Overheidsfunctionarissen hebben geweigerd aanbevelingen op te volgen over met suiker gezoete dranken en zout.
Toen de Voedingsrichtlijnen 2010 van de federale overheid eind januari 2011 eindelijk uitkwamen, was er meer lof voor de do’s dan voor de don’ts. Sommige consumentengroepen en voedingsdeskundigen prezen de nadruk op het bestrijden van obesitas, het beheersen van calorie-inname, en het eten van vers fruit en groenten (belangrijk, hoewel veilig en afgezaagd, advies). Maar Walter Willett, voorzitter van de voedingsafdeling van de Harvard School of Public Health en lid van de redactie van de Health Letter, was een van de critici die de richtlijnen bekritiseerden voor het zich verschuilen achter abstracties als “vast vet” en “toegevoegde suiker” in het “don’ts” hoofdstuk over voedingsmiddelen waar we minder van zouden moeten eten. De richtlijnen zouden effectiever zijn, zegt hij, als de boodschap aan de Amerikanen was om minder rood vlees, kaas en ijs te eten, en, van de groep geraffineerde granen, minder witte rijst en wit brood.
Een probleem dat zich in het verleden heeft voorgedaan is dat de richtlijnen, die zijn geschreven door overheidsfunctionarissen, aanzienlijk zijn afgeweken van de aanbevelingen van de wetenschappelijke adviescommissies die zijn belast met het verzamelen en analyseren van het bewijs waarop de richtlijnen worden verondersteld te zijn gebaseerd. Willett en anderen zeggen dat de afwijking de invloed weerspiegelt van machtige belangen van de landbouw- en voedingsindustrie.
Eric Rimm, een universitair hoofddocent epidemiologie en voeding aan de Harvard School of Public Health, was lid van de wetenschappelijke adviescommissie voor de richtlijnen van 2010. Naar zijn mening heeft de regering deze keer “behoorlijk goed werk” geleverd met de richtlijnen. Hij besprak met ons een paar belangrijke gebieden waar de definitieve versie afscheid nam van de aanbevelingen van het wetenschappelijk comité.
Suiker gezoete dranken: Vermijden vs. verminderen
De richtlijnen zijn vrij streng voor toegevoegde suikers, een groep die honing, melasse en ahornsiroop omvat, evenals high-fructose corn syrup en chemische concoctions zoals watervrije dextrose. Ongeveer 16% van alle calorieën in het dieet van de Amerikanen komt van deze zoetekauwen. Zoals de richtlijnen aangeven, maakt het lichaam geen groot onderscheid tussen suikers die van nature in voedsel voorkomen en suikers die zijn toegevoegd, maar veel van de voedingsmiddelen die toegevoegde suikers bevatten, hebben geen voedingswaarde en leveren calorieën en weinig anders. Met suiker gezoete dranken – frisdrank, energiedranken en sportdranken – zijn de belangrijkste bronnen van toegevoegde suikers in het Amerikaanse dieet, samen goed voor ongeveer 36% van het totaal.
Het wetenschappelijk adviescomité wilde dat de richtlijnen zouden zeggen dat mensen met suiker gezoete dranken moeten vermijden – een eenvoudige, duidelijke don’t-go-there boodschap. In plaats daarvan is er een veel mildere vermaning om de inname te verminderen, hetzij door er minder van te drinken (wat voor sommige mensen zou kunnen betekenen dat ze drie frisdranken per dag drinken in plaats van vier) of kleinere porties (wat zeker goed nieuws is voor frisdrankbedrijven die 7,5-ounce “mini”-porties op de markt brengen).
Niet alles is verloren. Op hetzelfde moment dat de richtlijnen werden vrijgegeven, gaf de regering zes “geselecteerde berichten” over eenvoudige acties die u kunt nemen om de richtlijnen te volgen. Een daarvan is “drink water in plaats van suikerhoudende dranken,” wat een goed, duidelijk advies is.
Natrium: 2.300 mg versus 1.500 mg
Natrium staat op de dieetwaaklijst omdat het de neiging heeft om de bloeddruk te verhogen, en hoge bloeddruk is een risicofactor voor beroerte, hartaandoeningen en nieraandoeningen. Slechts een fractie (tussen 5% en 10%) van het natrium in het Amerikaanse dieet is afkomstig van zout dat we aan tafel of bij het koken thuis toevoegen. Het leeuwendeel zit in verwerkt en kant-en-klaar voedsel zoals pizza en, enigszins verrassend, brood dat met gist is gemaakt. Zoals in de richtlijnen staat, is de natriuminname in de Verenigde Staten buitensporig hoog (gemiddeld 3 400 milligram per dag), niet vanwege een paar sterk gezouten voedingsmiddelen, hoewel die zeker niet helpen. Onze natriuminname gaat door het dak omdat zo veel populaire voedingsmiddelen een beetje zout bevatten.
De dieetrichtlijnen van 2005 stelden een dagelijks doel van niet meer dan 2.300 milligram (mg) natrium, dat is de hoeveelheid in een theelepel tafelzout. Rimm en zijn collega-wetenschappers hebben aanbevolen om het doel te verlagen tot 1.500 mg per dag, zij het geleidelijk, om de zoutgekke Amerikaanse smaak de tijd te geven om zich aan te passen. Het is geen radicale suggestie: dat is wat de American Heart Association in 2010 adviseerde. Maar de schrijvers van de 2010-richtlijnen hielden vast aan 2.300 mg voor de algemene bevolking, waarbij ze opmerkten dat slechts 15% van de Amerikanen er momenteel in slaagt om hun inname zo laag te houden.
De richtlijnen leggen de lat op 1.500 mg voor groepen mensen van wie bekend is dat ze gemiddeld gevoeliger zijn voor de bloeddrukverhogende effecten van zout, waaronder Afrikaanse Amerikanen, mensen die al een hoge bloeddruk hebben, en mensen van 51 jaar en ouder. Dat is de helft van de bevolking, dus het verschil tussen het advies van de wetenschappers en de richtlijnen is niet enorm. Maar, zoals Rimm opmerkt, als de algemene aanbeveling 1.500 mg zou zijn in plaats van 2.300, dan zouden de overheid en de industrie zich meer inspannen om natrium uit de voedselvoorziening te wringen.
Tot die tijd zijn er een aantal stappen die we als individu kunnen nemen: lees etiketten en koop natriumarme alternatieven, eet meer vers fruit en groenten, eet liever binnen dan buiten de deur. Een restaurantmaaltijd kan een natriumbom zijn die alle pogingen om minder zout te gebruiken tenietdoet. Er zijn ook aanwijzingen dat de schadelijke effecten van natrium kunnen worden gecompenseerd door groene bladgroenten, bananen en andere voedingsmiddelen die veel kalium bevatten.
Disclaimer:
Als service aan onze lezers biedt Harvard Health Publishing toegang tot onze bibliotheek met gearchiveerde content. Let op de datum van de laatste herziening of update van alle artikelen. Geen enkele inhoud op deze site, ongeacht de datum, mag ooit worden gebruikt als vervanging voor direct medisch advies van uw arts of andere gekwalificeerde clinicus.