Samenvatting
De politieke en culturele nalatenschap van Ricardo Flores Magón (geb. San Antonio Eloxochitlán, 16 september 1873; ged. U.S. Penitentiary, Leavenworth, Kansas, 21 november 1922,) is een integraal onderdeel geworden van de geschiedschrijving over de Mexicaanse Revolutie, Mexicanen en Chicanos in de Verenigde Staten, en wereldwijde sociale revoluties. Hoewel hij door historici en de Mexicaanse staat als een “voorloper” van de nationale revolutie wordt beschouwd, gingen de politieke activiteiten van Flores Magón vooraf aan en overschreden ze de algemeen aanvaarde chronologie van de revolutie (1910-1920), evenals de grenzen van Mexico. Hoewel de historische literatuur over de Revolutie omvangrijk is, worden de mondiale en radicale implicaties van de gebeurtenis als sociale revolutie vaak ondergewaardeerd.
Door middel van de Partido Liberal Mexicano (PLM, Mexicaanse Liberale Partij) en de krant Regeneración (Regeneratie), mobiliseerde Flores Magón in 1906 een transnationale sociale beweging en bleef hij tot aan zijn dood in 1922 het volk inspireren tot opstand door middel van zijn geschriften over anarchisme en revolutie. Veel van de leden van de PLM (vaak ten onrechte aangeduid als ideologische aanhangers van Flores Magón, of magonistas) bleven deelnemen aan revolutionaire activiteiten, ook nadat de organisatie was opgeheven. Zelfs na zijn dood blijft Flores Magón revolutionaire bewegingen inspireren in Mexico, de Verenigde Staten, Latijns-Amerika en Europa. De geschiedenis van Ricardo Flores Magón heeft dus raakvlakken met verschillende lokale en mondiale geschiedenissen van verzet gedurende de 20e eeuw.