Ik voelde me zo schuldig. Wie in de wereld liet mij kinderen krijgen? Ik was de slechtste moeder van de hele wereld! Elke moeder denkt dat ze de slechtste zijn als er door hun toedoen per ongeluk iets met hun kinderen gebeurt. Hier is de waarheid: je bent een superheld, een strijder, een veilige haven, een vrouw met een hart dat zo sterk is dat het zacht is. Het is goed om te huilen, Mamma, het is goed om een lelijke huilbui te hebben – zoals een rommelige, snotterende huilbui in een rampgebied. Maar laat schuldgevoel je niet gijzelen! Elke moeder, elke moeder heeft per ongeluk hun kleine baby’s laten vallen, gestoten, of gekneusd. Hier zijn verhalen van moeders net als jij en ik die in dezelfde schoenen hebben gestaan!
“Alyssa lag op haar luiertafel en ik zat gehurkt om wat kleertjes voor haar uit de onderste la te halen. Mark kwam binnen en we waren aan het praten en ik lette niet op Alyssa en voor ik het wist lag ze op de grond. Ik schepte haar op en we begonnen allebei meteen te huilen. Nadat ik haar eindelijk gekalmeerd had, heb ik de rest van de ochtend besteed aan het “testen” van haar om te zien of ze in orde was. Ik controleerde haar ogen, zorgde ervoor dat ze haar armen gebruikte, gaf haar te drinken, en na een grondige controle nam ik haar mee naar mijn schoonmoeder, waar ik het hele proces opnieuw begon voordat ik naar mijn werk ging. Gelukkig heb ik een paar hele lieve mensen gehad die naar me toe kwamen en me hun verhaal vertelden, waardoor ik me een stuk beter voelde – ook al voel ik me nog steeds de slechtste moeder ooit.” – Traci A.
“Mijn dochter werd 7 weken te vroeg geboren – en woog 4 pond. Nadat ze was ontslagen uit de NICU, hadden we verschillende afspraken in het ziekenhuis voor controle. Ze was eind januari geboren – en het was dat jaar een bijzonder slechte winter met sneeuw en ijs. Bij een van haar vervolgafspraken droeg ik haar het ziekenhuis in (waarom ik haar niet in haar autostoeltje had gezet, weet ik niet!). Mijn teen raakte een ruwe plek op het beton en door het ijs gleed ik uit en viel. Ik wist op dat moment dat ik niet bovenop haar kon vallen, dus ik heb mijn lieve baby van 4 pond in de grond gegooid! Ze schaatste over het ijs, helemaal ingepakt, en mankeerde niets. We hebben dit verhaal in de loop der jaren vele malen verteld – en altijd met het gevoel dat God over haar waakte en haar beschermde! Maar man, wat voelde ik me de slechtste moeder van de wereld!!! “Leslie Z.
“Ik brak de regels en liet Lucas bij me slapen in het ziekenhuis. Na mijn bevalling was ik erg moe. Terwijl ik vredig lag te slapen, werd hij “per ongeluk” uit bed geduwd en of de deken op de ziekenhuisvloer gegooid. Ik moest mijn 12 uur oude baby oprapen. Ik stofte hem af en hoopte dat niemand het zag. Trouwens (man) weet het nog steeds niet….. mijn zoon wordt volgende week 12. Dus als ik dat nog een beetje langer geheim kan houden zou ik dat erg waarderen! “Anoniem Baby Dropper
“Als ik een dollar kreeg voor elke keer dat mijn dikke, zwangere kont mijn peuter tegen de grond sloeg als ik bukte om iets op te rapen, dan kon ik me een maandelijks lidmaatschap van de sportschool veroorloven!” – Laura W.
“Toen ik in januari voor het eerst naar Chicago verhuisde, had ik mijn 4 maanden oude tweelingdochter in het autostoeltje in de boodschappenkar. Het sneeuwde en het was 0 graden buiten. Ik liep door het terrein met mijn hand op haar kinderzitje toen ik een mega gat raakte dat ik niet zag in de sneeuw en de kar stopte koud… Haar zitje vloog letterlijk door de lucht en rolde tot stilstand op de parkeerplaats. Gelukkig was de draagbeugel omhoog en kwam ze gewoon tot stilstand na ongeveer vier keer flippen. Ik dacht dat ik mijn scheenbeen brak omdat ik het zo hard tegen de kar stootte. Ze jankte niet eens totdat ik haar in de auto had en haar uit het stoeltje had gehaald. Ze was 100 procent in orde, maar ik was vier dagen hysterisch omdat ik dacht dat de kinderbescherming haar zou komen weghalen. Dat is waarschijnlijk waarom ik NOOIT een andere moeder zal veroordelen!” – Whitney F.
“Toen mijn vierde kind net 6 weken oud was, waren we op bezoek bij mijn ouders in Pennsylvania. Ik had zo’n slaaptekort dat ik in slaap dommelde toen ik hem aan het voeden was. Toen ik wakker werd, besefte ik dat hij klaar was met eten en ik legde hem op mijn schouder om een boer te laten. Ik viel weer in slaap en werd wakker terwijl hij huilde omdat hij van me af op de grond viel. Ik weet nog steeds niet precies wat er gebeurd is, maar het was verschrikkelijk. Ik voelde me meteen de slechtste moeder van de wereld. Wie laat er nou zijn 6 weken oude baby van het bed vallen? Vooral omdat ik het niet eens ben met co-sleeping. Ik maakte mijn man wakker om hulp te vragen en hij dacht dat ik gewoon een pauze nodig had… Ik keek hem aan en zei: “Nee, ik heb hem gewoon op de grond laten vallen.” Onnodig te zeggen dat hij daarna vrij snel wakker werd. Ik huilde de hele dag af en aan omdat ik me zo slecht voelde.” – Kristy L.
“Onlangs was ik met mijn 3-jarige op zijn bed aan het spelen, en ik sloeg hem speels met zijn kussen, hij lachte en viel dramatisch achterover met zijn hoofd tegen de muur. Ik voelde me vreselijk!” – Kendra P.
Toen mijn nu tweejarige net drie maanden oud was, hield ik haar rechtop op mijn schouder. Terwijl ik haar zweethoofdje kuste, verloor ik mijn houvast op de trap en beide voeten gingen recht onder me vandaan! Arme Eleanors gezicht raakte de hoek van de trede, precies tussen haar ogen. Ze gilde en ik was er kapot van. Ik wist zeker dat ik haar gezicht voor altijd had veranderd en dat ze nu hersenletsel had. Ik kon niet eens naar haar kijken uit angst dat er zoveel bloed zou zijn! Terwijl ik haar aan mijn man overdroeg, riep ik mijn EMT zus – schreeuwend dat ze snel moest komen. Haar antwoord na het horen van mijn smeekbede: “Edie…serieus…ik weet zeker dat ze in orde is.” Er was nooit bloed. Ze was klaar met huilen tegen de tijd dat ik de telefoon ophing, gewoon lachend weg.
Als we denken dat we de enigen zijn die ooit deze dingen hebben gedaan, kan het schuldgevoel ons gewoon levend opeten. Onze arme moederharten kunnen zo gekwetst zijn dat we onszelf ervan overtuigen dat we nooit kinderen hadden mogen krijgen. Maar mamma, je doet het geweldig! En je bent absoluut NIET de enige die je baby ooit per ongeluk heeft laten vallen, gestoten of gekneusd.