Ze kunnen alle opties zien en beslissen wat te doen in een kwestie van hartslagen. Ze moeten wel. Ze zouden ook een hoge mate van pragmatische creativiteit hebben. Daarmee bedoel ik dat ze moeten kijken naar de middelen die ze om zich heen hebben en die gebruiken op de meest efficiënte manier die ze kunnen bedenken, zelfs als dat niet het bedoelde gebruik was. Vechten tegen een Niman-gebruiker zou inhouden dat je alle mogelijkheden die je zelf niet hebt, wegneemt. Overweldig ze met je eigen aantallen, zet een val die je gepland hebt. Verwijder hun mogelijke uitgangen, of geef ze een uitgang die alleen jij controleert.

Niman heeft me altijd doen denken aan de leer van Bruce Lee. Wereldberoemd om zijn vechtkunsten, zowel op als naast het scherm, ontwikkelde Lee het concept van Jeet Kune Do, De Weg van de Onderscheppende Vuist. Jeet Kune Do was zijn eigen synthese van ideeën, gebruik makend van de concepten van schermen, worstelen, judo, boksen en zijn eerste gevechtskunst Wing Chun. Met deze scholen van krijgskunst, en jaren van toegewijde studie en training, ontwikkelde hij zijn eigen expressie van een omvang die niet is gezien in de moderne tijd.

Veel mensen hebben de neiging te vergeten dat Jeet Kune Do net zo goed een filosofie was als een vaste vorm van bewegingen. In feite sprak Lee zich ronduit uit tegen vaste bewegingen, verwijzend naar de neiging om vast te lopen in patroonbewegingen en denken en daardoor voorspelbaar te worden. Sommigen bestuderen liever Lee’s bewegingen dan zijn principes. Lee hechtte waarde aan het gebruik van zijn langste wapen, zijn sidekick, maar wist ook dat sommige mensen niet dezelfde fysieke afmetingen hebben als hij. Toen hij bijvoorbeeld Kareem Abdul Jabbar trainde, sprak hij met hem over de nutteloosheid van het vertrouwen op Judo bewegingen. Wat voor zin zou het hebben als iemand van Kareems lengte zo laag zou moeten gaan om iemand in een schouderworp te nemen? Dit leidt tot Lee’s krachtigste gebod: absorbeer wat nuttig is, gooi de rest weg. Zo zou het ook kunnen zijn met Niman. Leer en neem in je op wat eerder kwam, gebruik dan wat op dat moment voor je werkt.

Niman kan ook een ander doel dienen voor de lichtzwaardbezitters. Omdat het tien jaar is bestudeerd, doet het me denken aan de meditatieve en zelfdisciplinerende voordelen van stijlen van moderne Tai Chi. De Chinese krijgskunst richt zich op langzame, afgemeten stappen die in volgorde een prachtig schouwspel creëren. Het helpt het lichaam en de geest te scherpen door de nadruk te leggen op het controleren van de verschillende delen van het lichaam in de bewegingen. In de moderne tijd wordt het meer gebruikt als een callisthenische oefening, maar het kan een effectieve stijl zijn als het zo geleerd wordt. Dit in tegenstelling tot Tai Chi Chuan

Een zwaardvorm die de principes van Niman weerspiegelt is Iaido. Gebaseerd op de Japanse katana, is Iaido de manier van het trekken van het zwaard in de aanval. Het is evenzeer een filosofische en meditatieve praktijk als het een zwaardvorm is. Een vriend van mij legde eens uit dat hem en zijn medestudenten werd geleerd hun sneden te perfectioneren, waarbij al hun angsten en zorgen als doelwit werden gebruikt. De stijl ging niet over het veroveren van anderen, maar van zichzelf. Ik zou een Jedi hun sabel kunnen zien gebruiken in een soortgelijke vorm van bewegende meditatie.

Opnieuw moet ik erop wijzen dat ik alleen datgene kan suggereren wat de essentie van deze Vormen en stijlen tot stand brengt. De Zeven Vormen zijn rorschach Martial Arts, we zien wat we willen zien. Niman, is van nature niet gebaseerd op vaste denkpatronen. Het is gebaseerd op het leren van meerdere bronnen en het creëren van iets unieks dat werkt voor jou. Leer, pas aan, creëer, herhaal.

Om de essentie van Niman verder te verduidelijken, kan ik één voorbeeld uit films bedenken om uit te leggen wat een Niman gebruiker doet. Kijk naar een film met Jackie Chan in de hoofdrol. In die films gebruikt Chan traditionele en geïmproviseerde vechtsporten in zijn gevechten, en gebruikt hij zijn hele omgeving in zijn voordeel, vaak op niet-dodelijke wijze. Hij legde eens een gevecht uit dat hij choreografeerde waarin hij drie gewapende aanvallers bevocht. Op het einde ging Chan van geen wapens naar alle drie de wapens en de aanvallers op de grond. Chan laat de zwaarden vallen en beweert dat hij ze niet nodig heeft. Hij heeft al gewonnen, en als ze weer achter hem aan komen zal hij ze weer pakken. Dus ja, ook al is het gechoreografeerd, ik denk dat als er iemand op de korte lijst van Niman meesters staat, het Jackie Chan is.

Velen in de gemeenschap (en in de canon) hekelen de Vorm omdat het te complex is voor te weinig voordeel. Ik ben geneigd het daarmee eens te zijn. Niman vereiste tijd en toewijding. Ze bestudeerden de andere vijf vormen ervoor tot ze het op een werkend niveau begrepen. Daarmee bedoel ik dat ze het zo ver bestudeerden dat ze de technieken begrepen en konden uitvoeren zonder te hoeven vertrouwen op uit het hoofd geleerde technieken. Hoewel zij niet noodzakelijk de esoterische details van elke vorm en techniek kenden, hadden zij een praktisch begrip waarmee kon worden gewerkt. Niman gebruikers hadden een gereedschapskist vol met technieken die ze konden gebruiken en een getrainde verbeelding om die technieken te gebruiken op manieren die niet conventioneel waren.

Aan de andere kant van dat. Er zijn een klein aantal mensen die in de gemeenschap komen en beweren dat ze Niman hebben bestudeerd. Nogmaals, je zou 5-6 verschillende stijlen moeten hebben bestudeerd tot het punt waar 1) je ze op een pragmatisch niveau zou kunnen begrijpen en 2) het op een manier zou moeten doen waarbij het spiergeheugen niet conflicteert in het proces. Zelfs in de canon duurde het proces om Niman onder de knie te krijgen tien jaar. Als we dat zouden overlappen met het echte leven, dan zouden de eerste paar clubs die de gemeenschap stichtten net een meester in de Vorm aan het worden zijn, en dat is bovenop het moeten ontwikkelen van de andere 5-6 Vormen ervoor. Ik begon in 2009, ik zou er net komen qua studie.

Als zodanig moet Niman altijd worden beschouwd als een gevorderde vorm met Masters als de belangrijkste groep om te studeren. Je moet jezelf al deze Vormen aanleren, dan leren hoe je ze moet gebruiken zonder over jezelf te struikelen om het effectief te maken. Dat kost tijd en toewijding in zowel sabelwerk als in het echte gemeenschapswerk.

Niman is geen gemakkelijke stijl om te leren, maar bevat binnenin de middelen om jezelf op een nieuwe manier uit te drukken terwijl je de manieren begrijpt die voor je kwamen. Niman dient ook als een verhaal van de andere Vormen. Het eenvoudige pragmatisme weerspiegelt Shii Cho, maar het heeft de training en de filosofieën van de andere vormen achter zich. Het is het sluiten van een Cirkel.

Met de laatste Vorm, zullen we die Cirkel zien verbreken.