Saunders tekende aanvankelijk bij het minor league systeem van de Florida Marlins in 1992, een jaar voor hun uitbreidingsseizoen. Hij moest in 1994 een reconstructieve operatie ondergaan aan zijn elleboog.
Florida MarlinsEdit
Saunders kwam in 1997 bij de Marlins op de openingsdag en ondanks een knieblessure die hem zeven weken kostte in het midden van het seizoen eindigde hij met een 4-6 record in 22 starts, waarbij zijn eerste drie overwinningen tegen de Atlanta Braves kwamen. De Marlins verdienden een wild card ligplaats in de playoffs van 1997, en nadat hij van het rooster voor de Division Series was gehaald werd Saunders op het LCS-rooster geplaatst tegen de Braves. Hij startte Game 3 van de series, die werd gewonnen door Liván Hernández in relief van Saunders.
In de World Series startte Saunders Game 4 tegen de Cleveland Indians, maar moest het onderspit delven na zes verdiende runs te hebben toegestaan in twee geplaatste innings; niettemin verdiende hij een World Series-ring toen de Marlins Cleveland in zeven games versloegen.
Tampa Bay Devil RaysEdit
Saunders was een van de vele leden van dat team die de Marlins na dat seizoen verlieten en bij de Rays kwamen voor hun inaugurele seizoen na de eerste keuze te zijn geweest in de MLB Expansion Draft van 1997. Saunders was 9de in de American League in strikeouts, maar ook 1ste in walks, terwijl hij worstelde met een 6-15 record. Saunders’ seizoen 1999 was van korte duur toen hij 3-3 werd met een 6.43 ERA.
Op 26 mei 1999, tijdens het werpen tegen de Texas Rangers, liep Saunders een bizarre armblessure op tijdens het werpen tegen Juan Gonzalez. Terwijl hij een 3-2 worp afleverde aan de slagman van de Rangers brak zijn werparm plotseling met zoveel kracht dat het geluid door het hele stadion kon worden gehoord. Saunders zakte vervolgens op de heuvel in elkaar, schreeuwde van de pijn en sloeg met zijn rechterarm op de grond. Binnen enkele ogenblikken snelden teamtrainer Jamie Reed en ploeggenoten John Flaherty en Kevin Stocker naar hem toe. Saunders moest van het veld gedragen worden, want de pijn was te erg om te lopen. Hij werd gediagnosticeerd met een humerusfractuur en gescheurde gewrichtsbanden in zijn arm, een blessure die ernstig genoeg was om zijn seizoen te beëindigen.
Saunders probeerde te revalideren van de blessure en een comeback te maken, en werd naar Single-A gestuurd om te werpen in een revalidatie-opdracht in augustus 2000. Tijdens de wedstrijd brak Saunders’ opperarmbeen opnieuw op exact dezelfde plaats als daarvoor. Hij ging onmiddellijk daarna op 26-jarige leeftijd met pensioen.
Saunders won in 2000 de Tony Conigliaro Award.
Na het honkbal ging Saunders aan de slag als effectenmakelaar. In 2005 kondigde Saunders een comeback aan, hij tekende een minor league contract bij de Baltimore Orioles en maakte deel uit van hun spring training roster. Hij gooide één inning tegen de St. Louis Cardinals voordat hij werd overgeplaatst naar de minor leagues. Hij bleef het hele seizoen 2005 op het rooster van de Bowie Baysox staan, maar gooide nooit in een wedstrijd, hoewel hij wel in 9 wedstrijden uitkwam voor de Mesa Miners van de Golden Baseball League.