Battelen om positie
Van het moment dat de verbindingsofficieren van beide coalities elkaar op 8 juli 1951 ontmoetten, tot de ondertekening van de wapenstilstandsovereenkomst op 27 juli 1953, bleef de Koreaanse Oorlog een “patstelling”. Deze karakterisering is slechts in twee opzichten juist: (1) beide partijen hadden hun pogingen om Korea met geweld te verenigen opgegeven; en (2) de bewegingen van de legers op het terrein waren nooit meer zo vloeiend als in het eerste jaar van de oorlog. Anders heeft het woord patstelling geen betekenis, want de politiek-geografische inzet in Korea bleef hoog.
Tijdens de onderhandelingen in Kaesŏng geloofden noch Ridgway noch Van Fleet dat de besprekingen iets zouden opleveren zonder meer offensieven van de UNC voorbij de 38e breedtegraad. Ridgway was er met name van overtuigd dat de UNC-troepen de “IJzeren Driehoek” zouden moeten innemen, een sleutelgebied tussen de bovenloop van de rivier Imjin en de hoogste oostelijke bergketens dat verankerd was op de steden Ch’ŏrwŏn (west), P’yŏnggang (noord), en Kimhwa (oost). De communistische planners waren er evenzeer van overtuigd dat de controle over dit terrein voordelen bood voor de verdediging van Noord-Korea of voor de voortzetting van de oorlog met offensieven naar het zuiden en oosten.
De grondtroepen hebben in 1951 nooit echt stilgelegen, maar geen enkele kon op tegen de wreedheid en frustratie van het Herfstoffensief van het Achtste Leger (31 augustus – 12 november). Het algemene concept van Van Fleet voorzag operaties door het I Korps (vijf divisies) in het westen en het X Korps (vijf divisies) in de centraal-oostelijke sector. In de sector van het I-korps maakten de 1ste Divisie van de ROK en de Britse Gemenebest Divisie opmerkelijke vorderingen voorbij de Imjin vallei, terwijl andere divisies van de V.S. en de ROK tot voorbij Ch’ŏrwŏn oprukten en vervolgens in zware gevechten tot stilstand kwamen. Het X Korps, vechtend tegen een sterk Chinees leger en twee Noord Koreaanse korpsen, rukte op naar het noorden door de bergen en slaagde er alleen in om “Bloody Ridge”, “Heartbreak Ridge”, “The Punchbowl” en “Kanmubong Ridge” slechte herinneringen te maken voor duizenden leger en marine veteranen. De KPA I, III, en VI Korpsen, die de oostelijke bergen in handen hadden, bleken bijzonder moeilijk te verjagen, want Kim Il-sung had een “stand of dood” bevel uitgevaardigd aan zijn sterk uitgebreide en verbeterde strijdkrachten. De meest verrassende opmars vond plaats in de sector van het X Korps, waar twee Amerikaanse en twee ROK divisies de Chinezen 15 km terugdrongen van Kimhwa naar Kŭmsong, waardoor de frontlinie in een salient werd gedrukt die hun flanken blootstelde, maar ook een sterke positie vestigde om westwaarts op te rukken naar P’yŏnggang. De kosten van de campagne verontrustten Van Fleet en Ridgway: 60.000 slachtoffers, waarvan 22.000 Amerikaanse.
De campagne ontmoedigde de Chinese leiding niet, omdat in hun ogen de strategie van “actieve verdediging” had gewerkt. De UNC gaf grote offensieve operaties in november op, en de Chinezen sloegen op sommige plaatsen met enig succes terug. De communistische verliezen van zo’n 100.000-150.000 waren aanzienlijk, maar niet verlammend – zeker niet genoeg om de Chinezen ertoe te brengen de oorlog te beëindigen, alleen om er nog wat over te praten.
Eind oktober 1951 stemden de communisten ermee in de wapenstilstandsonderhandelingen te verplaatsen naar een veiliger gebied, een dorp genaamd P’anmunjŏm. Binnen twee maanden aanvaardden zij de huidige lijn van contact tussen de legers als de militaire demarcatielijn; zij aanvaardden ook aanverwante maatregelen voor de instelling van een gedemilitariseerde zone (DMZ). De UNC aanvaardde dat er geen verificatie-activiteiten buiten de DMZ zouden plaatsvinden, en beide partijen kwamen overeen te werken aan een regeling voor de handhaving van de wapenstilstand nadat het schieten was gestopt. Op deze punten moest nog veel werk worden verzet, maar de contouren van een overeenkomst werden tegen het einde van het jaar duidelijk – met één belangrijke uitzondering: de behandeling van krijgsgevangenen.