Reisgids voor de oude Zijderoute
Zijderoute… Wat weten we er eigenlijk van? Onze verbeelding verbeeldt de grenzeloze zandzee van verschroeide woestijn. Dwars door golven van duinen bewegen de eindeloze karavanen geladen met de waardevolle goederen …
Maar, natuurlijk, het is slechts tot op zekere hoogte waar. De Zijderoute strekte zich uit over duizenden kilometers en voerde karavanen door verschroeiende woestijnen, schilderachtige oases en bergpassen. De steden en hele beschavingen bloeiden op en raakten onderweg in verval. De steden van de Zijderoute waren getuige van talrijke verwoestende oorlogen, verwoestingen, branden, hongersnood en dood. Eeuwenlang gonsden de veeltalige Oosterse markten, honderden jaren lang werden de stoffige karavaanwegen bereden door kooplieden die kostbare zijde en stenen, specerijen en kleurstoffen, goud en zilver, exotische vogels en dieren naar de Europeanen brachten.
Dus kan men de Zijderoute de grandioze handelsroute noemen, die het Oosten en het Westen verbond en de reden werd van het ontstaan van vele unieke steden, historische monumenten, gebruiken en zelfs hele staten.
Wat is het verhaal van die verrassende route, die later de reden werd van culturele verrijking van zowel het Westen als het Oosten? Laten we ons bezighouden met de fascinerende geschiedenis van de Zijderoute.
Landen op de Zijderoute
De Zijderoute reisbestemming die u kunt verkennen met Advantour omvat de volgende landen, waarvan de meeste beschikbaar werden voor toeristen na de val van het ijzeren gordijn in 1989:
China – Kirgizië – Kazachstan – Tadzjikistan – Oezbekistan – Turkmenistan – Iran – Azerbeidzjan – Georgië
Routes van de Zijderoute
De Zijderoute was nooit een route via één enkel pad. Het systeem omvatte enkele takken van karavaanwegen die over verschillende bergpassen liepen en woestijnen omzeilden.
De Zijderoute begon in Chang’an, de oude hoofdstad van China, en liep langs de noordelijke Tien-Shan naar Dunhua, de stad bij de Chinese Muur. Daar splitste de weg zich, grenzend aan de Taklamakan woestijn, vanuit het noorden en het zuiden. De noordelijke weg liep via Turfan naar de vallei van de Ili rivier. De middenweg (de zogenaamde zuidelijke weg) leidde van Zhang Qian naar de zuidkust van het Issyk Kul-meer – via Khotan en Yarkand, en bereikte Bactria (Noord-Afghanistan). Daar splitste de zuidelijke route zich in twee andere wegen: de ene volgde naar India, de andere naar het westen en Merv, waar hij samenvloeide met de noordelijke route. Verder ging het via Nisa, de hoofdstad van Parthië, Iran, Mesopotamië, Bagdad, ging naar Damascus en bereikte de Middellandse Zee. Meer over routes van de Zijderoute.
Geschiedenis van de Zijderoute
Het begin van de Zijderoute wordt gedateerd in de 2e eeuw v.Chr. toen de Chinese ambassadeur Zhang Qian met een diplomatieke missie de landen van Centraal-Azië bezocht. Tot de 2e eeuw v. Chr. stopte de weg van Europa naar Azië aan de grenzen van China omdat de grote bergketens van Azië, de Tien Shan, de Kun-Lun, de Karakorum, de Hindu Kush en de Himalaya, de oude Chinese beschaving beschermden tegen de rest van de wereld. Het was bij toeval dat de rijkste westelijke richting werd geopend.
Goederen van de Zijderoute
De goederen die over de Zijderoute werden vervoerd, verplaatsten zich in hoofdzaak van het Oosten naar het Westen. Te oordelen naar de naam van de weg was zijde het belangrijkste handelsartikel op de lijst. Dankzij het lichte gewicht, de compactheid, de enorme vraag en de hoge prijs was het ideaal voor handel en lange-afstandstransport.
In de Middeleeuwen noemde de Venetiaanse koopman Marco Polo de karavaanroutes zijderoutes. Maar het was een Duitse onderzoeker Ferdinand Richthofen die de term Grote Zijderoute bedacht in zijn fundamentele werk, “China”, in1877. Meer over goederen van de Zijderoute.