Terwijl het Covid-19-vaccin wordt uitgerold, hebben verschillende politici zich vrijwillig aangemeld om er live op TV mee te worden ingespoten, wat de vrolijkheid van de natie zou kunnen verhogen als we deze triomf van de internationale wetenschap vieren. Laten we intussen niet vergeten dat het woord “vaccin” zelf – van vacca, Latijn voor koe – een triomfantelijk moment in de medische geschiedenis belichaamt.
De vroegste methode om immuniteit tegen pokken op te wekken heette “variolation” (van Latijn variola, pokken of puisten), en behelsde het snuiven van pokkenkorsten in poedervorm, of het injecteren van pokkenpus onder de huid. Deze methode was onnauwkeurig, en soms werd de patiënt erdoor gedood. In 1796 inoculeerde (van het Latijnse inoculare, inplanten of enten) de Engelse arts Edward Jenner in plaats daarvan de achtjarige zoon van zijn tuinman, James Phipps, met de rundervorm van de ziekte, koepokken, waardoor hij vervolgens immuun werd voor de pokken. Dus “vaccinatie”, of encowing, was gearriveerd.
Zo ook, al snel, de anti-vaccinatie sceptici, hoewel in de 19e eeuw waren ze “anti-vaccers” of “anti-vac”. De moderne vorm “anti-vaxxer” of “anti-vax” verschijnt pas in de jaren 2000 golf geïnspireerd door de MMR-fraude van Andrew Wakefield. We krijgen nu het advies om te spreken in plaats van de “vaccin aarzelende” als we dromen van de zonovergoten hooglanden van kudde-immuniteit, samen met de koeien.
-
Steven Poole’s A Word for Every Day of the Year is gepubliceerd door Quercus.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger