De verlaging van het verbruik van hulpbronnen bij de productie is een essentiële bijdrage aan duurzame fabricage. Kritische hulpbronnen met betrekking tot de beschikbaarheid en regeneratie, zoals waardevolle en zeldzame materialen en energie, moeten zo mogelijk worden gespaard door een overeenkomstige bepaling van de fabricagetechnologieën. Uit de mogelijke alternatieve fabricagevarianten moeten de varianten met het laagste verbruik van hulpbronnen worden gekozen. De besluitvorming vereist een schatting van het verbruik van hulpbronnen, dat zowel het directe verbruik van de machines omvat als het verbruik dat ontstaat door de toepassing van de processen. In dit artikel wordt een concept gepresenteerd dat het mogelijk maakt het verbruik van materiaal en energie in fabricageprocessen te schatten. De schatting omvat systematisch geïnitieerde verbruiken die op dezelfde manier worden geanalyseerd als de vervaardigde produkten. Op deze manier wordt bereikt dat de effecten van de toepassing van de technologie op het verbruik van hulpbronnen over verschillende stadia transparant worden.