Activering van een autobiografische herinnering voor een specifieke gebeurtenis in de kindertijd kan onmiddellijke en robuuste fysiologische, psychologische en gedragsmatige gevolgen hebben. Het doelgedrag was spreken in het openbaar, een essentiële vaardigheid waar veel mensen sociaal angstig voor zijn. In deze studie werd aan de proefpersonen gesuggereerd dat zij een positieve ervaring hadden met spreken in het openbaar in hun vroege kindertijd; vervolgens dachten zij na over en haalden zij details op van deze echte jeugdherinnering. Vergeleken met een controleconditie waarin een andere suggestie werd gedaan, vertoonden de proefpersonen in de behandelgroep superieure spreekprestaties in het openbaar op de Trier Social Stress Test (TSST). Verder toonden fysiologische metingen van cortisol en een zelfrapportage meting van angst (STAI-S) een significant kleinere toename in angst van voor tot na de TSST in de behandelings- dan in de controleconditie. Het activeren van autobiografisch geheugen voor een gebeurtenis verhoogt de toegankelijkheid van dat geheugen en beïnvloedt bijgevolg de prestaties op gerelateerd gedrag.