© 2020 Think Social Publishing, Inc.
De Disney Pixar film, Inside Out, heeft velen geïnspireerd om na te denken over het idee dat wat zich in onze hersenen afspeelt net zo fascinerend is als wat zich dagelijks om ons heen afspeelt.
De film moedigde kinderen en volwassenen aan om te praten over de emoties die ze ervaren. Hoewel ik persoonlijk niet van deze film hield (te veel chaos in de hersenen en te weinig zelfbewustzijn en zelfbeheersing van de kant van de 11-jarige hoofdpersoon, Riley), zag ik hem wel als een middel om iets te leren.
Riley’s brein is een belangrijk “personage” in de film, maar Riley speelt zelf nauwelijks een rol in de film. Hoewel het idee om van gevoelens personages te maken creatief en boeiend is, is de realiteit dat de boodschap van de film is dat Riley’s emoties en herinneringen haar meenemen op hun eigen reis. Op geen enkel moment gebruikt Riley een ander deel van haar hersenen om haar ervaring van verhuizen en wonen in een nieuwe stad te verwerken. Ze gebruikt haar hersenen niet om strategieën te ontwikkelen om effectiever om te gaan met haar zeer actieve emoties in combinatie met haar herinneringen aan het verleden. Riley heeft veel achterstand in sociale communicatie en probleemoplossend vermogen.
Dit gezegd hebbende, kan de film worden gebruikt voor het ontwikkelen van lessen rond sociale communicatie en sociaal emotioneel leren die onze leerlingen kunnen helpen. Hoewel de doelgroep van de film jonge kinderen in de basisschoolleeftijd is, kunnen de meeste van de vijf lesideeën die volgen, het best worden verkend met leerlingen in de bovenbouw van de basisschool, middelbare school en universiteit.
Lesidee 1: Gevoelens herkennen
We hebben allemaal gevoelens – die gewaarwordingen die zich van binnen voordoen. Soms voelen we dingen die we niet kunnen beschrijven, zelfs niet aan onszelf. Gevoelens zijn ingewikkeld en we kunnen veel gevoelens tegelijk hebben. Zelfs als volwassene kunnen we niet altijd wijs worden uit onze gevoelens. Het heeft lang geduurd voordat onderzoekers konden bewijzen dat zelfs dieren gevoelens hebben, omdat dieren niet praten en ons dus niet over hun gevoelens kunnen vertellen. Uit onderzoek weten we nu dat veel levende wezens gevoelens hebben, zelfs planten!
Er volgen verschillende ideeën om uw leerlingen te helpen hun gevoelens te onderzoeken door ze te leren labelen en door de gevoelens van anderen te herkennen. Help ze de vele manieren op te merken waarop we onze emoties kenbaar maken en de momenten waarop we onze gevoelens voor onszelf houden.
- Leer leerlingen ervaringen delen waaruit blijkt dat dieren gevoelens hebben. Als de leerlingen ervaring hebben met huisdieren (katten, honden, enz.), laat ze dan praten over de gevoelens die hun huisdieren volgens hen hebben. Moedig hen aan ook over andere dieren na te denken: heeft een vis gevoelens? Heeft een reptiel gevoelens? Als een leerling geen ervaring heeft met een huisdier, kunt u filmpjes op YouTube gebruiken over katten en honden – leuke dingen die ze doen, enz.
- Baby’s hebben gevoelens die ouders moeten proberen te achterhalen omdat baby’s niet praten. Een groot deel van het ouderschap is proberen uit te vinden hoe jonge kinderen zich voelen, omdat ze ons dat nog niet kunnen vertellen. Hoe kunnen we bepalen wat een baby voelt? Naar welke aanwijzingen kunnen we zoeken die verschillende emoties laten zien, zoals glimlachen of lachen als de baby blij is, of huilen als de baby overstuur is.
- Van kinderen in de peuter- en schoolleeftijd en volwassenen wordt verwacht dat ze leren praten over hun gevoelens. Als volwassenen en leerkrachten begeleiden we kinderen bij het opbouwen van een emotionele woordenschat om hen te helpen hun eigen gevoelens en de gevoelens van anderen te begrijpen door:
- Herkennen hoe gevoelens er “aan de buitenkant” uitzien en een woord toekennen om ze te beschrijven
- Kinderen aanmoedigen om over hun gevoelens na te denken door gebruik te maken van hun innerlijke spraak. Zelfpraat kan helpen om bewustzijn en verbinding met de eigen gevoelens op te bouwen: “Wow, ik voel me verdrietig. Wat is er aan de hand? Waarom voel ik me zo? Is er iets wat ik kan doen om me minder verdrietig te voelen?”
- Hun woorden gebruiken om hun emoties aan anderen uit te leggen. Dit wordt een belangrijke strategie om sterkere sociale communicatievaardigheden op te bouwen.
Lesidee 2: Communicatie op gang brengen om onze ideeën met anderen te delen
Riley heeft te maken met verandering: haar familie moet verhuizen naar een nieuwe stad en ze is erg verdrietig over wat ze achterlaat. Riley’s ouders proberen optimistisch te zijn, maar Riley denkt daar anders over.
- Wat zou Riley tegen haar ouders kunnen zeggen om hen te laten weten wat zij ervaart?
- Wanneer zou ze het kunnen zeggen?
- Hoe zou ze het kunnen zeggen?
- Waarom zou het haar helpen om het te zeggen?
Lesidee 3: Onderzoeken wat de voordelen zijn van praten over gevoelens en proberen te begrijpen hoe anderen zich in soortgelijke situaties hebben gevoeld.
Wanneer we met elkaar praten, delen we niet alleen gegevens of feiten; we vertellen mensen over onze ervaringen, inclusief hoe we ons voelen. Als we onze emoties over een bepaalde gebeurtenis met andere mensen kunnen delen, helpen we hen te begrijpen wie we zijn, hoe we ons voelen en om dingen geven, en hoe we reageren op de wereld om ons heen. Door over onze emoties te praten, bouwen we empathie op bij onszelf en anderen. Inleven betekent dat we ons kunnen inleven in hoe een ander zich voelt. Het kan rustgevend zijn om te weten dat andere mensen zich ook zo hebben gevoeld of dingen hebben meegemaakt die lijken op wat wij meemaken. Daardoor voelen we ons minder alleen als we zelf nare gevoelens hebben.
Het is belangrijk voor kinderen om te weten dat andere mensen zich ook heel verdrietig, heel bang, heel verward, enz. hebben gevoeld. Door te leren hoe andere mensen zich voelen, weet ieder van ons dat het oké is om je niet altijd goed te voelen!
Eén van de positieve dingen in de film Inside Out was het belang dat werd gehecht aan verdriet en het idee dat we niet moeten proberen om verdrietig zijn te vermijden. Net als de andere emoties is verdriet een gewaardeerd lid van het team. We kunnen onze kinderen leren om beter te begrijpen waarom ze zich negatief voelen en om veilig te weten dat het oké is om je minder dan gelukkig te voelen. Het is heerlijk om vreugde te voelen, maar niemand voelt zich de hele tijd vreugdevol! Laten we daar eerlijk over zijn.
Gebruik uw leerlingen in een gesprek over hoe het voelde om hun gevoelens met anderen te delen. Was het makkelijk of moeilijk? Hielp het je om je rustiger te voelen of merkte je dat je je nog beter voelde als je positieve emoties deelde? Als ze hier weinig ervaring mee hebben, denk er dan over om tijd en ruimte te creëren voor deze ervaring in je klas of groep. Een veilige plek om gevoelens te delen en erover te praten kan voor al uw leerlingen gunstig zijn.
Lesidee 4: Onderzoek hoe we onze innerlijke spraak gebruiken
Riley is gedurende de hele film vrij stil, omdat de echte actie zich in haar hersenen afspeelt. Hoe zou ze haar “innerlijke spraak” – de taal die we in ons hoofd gebruiken – kunnen gebruiken om haar eigen denken te ordenen en haar emoties te begrijpen?
Leren om onze “zelfpraat” te gebruiken is een waardevolle strategie die ons ons hele leven kan helpen. Enkele van de vele manieren waarop we onze innerlijke spraak gebruiken zijn:
- om ons te helpen beter te begrijpen hoe we ons voelen
- om na te denken over herinneringen
- om uit te zoeken wat er om ons heen gebeurt
- om uit te werken wat we nu moeten doen
Voorbeeld: in een scène denkt Riley terug aan haar vrienden in haar oude stad. Ze had tegen zichzelf kunnen zeggen: “Over twee maanden ga je terug om ze te bezoeken, het zal leuk zijn om ze weer te zien!” We kunnen onze zelfpraat gebruiken om onze gevoelens te kalmeren, ons moed in te spreken, of ons te helpen uitzoeken wat we in een situatie wel of niet moeten zeggen.
We kunnen onszelf ook door onze gevoelens en situaties heen coachen met behulp van onze innerlijke spraak. Het is altijd nuttig als we onszelf kunnen herinneren aan oplossingen of strategieën. Riley had zichzelf kunnen coachen door iets te zeggen als: “Ik weet dat dit gevoel van verdriet voorbij zal gaan. Ik heb eerder vrienden gemaakt en ik zal ze weer maken. Morgen op school ga ik proberen om met twee kinderen te praten die ik niet ken.” Werk met uw leerlingen aan hoe we onze innerlijke spraak gebruiken om onszelf te coachen. Sommige mensen noemen “innerlijke spraak” een “innerlijke coach”.
Er zijn veel lessen die via cognitieve gedragstherapie worden aangeboden om leerlingen te helpen meer te leren over het gebruik van hun innerlijke spraak.
Lesidee 5: maak een brainboard!
Mijn collega Nancy Clements leidt de Social Thinking®-kliniek in Boston en is lid van onze Social Thinking Training and Speakers Collaborative. Geïnspireerd door de film en Riley’s onvermogen om haar reacties op haar emoties zelf te reguleren, creëerde Nancy Brain Boards (zie hieronder) om met haar studenten te gebruiken. Met het kernidee dat je je eigen “Brein Baas” kunt zijn als springplank, biedt het Breinbord leerlingen de mogelijkheid om hun eigen denken en gedrag beter te begrijpen met behulp van een meer “hele geest” benadering. Het Breinbord biedt een systematische manier om een emotionele woordenschat op te bouwen gebaseerd op reflecties en herinneringen en moedigt aan tot actief problemen oplossen. Door het maken van Brain Boards ontdekken leerlingen de vele “denkkanalen” die we allemaal in onze hersenen hebben. Dit helpt de leerlingen op zijn beurt om verder zelfbewustzijn te ontwikkelen.
Voorbeeld van een kinderhersenbord
Inside Out was een creatieve manier om aandacht te besteden aan de gevoelens in ons allemaal. Toch had de film meer kunnen doen om kinderen te laten inzien dat onze gevoelens slechts een deel zijn van ons grotere zelf, en dat gevoelens, als ze niet worden gecontroleerd en begrepen, een ravage kunnen aanrichten in ons leven. De nadruk van Sociaal Denken ligt op het opbouwen van bewustzijn van de vele delen van ons sociale zelf en hoe onze gedachten, gevoelens, woorden en daden anderen en onszelf beïnvloeden.