Rheumatoïde artritis (RA) is een auto-immuunziekte die een chronische ontsteking van de gewrichten veroorzaakt. Terwijl de ontsteking van het weefsel rond de verbindingen en de ontstekingsartritis kenmerkende eigenschappen van reumatoïde artritis zijn, kan de ziekte ook ontsteking en letsel in andere organen in het lichaam veroorzaken.
De ziekte begint gewoonlijk geleidelijk met moeheid, ochtendstijfheid (die meer dan één uur duurt), wijdverspreide spierpijnen, verlies van eetlust, en zwakheid. Uiteindelijk treedt gewrichtspijn op. Als het gewricht een tijd niet wordt gebruikt, kan het warm, gevoelig en stijf worden. Wanneer de bekleding van het gewricht (synovium) ontstoken raakt, geeft het meer vocht af en wordt het gewricht gezwollen. De gezamenlijke pijn wordt vaak gevoeld aan beide kanten van het lichaam, en kan de pols, de knieën, de ellebogen, de vingers, de tenen, de enkel of de hals beïnvloeden.
Omdat het veelvoudige andere organen van het lichaam kan beïnvloeden, wordt de reumatoïde artritis bedoeld als een systemische ziekte en wordt soms genoemd reumatoïde ziekte & is een progressieve ziekte die het potentieel heeft om gezamenlijke vernietiging en functionele onbekwaamheid te veroorzaken.
Rheumatoïde artritis kan ook diffuse ontsteking in de longen, membraan rond het hart (pericardium), de membranen van de long (pleura), en het wit van het oog (sclera) veroorzaken, en ook nodulaire laesies, het meest voorkomend in onderhuids weefsel. Hoewel de oorzaak van reumatoïde artritis onbekend is, speelt de autoimmuniteit een centrale rol in zowel zijn chroniciteit als progression.
In sommige patiënten met reumatoïde artritis, leidt de chronische ontsteking tot de vernietiging van het kraakbeen, het been, en de ligamenten, veroorzakend misvorming van de verbindingen. De schade aan de verbindingen kan vroeg in de ziekte voorkomen en progressief zijn. Bovendien hebben studies aangetoond dat de progressieve schade aan de gewrichten niet noodzakelijk correleert met de graad van pijn, stijfheid of zwelling aanwezig in de gewrichten.
De meeste mensen met RA ervaren intermitterende periodes van intense ziekteactiviteit, opflakkeringen genoemd. Bij sommige mensen is de ziekte voortdurend actief en verergert ze mettertijd. Anderen genieten van lange periodes van remissie – helemaal geen ziekteactiviteit of symptomen. De symptomen en het verloop van reumatoïde artritis variëren van persoon tot persoon en kunnen dagelijks veranderen.
Over 1% van de wereldbevolking wordt getroffen door reumatoïde artritis, vrouwen drie keer zo vaak dan mannen. De ziekte komt voor in alle etnische groepen en in alle delen van de wereld. Het is het meest waarschijnlijk dat zij mensen van 30-50 jaar treft, maar zij kan bij kinderen, tieners, en bejaarden voorkomen. Een soortgelijke ziekte die jonge mensen treft, staat bekend als jeugdreumatoïde artritis.