Toen de politie van Los Angeles in de hete zomernacht van 22 augustus 1922 aankwam bij het grote huis op 858 North Andrews Boulevard, 1922, antwoordde de politie op een telefoontje van een buurman die geweerschoten en een vrouw hoorde schreeuwen, en trof de man des huizes, de rijke zakenman Fred Oesterreich, dood op de vloer aan.
Van buitenaf opgesloten in een kast zat zijn jongere vrouw, Dolly Oesterreich, die vertelde over een vreemde man die in het huis had ingebroken om hen te beroven.
Met alleen het horloge van de echtgenoot als vermist, leek iets aan de misdaad de politie niet te kloppen, maar aan de oppervlakte accepteerden ze het verhaal van een verkeerd afgelopen inbraak.
Portret van Walburga Oesterreich, circa 1930.
Hoe “niet goed” de situatie op North Andrews Boulevard was, hadden maar weinigen zich in de jaren twintig kunnen voorstellen toen de details van de driehoeksverhouding aan het licht kwamen, en het heeft de kracht om zelfs vandaag de dag nog te choqueren.
Het is een duister fascinerend verhaal van gedwarsboomde behoeften en seksuele obsessie. Dolly is een vrouw die controle kan uitoefenen over niet alleen haar man Fred, maar ook over een verborgen minnaar, Otto Sanhuber, en de advocaat die later langskomt.
Wie was de echte Dolly, de vrouw die een “ondeugende vamp” werd genoemd tijdens het lugubere moordproces dat de krantenkoppen van die tijd domineerde? Walburga “Dolly” Korschel, geboren in Duitsland in 1880, emigreerde naar Amerika maar vond het leven vrij grimmig op een boerderij – totdat ze, toen ze begin 20 was, trouwde met de rijke Fred Oesterreich, eigenaar van een schortenfabriek in Milwaukee.
Na een tijdje lijkt het huwelijksleven minder dan sprankelend te zijn geweest voor huisvrouw Dolly, met berichten dat haar man veel dronk en haar niet opwond in de slaapkamer. Maar dat alles veranderde op de dag dat een 17-jarige werknemer van de schortenfabriek, Otto, naar het huis van de Oesterreichs kwam om haar kapotte naaimachine te repareren. De verhalen spreken elkaar op dit punt een beetje tegen, maar naar verluidt had Dolly de tiener Otto al in de fabriek gezien en wist ze dat hij onderweg was – dus ontmoette ze hem aan de deur in een zijden badjas, kousen en parfum.
Dolly en Otto stortten zich in een lugubere affaire, waarbij ze elkaar overdag in hotels of bij haar thuis ontmoetten, waar en wanneer ze maar konden. Maar de buren plaatsten vraagtekens bij het komen en gaan van een jongeman in het huis in Milwaukee, waarop Dolly begon te sputteren over een “zwervende halfbroer.”
Daarop veranderde de situatie van een alledaagse buitenechtelijke affaire in iets bizars. Dolly verhuisde Otto naar de zolder van haar huis, waar hij vijf jaar lang in het geheim leefde, zijn baan opzegde en zich afsloot van alle anderen. Als hij zich op zolder moest verstoppen, schreef Fred pulpfictie, zijn droom najagend van schrijversroem.
Op een dag kondigde Fred aan dat ze van Milwaukee naar Los Angeles zouden verhuizen, en zijn vrouw stemde toe…zolang het nieuwe huis maar een zolder had. Ja, Otto verhuisde ook naar L.A., en zette nog vijf jaar een bestaan voort dat hij later zou omschrijven als “seksslaaf.”
Niet al te verwonderlijk, Fred en Dolly’s huwelijk verslechterde; hun ruzies werden luider. Daarom verscheen er op de avond van 22 augustus 1922, toen Fred waarschijnlijk dronken was en boos tegen Dolly schreeuwde, plotseling een jongeman in de deuropening van de kamer. Otto was van de zolder naar beneden gekomen, en hij schoot Fred neer met een .22 kaliber pistool.
Na de moord vluchtte Otto daadwerkelijk uit Californië en Dolly vond nieuwe minnaars, onder wie advocaat Harold Shapiro. Echter, nog steeds geobsedeerd door haar, keerde Otto terug naar Dolly, en naar een verborgen bestaan.
Mevrouw Walburga Oesterreich wordt voorgeleid op verdenking van moord op haar man. Van links naar rechts: Rechercheur Cline, mevrouw Oesterreich, rechter Channing Follette en een verslaggever.
De achterdochtige politie kreeg een doorbraak en op 12 juli 1923 werd Dolly Oesterreich gearresteerd. De politie dacht dat ze het moordwapen in de teerputten van La Brea hadden gevonden. Helaas kon het niet worden gekoppeld aan de misdaad.
Dolly werd vrijgelaten, maar voordat ze de gevangenis verliet, vertelde ze Shapiro over Otto, en smeekte hem om wat boodschappen te halen voor haar verborgen minnaar, en om op het plafond te tikken, wat het signaal was dat het veilig was om naar buiten te komen.
Toen Shapiro en Dolly enkele jaren later uit elkaar gingen, vertelde hij de politie over Otto, en haar geheime minnaar werd gearresteerd en berecht. Extatische verslaggevers noemden hem “Attic Man” en “Bat Boy.” Zijn verdediging was dat hij geknecht was door Dolly, wat niet werkte. De jury achtte hem schuldig aan doodslag.
De verjaringstermijn van Freds moord was echter verlopen, en Otto was vrij. Dolly’s proces eindigde in een onbesliste jury, en ook zij liep de rechtbank uit.
Lees een ander verhaal van ons: 6 van de Schandaligste Vrouwen uit de Geschiedenis
Dit is het moment waarop Dolly en Otto eindelijk voorgoed uit elkaar gingen. Ze bleef 30 jaar bij haar volgende vriend en trouwde met hem twee weken voordat ze op 75-jarige leeftijd overleed. Wat Otto betreft, niemand weet zeker wat er van hem geworden is, alleen dat hij nooit bekendheid heeft gekregen als schrijver van pulp fiction.