Vasculitis is een kenmerkende laesie van de ernstige vorm van systemische porcine circovirus-geassocieerde ziekte (PCVAD). In 2 experimentele studies met porcine circovirus type 2 serogroep b (PCV2b), ontwikkelden 2 varkens fatale PCVAD met acute vasculitis, en 5 verwante varkens ontwikkelden chronische lymfohistiocytaire en plasmacytaire peri- en endarteritis. Vijf van deze varkens (1 met acute vasculitis en 4 met chronische vasculitis) waren ook geïnoculeerd met boviene virale diarree virus type 1 (BVDV1) of BVDV1-achtig virus. De vasculaire laesies waren vergelijkbaar, onafhankelijk van het feit of de varkens afzonderlijk met PCV2b of dubbel met PCV2b en BVDV1 of BVDV1-achtig virus waren geïnoculeerd. De acute vasculitis ging gepaard met duidelijk long- en mesenterisch oedeem en pleurale effusie. In situ hybridisatie toonde een overvloed aan intracytoplasmatisch porcine circovirus type 2 (PCV2) nucleïnezuur aan in endotheelcellen, gladde spiercellen en ontstekingscellen in en rond de aangetaste bloedvaten. De varkens met lymfohistiocytaire en plasmacytaire vasculitis hadden laesies van systemische PCVAD, inclusief multisystemische lymfohistiocytaire en histiocytaire of granulomateuze ontsteking. PCV2 nucleïnezuur werd gedetecteerd in epitheelcellen van de nierbuis, mononucleaire ontstekingscellen, en zeldzame endotheelcellen in niet-ontstoken vaten in meerdere weefsels van deze dieren. De 2 varkens met acute vasculitis hadden geen PCV2-specifieke antilichamen (of een lage titer daarvan), terwijl de varkens met lymfohistiocytaire en plasmacytaire vasculitis hoge antilichaamtiters tegen dit virus ontwikkelden. Deze waarnemingen suggereren dat (1) acute vasculitis, waargenomen in de huidige studies, rechtstreeks veroorzaakt wordt door PCV2b, (2) chronische vasculitis gedeeltelijk gemedieerd kan worden door de daaropvolgende immuunrespons, en (3) gastheerfactoren en virale stam beide kunnen bijdragen tot vasculitis bij dieren geïnfecteerd met PCV2b.