Paper PeopleI like people.
I would like some paper people.
They would be purple paper people.
Maybe pop-up purple paper people.
Proper pop-up purple paper people.
“How do you prop up pop-up purple paper people?”
Ik hoor je roepen. Nou, ik…
Ik zou waarschijnlijk echte pop-up mensen van paars papier ophangen met een echte pop-up mensen van paars papierclip,
maar als alternatief zou ik geschikte lijm voorbereiden,
Een pakje Blue Tack voor het geval het papier uitglijdt.
Omdat ik een pop-up metropool zou kunnen bouwen.
Maar ik zou me niet bezig willen houden met al die papieren mensen politiek.
Papieren politici met hun papierdunne beleid,
Gebroken beloften zonder gepaste verontschuldigingen.
Er zou een kleine papieren ik zijn. En een beetje papieren jij.
En we zouden naar papieren tv kunnen kijken en het zou allemaal pay-per-view zijn.
We zouden de pappapieren rappers zien rappen over hun papieren pakket
Of kijken naar papieren mensenvervoerders die vastzitten in het papieren verkeer op de A4. Papier.
Er zou een papieren prinses Kate zijn, maar we zouden allemaal naar papieren Pippa staren,
En dan zouden we allemaal in angst leven voor moordenaar Jack de Papier-Ripper,
Omdat de papieren propaganda de vooroordelen van de mensen propageert,
Papieren die foto’s afdrukken van de fotogenieke terroristen.Een beetje papier ik. En een beetje papieren jij.
En in een pop-up bevolking duiken ook de problemen van de mensen op.
Er zou een pompeus papieren parlement zijn dat buiten schot bleef,
en dat de protesten van de mensen over alle papieren bezuinigingen negeerde,
en dan zouden de vreedzame papieren protesten aan stukken worden geblazen,
door de confettikanonnen bemand door de preventieve politie.
En ja er zou nog steeds papiergeld zijn, dus er zou nog steeds papieren hebzucht zijn,
en de papieren spaarvarkens zouden meer oppotten dan ze nodig hebben,
de potpourri kopen om hun papieren eigendommen mee in te peperen,
anderen leven in armoede en worden niet fatsoenlijk erkend.
Een echte arme economie waar zovelen echt arm zijn,
maar terwijl hun behoeften worden genegeerd gaat het geld naar grote oorlogen.
Origami-legers ontvouwen plannen voor papieren vliegtuigjes,
En wij blijven gevangen in onze eigen papieren ketenen,
Maar de grootste schande is dat het altijd hetzelfde lijkt te blijven,
wat verandert is wie de macht heeft en hoe de schuld te leggen,
Ze noemen namen, vergeten dat dit namen van mensen zijn,
want uiteindelijk komt het allemaal neer op mensen.Ik hou van mensen.
‘Want zelfs als de situatie nijpend is,
zijn het altijd alleen maar mensen die kunnen inspireren,
en op papier is het moeilijk te zien hoe we het allemaal redden.
Maar op de bodem van de doos van Pandora is er nog hoop,
en ik hoop nog steeds, want ik geloof in mensen.
Mensen als mijn grootouders.
Die sinds mijn geboorte elke dag tijd voor me vrijmaken om voor me te bidden.
Dat zijn 7892 dagen achter elkaar iemand die kijkt of alles goed met me gaat, en dat is geweldig.
Mensen zoals mijn tante die toneelstukjes opvoert met gevangenen.
Mensen die in staat zijn tot oprechte vergeving.
Mensen zoals de vervolgde Palestijnen.
Mensen die hun uiterste best doen om je leven beter te maken, en daar niets voor terug verwachten.
Zie je, mensen hebben de potentie om machtig te zijn.
Omdat de mensen met macht de neiging hebben om te doen alsof ze slachtoffers zijn
, hoeven we niet te bezwijken voor dat systeem.
En een papieren bevolking is niet anders.
Er is een kleine papieren ik. En een kleine papieren jij.
En in een pop-up bevolking komen de problemen van mensen ook naar boven,
maar zelfs als de hele wereld uit elkaar zou vallen dan zouden we het nog redden.
Omdat we mensen zijn.
♠ ♠ ♠ ♠ Door Harry Baker