Dit is een deel 2, hoewel het niet nodig is om de vorige delen te lezen, kan het sommige details verklaren.
Hoop dat je ervan geniet
Ze verlaten de kamer, de deur wijd open latend terwijl jij je ondergoed van je kin probeert los te haken. Na wat geworstel lukt het je om de spanning van je diepe wedgie los te maken, waarbij je een kleine kreun slaakt terwijl je lichaam zich vult met een gevoel van opluchting. Je hoort de schoolbus voor je huis en trekt snel een effen zwart T-shirt aan met een spijkerbroek die perfect om je benen en kont past.
Je pakt je boekentas en rent naar buiten en je baant je haastig een weg naar de schoolbus. Je rent door de busdeuren en stapt de bus in. Terwijl je door het gangpad loopt op zoek naar je zitplaats, merk je dat je ondergoed over je rug begint te kruipen.
“O god,” denk je bij jezelf. “Ik hoop dat ze er niet uitsteken.”
Je vindt net op tijd een zitplaats en legt je hoofd voor het raam. Je probeert je aan te passen zonder dat iemand het merkt, terwijl de bus op weg is naar je school.
Een voor een stromen de kinderen langzaam de bus uit, terwijl je in de rij staat om uit te stappen voel je je onderbroek weer omhoog komen, je probeert het te verbergen, je reikt naar achteren en voorkomt dat je onderbroek nog verder omhoog komt, in de hoop dat niemand het merkt. Je stapt uit de bus en gaat naar de ingang van de school. Terwijl je naar voren loopt, voel je dat iemand je boekentas vastpakt.
“Wat was je daar aan het doen, jongen?” Je herkent de stem, de stem van de pestkop van school. “Heb je problemen met je ondergoed?”
Ze zeggen spottend. Je probeert ze te negeren, maar ze blijven aandringen. “Wat is er aan de hand? Is een kleine wedgie te veel voor je?” Je rukt je tas van hen weg, waardoor ze hun greep verliezen, terwijl je vaart maakt en je een weg naar binnen baant.
Je loopt de school binnen en gaat op zoek naar je kluisje. Je opent je kastje en doet je tas erin. Je pakt je boeken voor je eerste les. De menigte in de hal begint af te nemen als de eerste bel gaat. Je sluit je kluisje en draait je om, om de schoolpestkop in de weg te zien staan.
“Je hebt mijn vraag nooit beantwoord, weet je dat?” Vragen ze geïrriteerd.
Je probeert om ze heen te lopen maar ze blokkeren je pad.
“Waar denk je dat je heengaat, loser?” zeggen ze terwijl ze boven je uittorenen en je tegen de kastjes duwen.
Ze slaan je boeken uit je hand, terwijl ze oogcontact houden.
“Raap het op,” bevelen ze.
Je realiseert je dat je geen keus hebt. Je hurkt langzaam naar beneden, terwijl je oogcontact houdt terwijl je jezelf laat zakken. Als je naar een van je schriften grijpt, stampt je pestkop erop en gniffelt als hij ziet dat je moeite hebt om het op te rapen.
Je probeert ze van je boek af te duwen, maar het mag niet baten. U pakt het boek met beide handen vast en probeert het onder hen vandaan te trekken. Ze merken dat je tegenspartelt en beginnen nog harder te gniffelen.
“Hier,” zeggen ze “laat me je een handje helpen.”
Ze buigen voorover en pakken de onderkant van je zwarte t-shirt, trekken je over je gezicht. Je strompelt naar voren en landt op handen en knieën. Ze kijken op je neer en zien een kleine piek van je tailleband met wat lijkt te zijn schrijven op de achterkant van je ondergoed.
“Aww, schrijft de kleine baby nog steeds hun naam op hun ondergoed? Dat is zo schattig, Haha.”
Ze pakken je blootgestelde polsband met beide handen vast en trekken hem met genoeg kracht omhoog om je benen van de vloer te tillen
“AHH. OW. Laat me los.” schreeuw je.
“Als je niet tegen een kleine wedgie kunt, dan ga je dit haten”, werd er geantwoord.
Ze plaatsen je hoofd tussen hun grote dikke dijen, knijpen in je hoofd terwijl ze de wedgie nog strakker beginnen te trekken.
“AAAHH, OW. alsjeblieft, laat los” smeek je.
“Echt niet,” zeiden ze, “dit is te leuk.”
Ze knijpen nog meer in hun dijen terwijl ze je aan je ondergoed beginnen te stoten, je wedgie aanhalen.
“Auw. Auw. Ga van me af!” smeek je,
“Deze lijken een beetje te rekbaar. Was er iemand eerder bij je dan ik, hahaha?” Zeggen ze spottend.
Terwijl je wedgie zich dieper in je kont nestelt, beginnen ze het opschrift op de achterkant op te merken. Kinband” lezen ze voor zichzelf.
“Oh nu snap ik het,” zeggen ze hardop “je houdt van dit soort dingen, nietwaar loser?”
“NEE! Nee, dat doe ik niet.” zeg je met trillende stem
“Jawel, dat doe je wel,” laten ze je op je knieën vallen, terwijl ze hun greep aanpassen en je beengaten stevig vastgrijpen.
“Geef het maar toe, zeg dat je van wedgies houdt,” eisen ze. “Zeg het, of ik trek deze zo ver in je reet dat je de komende week aan deze wedgie zit te peuteren.”
Je begint te beven, blijft stil, niet wetend wat je moet doen.
“Zoals je wilt ‘Kinstrap’.”
Ze buigen door hun knieën en beginnen met nog meer kracht dan voorheen aan je onderbroek te trekken. EEEP. Je slaakt een klein gilletje en kreunt terwijl ze je een nog grotere wedgie geven dan vanmorgen.
“Kom op, zeg gewoon dat je van wedgies houdt, loser!”
“Ik hou niet van wedgies!” schreeuw je terwijl de wedgie die ze je geven dieper tussen je wangen begint te graven.
Ze stoten je nog heviger dan voorheen en spannen hun dijen om ervoor te zorgen dat je nergens heen gaat.
“Ha, ik vraag me af of we dit atomisch kunnen maken? Wat zeg je ervan, jongen?”
Ze maken hun greep op je hoofd los en laten je op je buik vallen. Ze plaatsen hun voet op je schouder en leunen achterover, waarbij ze al hun met op de achterkant van je uitgerekte ondergoed zetten. “Kom op. We zijn er bijna.” Zeggen ze terwijl ze je ondergoed uitrekken tot aan je nek. Maar net als ze je broekband over je voorhoofd willen trekken, horen jullie een luide kreet
“WAT IS ER HIER AAN DE HAND?!?”.
Je tailleband wordt plotseling losgelaten, en knapt op je onderrug terwijl hij zich terugtrekt richting je broek. Je kijkt op en trekt je shirt over je ogen uit. Je ziet hoe het schoolhoofd zich een weg naar jullie twee toe baant. De directeur stormt op je af en zegt met strenge stem
“In mijn kantoor. Nu!”
De pestkop wordt meegenomen terwijl jij jezelf van de grond opraapt en je boeken vastgrijpt. Je plukt je wig uit je kont, zorgt ervoor dat er deze keer niets uitsteekt, en je gaat op weg naar je eerste lesuur.